Prettige feestdagen.
Gelukkig nieuwjaar.
Een gezond en een sportief 2009 !
ps: voor zij die het nog niet weten, onze nieuwe rood-witte outfit is gearriveerd...zaterdag 27 december 2008
Kerstloop in Herenthout
Een koude 2e kerstdag in Herenthout, een schuchtere winterzon maar vooral een ijzige oostenwind. 3 afstanden: de korte afstand, de dames wedstrijd en de heren wedstrijd. Met zijn snel parkoers ligt de corrida in Herenthout goed in de markt bij de wedstrijdlopers, vooral de veldlopers beschouwen deze stratenloop als een tussendoortje. En dus kon Malle niet afwezig blijven bij de collega’s in Herenthout.
Op de 3,2km eindigde Lanse Callebaut als 33e (op 140 deelnemers) in 0:13:30. Mooi zou je denken, Lanse leek echter niet helemaal tevreden met zijn prestatie. Vaste klant in Herenthout, Kurt Meylemans eindigde als 66e in 0:15:40.
De dames liepen hun eigen wedstrijd over 6,5 km. Onze 2 seniores liepen beiden een top-10 klassement. Greet Verstappen, in voorbereiding op de crossen in het voorjaar, eindigde als 8e in 0:26:05. Francy Vanderbiesen bezette de 10e plaats in 0:27:39. Ook 2 dames bij de masters : Gerd Van Loon en May Mertens. Gerd was de snelste in haar categorie met een tijd van 0:33:14. Proficiat ! May liep een tijd van 0:34:37.
Voor de heren was er dit jaar slechts één afstand. Zowel de seniores als de masters liepen samen hun wedstrijd over 9,8 km. Wouter Vermonden kwam als eerste van AC DAL over de eindstreep in een tijd van 0:34:32. Met deze snelle tijd won hij met luttele seconden de weddenschap (of de uitdaging?) die hij met zijn ma had afgesloten : wie van beiden de snelste tijd zou lopen in zijn/haar wedstrijd. Ook (nog) senior, Lieven Van Hofstraeten zette een tijd neer van 0:35:32. Met deze tijd zou hij bij de masters op krak dezelfde plaats geeindigd zijn, nl. de 28e plaats. Een snel tussendoortje -letterlijk en figuurlijk- voor Dirk Vermeiren. Na Lier en een paar lange trainingsdagen liep Dirk 0:37:17. Net niet snel genoeg om op tijd een volgende afspraak te halen… Guy Wuyts, met één been uit de lappenmand gestapt en voorzichtig terug in circuit, liep 0:41:22. Nieuwkomer maar niet onbekend, Johan Proost zette een tijd neer van 0:42:51. Stefan Callebaut, onder de vleugels van club ACHL maar mét rood-wit mmz-shirt haalde de streep in 44 minuten rond.
Ook onze 2 orienteerders blijven doorgaan : in Lichtaart (Witte Bergen) stond Desmond Franssen alweer op het 3e trapje van het podium tussen internationaal gezelschap. Winston Franssen was ook van de partij en eindigde in dezelfde race als 17e.
Tot zover dit sportieve jaar 2008. En nu trainen en plannen maken voor 2009...
Op de 3,2km eindigde Lanse Callebaut als 33e (op 140 deelnemers) in 0:13:30. Mooi zou je denken, Lanse leek echter niet helemaal tevreden met zijn prestatie. Vaste klant in Herenthout, Kurt Meylemans eindigde als 66e in 0:15:40.
De dames liepen hun eigen wedstrijd over 6,5 km. Onze 2 seniores liepen beiden een top-10 klassement. Greet Verstappen, in voorbereiding op de crossen in het voorjaar, eindigde als 8e in 0:26:05. Francy Vanderbiesen bezette de 10e plaats in 0:27:39. Ook 2 dames bij de masters : Gerd Van Loon en May Mertens. Gerd was de snelste in haar categorie met een tijd van 0:33:14. Proficiat ! May liep een tijd van 0:34:37.
Voor de heren was er dit jaar slechts één afstand. Zowel de seniores als de masters liepen samen hun wedstrijd over 9,8 km. Wouter Vermonden kwam als eerste van AC DAL over de eindstreep in een tijd van 0:34:32. Met deze snelle tijd won hij met luttele seconden de weddenschap (of de uitdaging?) die hij met zijn ma had afgesloten : wie van beiden de snelste tijd zou lopen in zijn/haar wedstrijd. Ook (nog) senior, Lieven Van Hofstraeten zette een tijd neer van 0:35:32. Met deze tijd zou hij bij de masters op krak dezelfde plaats geeindigd zijn, nl. de 28e plaats. Een snel tussendoortje -letterlijk en figuurlijk- voor Dirk Vermeiren. Na Lier en een paar lange trainingsdagen liep Dirk 0:37:17. Net niet snel genoeg om op tijd een volgende afspraak te halen… Guy Wuyts, met één been uit de lappenmand gestapt en voorzichtig terug in circuit, liep 0:41:22. Nieuwkomer maar niet onbekend, Johan Proost zette een tijd neer van 0:42:51. Stefan Callebaut, onder de vleugels van club ACHL maar mét rood-wit mmz-shirt haalde de streep in 44 minuten rond.
Ook onze 2 orienteerders blijven doorgaan : in Lichtaart (Witte Bergen) stond Desmond Franssen alweer op het 3e trapje van het podium tussen internationaal gezelschap. Winston Franssen was ook van de partij en eindigde in dezelfde race als 17e.
Tot zover dit sportieve jaar 2008. En nu trainen en plannen maken voor 2009...
maandag 22 december 2008
Podium voor Evelyne Bosch en Lander Sels op de veldcross in Lille
Een stevige delegatie van AC DAL stond zondag aan de start op de veldloop in de Lilse Bergen. En nog meer DALlers waren mee afgezakt om voor onze atleten te supporteren. Met sukses trouwens.
Als gewoonlijk mocht Nick Goris de spits afbijten bij de benjamins. En als gewoonlijk liep Nick ook hier in Lille een behoorlijke cross met een 23e plaats op 49 deelnemers.
Na de middag kwam het trio Lanse Callebaut, Kristof Verhoeven en Lode Sels aan de start bij de kadetten heren. Vaste waarde in het peleton Kristof liep een 25e plaats. Lanse, de laatste crossen dicht in de buurt van Kristof, had een off-day en moest tevreden zijn met een 34e plaats. De blokperiode van de laatste weken hebben duidelijk hun sporen nagelaten. Lode, eerstejaars kadet en zijn eerste veldcross, eindigde als 42e.
Dan was het de beurt aan Eveline Bosch. Een ijzertekort beperkte haar de laatste weken om voluit te gaan. Nieuwe bloedtesten zullen duidelijkheid moeten brengen. Dat het de goede richting uitgaat liet zij allezins zien in de cross bij de kadetten dames. De ganse wedstrijd liep zij mee in de voorste gelederen. In een spannende finale kon ze zelfs nog een tandje bijsteken om uiteindelijk als derde te eindigen.
Lander Sels zorgde voor enige vertraging bij de start van de scholieren heren. Hij had dan wel een VAL-nummer voor seizoen 2008 opgeprikt, maar het éne seizoen (2007-)2008 is niet hetzelfde als dat andere seizoen 2008(-2009). Uiteindelijk mocht hij na tussenkomst van trainer Hubert dan toch van start. Al vanaf het begin klampte Lander aan met de kopgroep, en bleef de ganse race rond de 5de plaats vlot meegaan. In de laatste 500m plaatste Lander een loeier van een versnelling en eindigde met ruime voorsprong op de derde plaats.
Een slechte start voor Juan Verbruggen bij de junoires heren : door een onoplettendheid was hij niet helemaal klaar en moest hij in de aanvangsfase van de cross zich nog ontdoen van zijn kledij. Nietemin kon hij vrij snel doorschuiven naar de voorste gelederen en een gelijkmatige wedstrijd lopen om uiteindelijk 5e en als enige junior van AC Herentals te eindigen. Met een goede start had er voor Juan waarschijnlijk meer in gezeten.
Terug bij de dames was het de beurt aan Francy Vanderbiessen bij de senoires. Het leek een moeizame cross voor haar te worden op een zwaar parkoers met slijkerige zandstroken en enkele pittige heuveltjes. Nietegenstaande eindigde Francy toch 14e en liet zo 4 clubgenotes van ACHL achter zich. In dezelfde cross maar dan bij de masters waren Renilde Verrijckt en Gerd Van Loon aan de slag. Zij finishten dicht bij elkaar, Renilde als 35e en Gerd als 38e .
Afsluiter van de dag bij de senoires heren Wouter Vermonden. Verleden jaar stond hij hier in Lille nog op het podium bij de junoires. Dit jaar een op zijn minst even goede of zelfs een betere Wouter aan de start. Hij liep naar een verdienstelijke 14e plaats in de snelste cross van de dag.
Winston en Desmond Franssen waren ook van de partij, om te supporteren maar ook voor een stevige training in de Lilse bergen. Uitslagen laten trouwens zien dat Desmond op scherp van de snee loopt. Of scherp op kaart. Waarschijnlijk beiden. Feit is dat hij afgelopen woensdag de orientatieloop military in Leopoldsburg heeft gewonnen over 6200m.
Vermeldenswaard is de overwinning bij de dames van Griet Schrijvers in (de hel van) Kasterlee op de winterduathlon. De mama van miniem Yoran Jacobs volbracht de 15 km lopen, de 105 km Moutainbike en afsluitende 30 km lopen in minder dan 10 uur (9u59m6s).
De laatste wedstrijd van het jaar wordt de kerstcorrida (stratenloop) in Herenthout aanstaande vrijdag. Het lijstje deelnemers van zusterafdeling Malle is ondertussen flink aangedikt. Groepsinschrijving of voorinschrijving is echter niet meer mogelijk. Enkel nog daginschrijving ter plaatse.
Als gewoonlijk mocht Nick Goris de spits afbijten bij de benjamins. En als gewoonlijk liep Nick ook hier in Lille een behoorlijke cross met een 23e plaats op 49 deelnemers.
Na de middag kwam het trio Lanse Callebaut, Kristof Verhoeven en Lode Sels aan de start bij de kadetten heren. Vaste waarde in het peleton Kristof liep een 25e plaats. Lanse, de laatste crossen dicht in de buurt van Kristof, had een off-day en moest tevreden zijn met een 34e plaats. De blokperiode van de laatste weken hebben duidelijk hun sporen nagelaten. Lode, eerstejaars kadet en zijn eerste veldcross, eindigde als 42e.
Dan was het de beurt aan Eveline Bosch. Een ijzertekort beperkte haar de laatste weken om voluit te gaan. Nieuwe bloedtesten zullen duidelijkheid moeten brengen. Dat het de goede richting uitgaat liet zij allezins zien in de cross bij de kadetten dames. De ganse wedstrijd liep zij mee in de voorste gelederen. In een spannende finale kon ze zelfs nog een tandje bijsteken om uiteindelijk als derde te eindigen.
Lander Sels zorgde voor enige vertraging bij de start van de scholieren heren. Hij had dan wel een VAL-nummer voor seizoen 2008 opgeprikt, maar het éne seizoen (2007-)2008 is niet hetzelfde als dat andere seizoen 2008(-2009). Uiteindelijk mocht hij na tussenkomst van trainer Hubert dan toch van start. Al vanaf het begin klampte Lander aan met de kopgroep, en bleef de ganse race rond de 5de plaats vlot meegaan. In de laatste 500m plaatste Lander een loeier van een versnelling en eindigde met ruime voorsprong op de derde plaats.Een slechte start voor Juan Verbruggen bij de junoires heren : door een onoplettendheid was hij niet helemaal klaar en moest hij in de aanvangsfase van de cross zich nog ontdoen van zijn kledij. Nietemin kon hij vrij snel doorschuiven naar de voorste gelederen en een gelijkmatige wedstrijd lopen om uiteindelijk 5e en als enige junior van AC Herentals te eindigen. Met een goede start had er voor Juan waarschijnlijk meer in gezeten.
Terug bij de dames was het de beurt aan Francy Vanderbiessen bij de senoires. Het leek een moeizame cross voor haar te worden op een zwaar parkoers met slijkerige zandstroken en enkele pittige heuveltjes. Nietegenstaande eindigde Francy toch 14e en liet zo 4 clubgenotes van ACHL achter zich. In dezelfde cross maar dan bij de masters waren Renilde Verrijckt en Gerd Van Loon aan de slag. Zij finishten dicht bij elkaar, Renilde als 35e en Gerd als 38e .
Afsluiter van de dag bij de senoires heren Wouter Vermonden. Verleden jaar stond hij hier in Lille nog op het podium bij de junoires. Dit jaar een op zijn minst even goede of zelfs een betere Wouter aan de start. Hij liep naar een verdienstelijke 14e plaats in de snelste cross van de dag.
Winston en Desmond Franssen waren ook van de partij, om te supporteren maar ook voor een stevige training in de Lilse bergen. Uitslagen laten trouwens zien dat Desmond op scherp van de snee loopt. Of scherp op kaart. Waarschijnlijk beiden. Feit is dat hij afgelopen woensdag de orientatieloop military in Leopoldsburg heeft gewonnen over 6200m.
Vermeldenswaard is de overwinning bij de dames van Griet Schrijvers in (de hel van) Kasterlee op de winterduathlon. De mama van miniem Yoran Jacobs volbracht de 15 km lopen, de 105 km Moutainbike en afsluitende 30 km lopen in minder dan 10 uur (9u59m6s).
De laatste wedstrijd van het jaar wordt de kerstcorrida (stratenloop) in Herenthout aanstaande vrijdag. Het lijstje deelnemers van zusterafdeling Malle is ondertussen flink aangedikt. Groepsinschrijving of voorinschrijving is echter niet meer mogelijk. Enkel nog daginschrijving ter plaatse.
zondag 14 december 2008
Je wordt ouder, papa.
Als een mens 30 jaar wordt en daar een beetje moeite mee heeft, zijn er de vrienden om hem te troosten, nietwaar? We dachten dat Wim véél troost nodig had, dus zijn we met een hele bende naar Rijkevorsel afgezakt om hem wat op te beuren.
Als cadeau hadden we hem een grote kartonnen doos gegeven vol piepschuim met daarin wat spulletjes verstopt, zoals envelopjes met geld, een toepasselijk t-shirt, een pot gel waarin muntstukken gestopt waren en vooral: mindfood. Spreuken over de vele voordelen van 30 jaar worden. Eéntje vind ik geweldig: “Totdat het langer duurt om uit te rusten dan om moe te raken, ben je nog niet oud”. Een waarheid als een koe. Volgens mij zijn er vandaag toch enkelen wiens hoofdpijn hen vertelt dat ze oud worden. Enfin dat denk ik maar. Ik baseer me op de nachtelijke taferelen die ik gezien heb.
Zo was er Guy die weliswaar terug is in ons koude Belgenlandje na zijn Afrika-reis, maar wiens inwendige temperatuur duidelijk nog niet was afgekoeld. Na een paar Trappisten gaf hij meer en meer uiting aan zijn koortsigheid en zag ik sommige Dallers hun wenkbrauwen optrekken bij het aanschouwen van zijn ….euhm, dansbewegingen. In het bijzonder als er vrouwelijk schoon in de buurt was. Jawadde.
Zo was er Luk die halstarrig en koppig bleef weigeren om een pint te drinken. Karakter, man, karakter! Met het oog op de preselecties van de Miss Dal verkiezing, werd goed in het oog gehouden of Luk als jurylid niet beïnvloed werd. Ik vrees dat er af en toe toch van enige beïnvloeding sprake was. Of toont hij in alle omstandigheden zijn sterk karakter?
Zo was er Lieve die om 12.00 u zelf het feestvarken mocht uithangen wegens een jaartje ouder. Iedereen stond in rij om de blonde schone in prachtige MD-oufit proficiat te wensen, en dat liet ze zich graag welgevallen. Alleen was er één adonis die haar glad over het hoofd zag. Je moet je vrienden dringend wat manieren bijbrengen, Wim! Gelukkig “kwam” Theo later op de avond nog om één en ander goed te maken.
Zo was er Nancy die de opdracht had gekregen om mij in het gareel te houden. Ze is met verve in haar opdracht geslaagd, want regelmatig stelde ze me de vraag of ik haar trainingschema “Kriek – Kriek – platte water – Kriek – Kriek – platte water – Kriek…” opvolgde. Merci, coach! Alle eventuele twijfels over haar flashy groene outfit werden overboord gegooid op het moment dat Guy haar de vraag stelde die elke vrouw zo graag hoort: “Ben jij niet afgevallen?” Punten gescoord, Guy!
Zo waren en Dirk en Inge die samen de bloemekes kwamen buitenzetten. Inge verbaasde zich over het fatsoen van de Dallers. Ik vraag me af met welke verhalen Dirk soms thuiskomt. Ooit anders geweten dan dat de Dallers fatsoenlijke mensen zijn? Nee toch?
Zo was er May die zich met de jeugd wilde meten. “Als die jeugd denkt dat ze kunnen dansen, dan kan ik dat ook!” was haar motto. Armen in de lucht, been vooruit en start. En als een volleerde pogo’ster gooide May zich tussen het jeugdig geweld. Daar kunnen die snotneuzen nog iets van leren!
Zo was er Sonja die de medaille van de avond krijgt. Tot 22.00 u moeten werken, tot 4.00 u fuiven en dansen, dan nog taxi spelen en om 7.00 u terug op het werk verwacht worden. Hoe dapper!
Je ziet het, Wim, wanhoop niet. Zelfs de “oudere garde” weet nog wat plezier maken is. Zoals één van de spreuken gisteren vertelde: “Je wordt niet ouder, enkel beter”. I rest my case.
Als cadeau hadden we hem een grote kartonnen doos gegeven vol piepschuim met daarin wat spulletjes verstopt, zoals envelopjes met geld, een toepasselijk t-shirt, een pot gel waarin muntstukken gestopt waren en vooral: mindfood. Spreuken over de vele voordelen van 30 jaar worden. Eéntje vind ik geweldig: “Totdat het langer duurt om uit te rusten dan om moe te raken, ben je nog niet oud”. Een waarheid als een koe. Volgens mij zijn er vandaag toch enkelen wiens hoofdpijn hen vertelt dat ze oud worden. Enfin dat denk ik maar. Ik baseer me op de nachtelijke taferelen die ik gezien heb.
Zo was er Guy die weliswaar terug is in ons koude Belgenlandje na zijn Afrika-reis, maar wiens inwendige temperatuur duidelijk nog niet was afgekoeld. Na een paar Trappisten gaf hij meer en meer uiting aan zijn koortsigheid en zag ik sommige Dallers hun wenkbrauwen optrekken bij het aanschouwen van zijn ….euhm, dansbewegingen. In het bijzonder als er vrouwelijk schoon in de buurt was. Jawadde.
Zo was er Luk die halstarrig en koppig bleef weigeren om een pint te drinken. Karakter, man, karakter! Met het oog op de preselecties van de Miss Dal verkiezing, werd goed in het oog gehouden of Luk als jurylid niet beïnvloed werd. Ik vrees dat er af en toe toch van enige beïnvloeding sprake was. Of toont hij in alle omstandigheden zijn sterk karakter?
Zo was er Lieve die om 12.00 u zelf het feestvarken mocht uithangen wegens een jaartje ouder. Iedereen stond in rij om de blonde schone in prachtige MD-oufit proficiat te wensen, en dat liet ze zich graag welgevallen. Alleen was er één adonis die haar glad over het hoofd zag. Je moet je vrienden dringend wat manieren bijbrengen, Wim! Gelukkig “kwam” Theo later op de avond nog om één en ander goed te maken.
Zo was er Nancy die de opdracht had gekregen om mij in het gareel te houden. Ze is met verve in haar opdracht geslaagd, want regelmatig stelde ze me de vraag of ik haar trainingschema “Kriek – Kriek – platte water – Kriek – Kriek – platte water – Kriek…” opvolgde. Merci, coach! Alle eventuele twijfels over haar flashy groene outfit werden overboord gegooid op het moment dat Guy haar de vraag stelde die elke vrouw zo graag hoort: “Ben jij niet afgevallen?” Punten gescoord, Guy!
Zo waren en Dirk en Inge die samen de bloemekes kwamen buitenzetten. Inge verbaasde zich over het fatsoen van de Dallers. Ik vraag me af met welke verhalen Dirk soms thuiskomt. Ooit anders geweten dan dat de Dallers fatsoenlijke mensen zijn? Nee toch?
Zo was er May die zich met de jeugd wilde meten. “Als die jeugd denkt dat ze kunnen dansen, dan kan ik dat ook!” was haar motto. Armen in de lucht, been vooruit en start. En als een volleerde pogo’ster gooide May zich tussen het jeugdig geweld. Daar kunnen die snotneuzen nog iets van leren!
Zo was er Sonja die de medaille van de avond krijgt. Tot 22.00 u moeten werken, tot 4.00 u fuiven en dansen, dan nog taxi spelen en om 7.00 u terug op het werk verwacht worden. Hoe dapper!
Je ziet het, Wim, wanhoop niet. Zelfs de “oudere garde” weet nog wat plezier maken is. Zoals één van de spreuken gisteren vertelde: “Je wordt niet ouder, enkel beter”. I rest my case.
woensdag 10 december 2008
Miss-en
Jaja, we zijn terug uit den Afrika. Ik heb helaas niet veel kans gekregen om te kunnen en te mogen lopen. Een té druk reisprogramma. En de eerste week kreeg ik het advies om voor mijn eigen veiligheid niet alleen buiten te komen. Zelfs vanuit België de wijze raad gekregen om “voorzichtig” te zijn. Dus hebben we maar braafjes geluisterd. Enfin, de laatste week lukte het dan toch om een paar keer te gaan joggen. Maar de kers op de taart was wel de laatste dag in Kaapstad. Een laatste loop over het strand alvorens een nachtelijk orgelpunt te zetten achter deze zuiderse vakantie. Voor alle zekerheid had ik wat geld meegenomen, voor het geval dat… Zoals een paar dagen eerder in George toen ik de weg naar het hotel niet meer kon vinden en uiteindelijk een taxi moest nemen om terug in het hotel te geraken.
Ik vertrek aan ons hotel nabij Waterfront, de hipste plaats in Kaapstad en in Zuid-Afrika : zowat een mix van het Antwerps eilandje, Antwerpen-Zuid en Wijnegem shopping. Het is hier flink oppassen geblazen bij 't oversteken van de straten, Zuid-Afrikaners rijden links. En zijn de voetgangers wel de zwakste weggebruikers ? Bij het verlaten van de Waterfront area loop ik naast het nieuwe voetbalstadion in aanbouw voor de wereldbeker van 2010. Al gauw heb ik de zee in het vizier. Een woelige zee. Een prachtige zee. Witte zandstroken afgewisseld met rotsstranden. In de verte het Robbeneiland. Landinwaarts de beruchte Tafelberg met zijn twaalf apostelen gehuld onder een laken van dikke mist. Naar Belgische normen, heel weinig volk op het strand. Hoofdzakelijk zwarten : kinderen voor schoolse activiteiten, arbeiders die herstellingen uitvoeren of een dutje doen. Mijn gedachten glijden over de voorbije 16 dagen, naar de toekomst in het hoge noorden, wat die laatste avond in Kaapstad brengen zal. Een obstakel, een prachtige blonde verschijning in het middelpunt van een foto-shoot. Met een grote wooow loop ik rond de drukke bedoeling. De vettraining heeft voorrang(…) ! Verderop kom ik nog 2 keer een gelijkaardig schouwspel tegen. Is dit strand nu zo speciaal of het moet de heilige plaats zijn voor Zuid-Afrikaanse schoonheden ? Ik mag alle drie de godinnen nog eens bewonderen, want ik moet langs hetzelfde traject terug naar het hotel. Al snel daarna krijg ik in het hotel toelichting van wat ik op het strand ben tegengekomen. “Ah natuurlijk, ’t is hier volgende week Miss World verkiezing.” Ja wadde, voor die ene keer dat ik is tussen de missen loop en mijn loopsloefkes hebben voorrang… Had ik dat geweten. Dus als je een foto tegenkomt van een of andere miss met een uitgeputte jogger op de achtergrond, well, that’s me.
Sinds vrijdag staan we weer met beide voeten in belgenland. Met een beetje minder miss’ en een beetje meer mall's loop ik terug tussen de Mall'se miss-en. Geen zoet witte stranden maar koele rode tartan. Niks kolkende, opzwepende golven maar koude verlaten akkers. Geen zwoele zuiderse zeebries maar een bijtende noorderwind. Schaars geklede beauties versus flink ingeduffelde dames in "strakke" pakjes. Geen bezwete lijven maar uitgeregende en besneeuwde schimmen.
The dream is over ! Alhoewel. Voor aanstaande zaterdag, de Miss World verkiezing, duim ik alvast voor de blonde met de lange benen en de zwartharige met exotisch kleurtje, die van 't strand van Cape Town...
Ik vertrek aan ons hotel nabij Waterfront, de hipste plaats in Kaapstad en in Zuid-Afrika : zowat een mix van het Antwerps eilandje, Antwerpen-Zuid en Wijnegem shopping. Het is hier flink oppassen geblazen bij 't oversteken van de straten, Zuid-Afrikaners rijden links. En zijn de voetgangers wel de zwakste weggebruikers ? Bij het verlaten van de Waterfront area loop ik naast het nieuwe voetbalstadion in aanbouw voor de wereldbeker van 2010. Al gauw heb ik de zee in het vizier. Een woelige zee. Een prachtige zee. Witte zandstroken afgewisseld met rotsstranden. In de verte het Robbeneiland. Landinwaarts de beruchte Tafelberg met zijn twaalf apostelen gehuld onder een laken van dikke mist. Naar Belgische normen, heel weinig volk op het strand. Hoofdzakelijk zwarten : kinderen voor schoolse activiteiten, arbeiders die herstellingen uitvoeren of een dutje doen. Mijn gedachten glijden over de voorbije 16 dagen, naar de toekomst in het hoge noorden, wat die laatste avond in Kaapstad brengen zal. Een obstakel, een prachtige blonde verschijning in het middelpunt van een foto-shoot. Met een grote wooow loop ik rond de drukke bedoeling. De vettraining heeft voorrang(…) ! Verderop kom ik nog 2 keer een gelijkaardig schouwspel tegen. Is dit strand nu zo speciaal of het moet de heilige plaats zijn voor Zuid-Afrikaanse schoonheden ? Ik mag alle drie de godinnen nog eens bewonderen, want ik moet langs hetzelfde traject terug naar het hotel. Al snel daarna krijg ik in het hotel toelichting van wat ik op het strand ben tegengekomen. “Ah natuurlijk, ’t is hier volgende week Miss World verkiezing.” Ja wadde, voor die ene keer dat ik is tussen de missen loop en mijn loopsloefkes hebben voorrang… Had ik dat geweten. Dus als je een foto tegenkomt van een of andere miss met een uitgeputte jogger op de achtergrond, well, that’s me.
Sinds vrijdag staan we weer met beide voeten in belgenland. Met een beetje minder miss’ en een beetje meer mall's loop ik terug tussen de Mall'se miss-en. Geen zoet witte stranden maar koele rode tartan. Niks kolkende, opzwepende golven maar koude verlaten akkers. Geen zwoele zuiderse zeebries maar een bijtende noorderwind. Schaars geklede beauties versus flink ingeduffelde dames in "strakke" pakjes. Geen bezwete lijven maar uitgeregende en besneeuwde schimmen.
The dream is over ! Alhoewel. Voor aanstaande zaterdag, de Miss World verkiezing, duim ik alvast voor de blonde met de lange benen en de zwartharige met exotisch kleurtje, die van 't strand van Cape Town...
maandag 1 december 2008
Studio Brussel - Run for Life
In vijf steden in de vijf Vlaamse provincies (Leuven, Antwerpen, Oostende, Aalst en Hasselt) organiseert MFL een Run for Lifeaflossingsmarathon. Het is de bedoeling dat zo veel mogelijk mensen een gesponsord spurtje (of drafje) afleggen op een loopband in een speciale Run for Life-loopcontainer.
Leuven, Antwerpen, Oostende, Aalst en Hasselt krijgen elk 24 uur de tijd om al lopend zo veel mogelijk kilometers te vreten. Per kilometer gaat er 10 euro naar de actie. Elke stad krijgt ook een StuBru-coach cadeau. Hij/zij zal de lopers mentaal coachen en ook zelf elk uur één kilometer lopen: 24 kilometer op 24 uur dus. Vanuit het glazen huis in Gent wordt regelmatig in beeld en geluid overgeschakeld naar de satellietsteden. Het startschot wordt op vrijdag 19 december om 10.30 u. gegeven in Leuven. Op 20 december om 10.30 u. geeft Leuven de fakkel door aan Antwerpen, en zo verder.
Op woensdag 24 december krijgt elk van de steden een loopband voor het glazen huis in Gent. Dan kunnen delegaties uit de vijf steden/provincies het tegen elkaar opnemen. Welke stad/provincie loopt het hardst en het meest, en vooral: hoeveel kilometer wordt in totaal afgelegd? Dit zijn de coaches per stad:
19 december: Leuven met coach Stijn Van de Voorde
20 december: Antwerpen met Christophe Lambrecht
21 december: Oostende met Sam De Bruyn
22 december: Aalst met Otto Jan Ham
23 december: Hasselt met Ilse Liebens
Wil je meedoen aan Run For Life in jouw stad? Laat het ons weten!
Met het oog op de komende Kerstdagen lijkt mij dit een leuke alternatieve training en een gezellige uitstap. Zijn er liefhebbers?
Leuven, Antwerpen, Oostende, Aalst en Hasselt krijgen elk 24 uur de tijd om al lopend zo veel mogelijk kilometers te vreten. Per kilometer gaat er 10 euro naar de actie. Elke stad krijgt ook een StuBru-coach cadeau. Hij/zij zal de lopers mentaal coachen en ook zelf elk uur één kilometer lopen: 24 kilometer op 24 uur dus. Vanuit het glazen huis in Gent wordt regelmatig in beeld en geluid overgeschakeld naar de satellietsteden. Het startschot wordt op vrijdag 19 december om 10.30 u. gegeven in Leuven. Op 20 december om 10.30 u. geeft Leuven de fakkel door aan Antwerpen, en zo verder.
Op woensdag 24 december krijgt elk van de steden een loopband voor het glazen huis in Gent. Dan kunnen delegaties uit de vijf steden/provincies het tegen elkaar opnemen. Welke stad/provincie loopt het hardst en het meest, en vooral: hoeveel kilometer wordt in totaal afgelegd? Dit zijn de coaches per stad:
19 december: Leuven met coach Stijn Van de Voorde
20 december: Antwerpen met Christophe Lambrecht
21 december: Oostende met Sam De Bruyn
22 december: Aalst met Otto Jan Ham
23 december: Hasselt met Ilse Liebens
Wil je meedoen aan Run For Life in jouw stad? Laat het ons weten!
Met het oog op de komende Kerstdagen lijkt mij dit een leuke alternatieve training en een gezellige uitstap. Zijn er liefhebbers?
zondag 30 november 2008
Natuurloop Lier 29/11/2008
Gisteren weer met ons ondertussen vertrouwde groepje "af"gezakt (niet "door"gezakt ditmaal) naar Lier voor een korte (5 km) loop langs het netekenaal en de nete.
Het was koud, maar gelukkig droog weer en het parcours was mooi en aangenaam om lopen.
Iedereen heeft de 5 km afgelegd binnen de beoogde 25 minuten, bovendien hebben de dames, Lieve, Marjo, Nancy en Sandy zich in de top tien gelopen (en dit zonder dat ze de echte vorm te pakken hadden - althans dat zeiden ze vooraf). Proficiat daavoor.
Het was wederom een leuke en gezellige namiddag (bestaan er andere bij DAL??).
Ik kijk al uit naar de loop van volgende maand, waar we waarschijnlijk de 10 km voor onze rekening nemen.
Alle andere enthousiastelingen zijn UITERAARD VAN HARTE WELKOM.
Foto's vind je hier.
Het was koud, maar gelukkig droog weer en het parcours was mooi en aangenaam om lopen.
Iedereen heeft de 5 km afgelegd binnen de beoogde 25 minuten, bovendien hebben de dames, Lieve, Marjo, Nancy en Sandy zich in de top tien gelopen (en dit zonder dat ze de echte vorm te pakken hadden - althans dat zeiden ze vooraf). Proficiat daavoor.
Het was wederom een leuke en gezellige namiddag (bestaan er andere bij DAL??).
Ik kijk al uit naar de loop van volgende maand, waar we waarschijnlijk de 10 km voor onze rekening nemen.
Alle andere enthousiastelingen zijn UITERAARD VAN HARTE WELKOM.
Foto's vind je hier.
maandag 17 november 2008
Aangezien we nog in vorm waren van die halve marathon in Eindhoven en wij, als Mall’se dames, geen enkele uitdaging uit de weg gaan, besloten Mai en ik om ons in te schrijven voor die halve in Kasterlee.
Op zondagmorgen vroegen we ons natuurlijk weer af: waarom? Maar we hadden er wel zin in. Voor ons geen stress of druk, we gingen ervan genieten. Misschien alleen van de douche achteraf, maar genieten zouden we!
Even voor tijd stonden we klaar; nog een ontspannend babbeltje met een bekende van ac Herentals en daar schoten ze de wedstrijd op gang. Onder de serpentines kwamen we voorbij de start. Mai en ik hadden afgesproken om rustig te starten aan 10km/u. Het werden er 10.2km/u. De eerste kilometers werden we voortdurend voorbij gestoken ,maar vanaf km 10 was het aan ons: zonder leedvermaak, maar voorbijsteken is toch plezant.
Diegenen die hier al gelopen hebben, weten dat het zwaarste begint vanaf km 15. Dan beginnen de “bergen” Toen was het echt wel op de tanden bijten. Daar hoorde ik de stem van Hubert: kleine pasjes naar boven en grote naar beneden en het helpt echt!
Rond km 17 is er een serieuze bergop en daar moest ik denken aan mijn eerste deelname samen met Sandy. Daar zijn we toen in geslaagd om, ondanks grote pijlen, verkeerd te lopen. Gelukkig werden we snel opgevangen door een paar wandelaars die ons de weg door de bosjes en doornen wezen naar het parcour. Nu stonden er niet enkel grote pijlen maar was er een groot blauw lint gespannen. Ik denk dat dit het werk van Sandy is. Volgens mij wou ze niet dat we van het rechte pad afweken. Bedankt sandy
De laatste kilometers zijn natuurlijk moeilijk maar we konden in tegenstelling tot Eindhoven toch nog versnellen. Op de chrono bij aankomst stond 2.04. 22 maar onze tijd is eigenlijk 2.03.51.Ah ja, wij vertrekken natuurlijk niet op de eerste rij!
De douche achteraf was aan de koude kant maar wij konden tenminste douchen. De mannen moesten in de gang aanschuiven. En wat hebben mannen aan als ze douchen? Juist, niet veel. We konden onze ogen niet in onze zak steken, hé
O, ja de spaghetti en Leffe achteraf smaakten ook.
Besluit: deze halve marathon is een echte aanrader voor wie niet persé toptijden wil lopen maar toch graag die afstand loopt.
Mai en ik zijn dan ook tot de vaststelling gekomen: wij zijn geen stadsmensen maar bosmensen en het zal niet onze laatste deelname zijn. Hopelijk zijn we volgend jaar met een groep miep miep zoefers, gekleed in ons nieuw T shirt!
Op zondagmorgen vroegen we ons natuurlijk weer af: waarom? Maar we hadden er wel zin in. Voor ons geen stress of druk, we gingen ervan genieten. Misschien alleen van de douche achteraf, maar genieten zouden we!
Even voor tijd stonden we klaar; nog een ontspannend babbeltje met een bekende van ac Herentals en daar schoten ze de wedstrijd op gang. Onder de serpentines kwamen we voorbij de start. Mai en ik hadden afgesproken om rustig te starten aan 10km/u. Het werden er 10.2km/u. De eerste kilometers werden we voortdurend voorbij gestoken ,maar vanaf km 10 was het aan ons: zonder leedvermaak, maar voorbijsteken is toch plezant.
Diegenen die hier al gelopen hebben, weten dat het zwaarste begint vanaf km 15. Dan beginnen de “bergen” Toen was het echt wel op de tanden bijten. Daar hoorde ik de stem van Hubert: kleine pasjes naar boven en grote naar beneden en het helpt echt!
Rond km 17 is er een serieuze bergop en daar moest ik denken aan mijn eerste deelname samen met Sandy. Daar zijn we toen in geslaagd om, ondanks grote pijlen, verkeerd te lopen. Gelukkig werden we snel opgevangen door een paar wandelaars die ons de weg door de bosjes en doornen wezen naar het parcour. Nu stonden er niet enkel grote pijlen maar was er een groot blauw lint gespannen. Ik denk dat dit het werk van Sandy is. Volgens mij wou ze niet dat we van het rechte pad afweken. Bedankt sandy
De laatste kilometers zijn natuurlijk moeilijk maar we konden in tegenstelling tot Eindhoven toch nog versnellen. Op de chrono bij aankomst stond 2.04. 22 maar onze tijd is eigenlijk 2.03.51.Ah ja, wij vertrekken natuurlijk niet op de eerste rij!
De douche achteraf was aan de koude kant maar wij konden tenminste douchen. De mannen moesten in de gang aanschuiven. En wat hebben mannen aan als ze douchen? Juist, niet veel. We konden onze ogen niet in onze zak steken, hé
O, ja de spaghetti en Leffe achteraf smaakten ook.
Besluit: deze halve marathon is een echte aanrader voor wie niet persé toptijden wil lopen maar toch graag die afstand loopt.
Mai en ik zijn dan ook tot de vaststelling gekomen: wij zijn geen stadsmensen maar bosmensen en het zal niet onze laatste deelname zijn. Hopelijk zijn we volgend jaar met een groep miep miep zoefers, gekleed in ons nieuw T shirt!
zondag 16 november 2008
Mol-Kasterlee-Duffel-Herentals-Brasschaat
Lander kampioen in Mol
Dat Lander Sels op scherp staat hadden we zondag al kunnen vaststellen in de Crosscup in Mol. Afgelopen woensdag deed Lander er nog een schepje bovenop. Terug op het terrein van het Zilvermeer in Mol werd hij Provinciaal Kampioen Scholenveldloop van het secundair onderwijs. Proficiat Lander !
Meisjes aan de slag in de loodzware (halve) natuurmarathon van Kasterlee
Gerd Van Loon (2:00:24) en het duo Leen Mostmans & May Mertens (2:04:22) liepen de halve marathon. In de volledige marathon startte Griet Schrijvers (ma van Yoran Jacobs) en eindigde als derde dame in een tijd van 3:35:42. Gezien de modderige stukken en enkele stevige hellingen waren dit mooie prestaties.
Jeugd op de cross in Duffel
Ook in de eigen reeks kan benjamin Nick Goris goed presteren. Hij liep als 19e van 51 deelnemers over de eindmeet. De tweelingbroer Steven en Sven Pil hebben hun eerste grote veldcross achter de rug en eindigden als 31e en 34e bij de miniemen. Brent Bourguinon wist zijn 2 clubgenoten nog net voor te zijn en eindigde 30e. Bij de seniores dames zagen we Anke Verstappen aan de start. Zij behaalde de 15 e plaats.
Oriënteerders in Herentals
Op kaart van de Bosbergen in Herentals, dat zijn de bossen nabij de toeristentoren, liepen Desmond en Winston Franssen naar een 5e en een 11e plaats op de lange cross van hun wintercriterium.
Wim op kruissnelheid in Brasschaat
In de Achtkamp van Brasschaat schuift Wim Van Dijck 18 plaatsen op en staat nu 39e (9e bij het kogelstoten en 32e op de 1500m). Volgende week staat de veldloop op het programma en als afsluiter op 30 november de veldcross.
Dat Lander Sels op scherp staat hadden we zondag al kunnen vaststellen in de Crosscup in Mol. Afgelopen woensdag deed Lander er nog een schepje bovenop. Terug op het terrein van het Zilvermeer in Mol werd hij Provinciaal Kampioen Scholenveldloop van het secundair onderwijs. Proficiat Lander !
Meisjes aan de slag in de loodzware (halve) natuurmarathon van Kasterlee
Gerd Van Loon (2:00:24) en het duo Leen Mostmans & May Mertens (2:04:22) liepen de halve marathon. In de volledige marathon startte Griet Schrijvers (ma van Yoran Jacobs) en eindigde als derde dame in een tijd van 3:35:42. Gezien de modderige stukken en enkele stevige hellingen waren dit mooie prestaties.
Jeugd op de cross in Duffel
Ook in de eigen reeks kan benjamin Nick Goris goed presteren. Hij liep als 19e van 51 deelnemers over de eindmeet. De tweelingbroer Steven en Sven Pil hebben hun eerste grote veldcross achter de rug en eindigden als 31e en 34e bij de miniemen. Brent Bourguinon wist zijn 2 clubgenoten nog net voor te zijn en eindigde 30e. Bij de seniores dames zagen we Anke Verstappen aan de start. Zij behaalde de 15 e plaats.
Oriënteerders in Herentals
Op kaart van de Bosbergen in Herentals, dat zijn de bossen nabij de toeristentoren, liepen Desmond en Winston Franssen naar een 5e en een 11e plaats op de lange cross van hun wintercriterium.
Wim op kruissnelheid in Brasschaat
In de Achtkamp van Brasschaat schuift Wim Van Dijck 18 plaatsen op en staat nu 39e (9e bij het kogelstoten en 32e op de 1500m). Volgende week staat de veldloop op het programma en als afsluiter op 30 november de veldcross.
zaterdag 15 november 2008
Letterlijk en figuurlijk uitlopen
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
Nancy had gisteren het lumineuze idee de vrijdagse looptraining af te sluiten / te bezegelen door ÉÉN pintje te gaan drinken bij de Trappisten.
Één pintje werden er DRIE MET HAPJES.
Guy werd voor zijn “nakende” afreis (hoogtestage met coach Hubert in Zuid-Afrika) nog even volledig geüpdatet. Hopelijk ontvangen wij vanuit Zuid-Afrika niet te veel gemorspos maar wel vele kaalbors-foto’s.
Het werd een gezellige en geanimeerde avond. Dit laatste is niet zo verwonderlijk nu een aantal DAL-leden de laatste weken maar een half woord, gebaar of geluid nodig hebben om het gesprek tot ongekende hoogten te brengen. Dat is soms wel even slikken.
Tal van onderwerpen passeren op zo’n avond de revue: hobbykamers (Dirk), braille (Sandy), geitenwollesokken (Nancy), bizarre woordsamenstellingen (Lieve), …… Kortom, bij de Trappisten weten ze dat wij gisteren geweest zijn (of is het gekomen?).
Geweldig leuke avond, en de afwezigen hadden wederom ongelijk.
Voor de titel van deze bespiegeling kan je terecht op http://www.braillekrant.be/ (of bij Sandy) en voor de oplossing van volgende woordzoeker: “ker kus pit sen sent ten je” kan je bij Lieve terecht (tip: er zijn meerdere oplossingen).
Luk
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
.. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
Nancy had gisteren het lumineuze idee de vrijdagse looptraining af te sluiten / te bezegelen door ÉÉN pintje te gaan drinken bij de Trappisten.
Één pintje werden er DRIE MET HAPJES.
Guy werd voor zijn “nakende” afreis (hoogtestage met coach Hubert in Zuid-Afrika) nog even volledig geüpdatet. Hopelijk ontvangen wij vanuit Zuid-Afrika niet te veel gemorspos maar wel vele kaalbors-foto’s.
Het werd een gezellige en geanimeerde avond. Dit laatste is niet zo verwonderlijk nu een aantal DAL-leden de laatste weken maar een half woord, gebaar of geluid nodig hebben om het gesprek tot ongekende hoogten te brengen. Dat is soms wel even slikken.
Tal van onderwerpen passeren op zo’n avond de revue: hobbykamers (Dirk), braille (Sandy), geitenwollesokken (Nancy), bizarre woordsamenstellingen (Lieve), …… Kortom, bij de Trappisten weten ze dat wij gisteren geweest zijn (of is het gekomen?).
Geweldig leuke avond, en de afwezigen hadden wederom ongelijk.
Voor de titel van deze bespiegeling kan je terecht op http://www.braillekrant.be/ (of bij Sandy) en voor de oplossing van volgende woordzoeker: “ker kus pit sen sent ten je” kan je bij Lieve terecht (tip: er zijn meerdere oplossingen).
Luk
zondag 9 november 2008
Idolen van de CrossCup
Zowat de bekenste veldloop in de provincie Antwerpen is de cross in Mol. Met een zwaar parkoers en een (inter-)nationale tegenstand is dit niet bepaald een cross voor watjes !
Benjamin Nick Goris mocht als eerste het veld in en behaalde een 12e plaats bij de Benjamins.
Bij de Cadetten heren stonden Kristof Verhoeven en Lance Callebaut aan de start. Verleden week moest Lance zijn meerdere erkennen in Kristof, deze week was het Lance die als 2e van ACHL de eindmeet haalde.
Eveline Bosch mocht de eer bij de dames hoog houden. Alhoewel een mindere periode, verdedigde zij de clubkleuren van AC Herentals met een 29e plaats bij de Scholieren Dames.
Klepper van de dag was Lander Sels. In de Scholierencross met heel wat Belgische en Nederlandse toppers behaalde hij een 14e plaats. Door een valpartij net na de start moest Lander de ganse wedstrijd in de achtervolging. Maar dat belette hem niet om in de sprint nog enkele plaatsen op te schuiven. Niet te verwonderen dat hij nadien op de foto mocht met de leiders in de Lotto Crosscup, Veerle Dejaeghere en Atelaw Bekele.
Juan Verbruggen moest zijn mannetje staan bij de Juniores in een overwegend internationaal gezelschap en eindigde voortreffelijk als 32e. Vorige week was hij te snel van start gegaan in de cross van Bonheiden, maar hier in Mol liep Juan een gecontroleerde wedstrijd.
De korte cross was er voor Wouter Vermonden. In een sterk bezette wedstrijd was Wouter heel tevreden met een 39e plaats. En dat kunnen wij alleen maar bevestigen.
Onder het deugddoend herfstzonnetje hebben de supporters van AC DAL mogen genieten van een mooie crossnamiddag. Zij kijken uit naar méér ! Enkele foto's zijn hier te vinden.
In de Achtkamp van Brasschaat gaat Wim Van Dyck verder op zijn elan. Na de tijdrit van 6,5km prijkt hij op een 57e plaats. Volgende week staan de proeven 5 en 6 op het programma, nl het kogelstoten en de 1500m.
Desmond en Winston Franssen waren aan het werk in het bos van Soignies (Oudergem, Brusselse rand) en eindigden respectievelijk als 8e en 15e in de orientatiecross over 9,7 km.
Benjamin Nick Goris mocht als eerste het veld in en behaalde een 12e plaats bij de Benjamins.
Bij de Cadetten heren stonden Kristof Verhoeven en Lance Callebaut aan de start. Verleden week moest Lance zijn meerdere erkennen in Kristof, deze week was het Lance die als 2e van ACHL de eindmeet haalde.
Eveline Bosch mocht de eer bij de dames hoog houden. Alhoewel een mindere periode, verdedigde zij de clubkleuren van AC Herentals met een 29e plaats bij de Scholieren Dames.
Klepper van de dag was Lander Sels. In de Scholierencross met heel wat Belgische en Nederlandse toppers behaalde hij een 14e plaats. Door een valpartij net na de start moest Lander de ganse wedstrijd in de achtervolging. Maar dat belette hem niet om in de sprint nog enkele plaatsen op te schuiven. Niet te verwonderen dat hij nadien op de foto mocht met de leiders in de Lotto Crosscup, Veerle Dejaeghere en Atelaw Bekele.Juan Verbruggen moest zijn mannetje staan bij de Juniores in een overwegend internationaal gezelschap en eindigde voortreffelijk als 32e. Vorige week was hij te snel van start gegaan in de cross van Bonheiden, maar hier in Mol liep Juan een gecontroleerde wedstrijd.
De korte cross was er voor Wouter Vermonden. In een sterk bezette wedstrijd was Wouter heel tevreden met een 39e plaats. En dat kunnen wij alleen maar bevestigen.
Onder het deugddoend herfstzonnetje hebben de supporters van AC DAL mogen genieten van een mooie crossnamiddag. Zij kijken uit naar méér ! Enkele foto's zijn hier te vinden.
In de Achtkamp van Brasschaat gaat Wim Van Dyck verder op zijn elan. Na de tijdrit van 6,5km prijkt hij op een 57e plaats. Volgende week staan de proeven 5 en 6 op het programma, nl het kogelstoten en de 1500m.
Desmond en Winston Franssen waren aan het werk in het bos van Soignies (Oudergem, Brusselse rand) en eindigden respectievelijk als 8e en 15e in de orientatiecross over 9,7 km.
dinsdag 4 november 2008
Gezocht: lopers (m/v)
U jogt ieder weekend in het bos? We vinden U op regelmatige basis terug in de uitslagen van plaatselijke joggings? Of misschien bent U wel een gedreven competitieloper die regelmatig op de piste, het veld of de straat terug te vinden is? Beginner of ervaren, recreatief of competitief?
In het kader van het Leuvens Onderzoek Over gewoontes in het trainingsProces (L.O.O.P.) wensen onderzoekers van de K.U.Leuven bij afstandslopers van alle niveaus te peilen naar het verschil in trainingsaanpak en de eventuele gevolgen daarvan op conditie en blessures. Bent u ouder dan 15 jaar en loopt u al langer dan 1 jaar, dan zou het ten zeerste gewaardeerd worden indien u tien minuten tijd zou kunnen vrijmaken om volgende vragenlijst in te vullen:http://faber.kuleuven.be/enquete/loop2008/
In het kader van het Leuvens Onderzoek Over gewoontes in het trainingsProces (L.O.O.P.) wensen onderzoekers van de K.U.Leuven bij afstandslopers van alle niveaus te peilen naar het verschil in trainingsaanpak en de eventuele gevolgen daarvan op conditie en blessures. Bent u ouder dan 15 jaar en loopt u al langer dan 1 jaar, dan zou het ten zeerste gewaardeerd worden indien u tien minuten tijd zou kunnen vrijmaken om volgende vragenlijst in te vullen:http://faber.kuleuven.be/enquete/loop2008/
maandag 3 november 2008
Start wintercompetities
Nu de veldlopers in actie zijn gekomen, is het winterseizoen echt van start gegaan. De eerste grote veldloop in het Mechelse Bonheiden mocht meer dan 1200 lopers verwelkomen, waaronder een delegatie uit onze trappistengemeente. In een druk bezette cross Junoirs&Masters (162 deelnemers) wist Juan Verbruggen als eerstejaars Junior een 8ste plaats in de wacht te slepen. Wouter Vermonden mocht voor zijn eerste cross bij de grote jongens het veld in met Belgische toppers (als een Kim Ruell, Atelaw Bekele, Willem Van Hoof, Tom Van Rooy…) en eindigde als 40e Senior. In hogere versnelling tov het vorige crossseizoen zien we de puike prestaties van Benjamin Nick Goris (20e op 54 deelnemers) en Cadet Lanse Callebaut (33e plaats). Lanse moest Kristof Verhoeven (28e plaats op 63 deelnemers en eerste VAL veldcross in competitie) laten voorgaan. Bij de Scholieren dames werd Evelyn Bosch 18e en bij de Masters dames Gerd Van Loon 49e.Wim Van Dijck is aan de slag in de Achtkamp van Brasschaat. Na zijn gemiste start in de tijdrit, door pech, is hij aan een inhaalrace begonnen. Afgelopen zondag wist hij al naar een 64e plaats door te stoten.
Ook de orientatielopers hebben hun winterprogramma aangevat. Vrijdag met een 7e plaats voor Desmond Franssen in de nachtaflossingen in Kasterlee en zondag met een 8e plaats voor Winston Franssen in het wintercriterium in de Lilse Bergen.
Proficiat met de geleverde prestaties !
dinsdag 28 oktober 2008
donderdag 23 oktober 2008
De zomer van 2008… en 2009.
Nu de zomer van 2008 definitief achter ons ligt is het tijd om terug te blikken op het afgelopen wegseizoen. Maar ook om vooruit te kijken (of te dromen) naar de zomer van 2009. Wat waren uw favoriete loopwedstrijden van 2008 en/of welke stratenlopen wil je zeker niet missen in 2009 ? De keuzelijst is beperkt tot de lokale stratenlopen en enkele grote organisaties. Natuurlijk zijn suggesties voor verborgen pareltjes of prachtige organisaties meer dan welkom (onder reacties). Je kan maar 1 keer je stem uitbrengen.
vrijdag 17 oktober 2008
Warm aanbevolen
6de Zilvermeerloop over 5 en 10 km - Zaterdag 08 november 2008 om 15u00
Wij ontvingen een uitnodiging om als groep deel te nemen aan deze jogging. Het is een natuurloop over geasfalteerde wegen in het domein van het Zilvermeer in Mol. Afstanden zijn (exact) 5 km/2 ronden of 10 km/4 ronden. Er is een ruime Parking binnen het domein. Kleedkamers en warme douches ter plaatse. Voor iedereen is er een aandenken, een tombola direct na de aankomst. Een aanwezigheidstombola met waardevolle prijzen. Als er voldoende voorinschrijvingen zijn (en vóór 1 november) kunnen we via Sandy met onze groep een korting bekomen op het inschrijvingsbedrag. Zij die interesse hebben of voor info, zie Sandy. Dit is een organisatie van Vabco Mol. De dag nadien staan de veldlopers op dezelfde plaats aan de start voor de Lotto crosscup te Mol.
3de memorial Leo Vantichelen - Zaterdag 29 november 2008 om 13u00
De Spartathlonvrienden Westmalle richten op 29 november 2008 de 3de memorial Leo Vantichelen in. Het gebeuren zal doorgaan te Westmalle, bijeenkomst om 13u in het sportlokaal (Antweepsesteenweg 248, Westmalle 2390.) Wandeling 7 à 8 km, 10km (oefenloop) 25 km ( oefenloop) alles onder begeleiding. Kleedkamers en douches in de Sporthal. Na de oefenlopen en wandeling kan er nog gezellig nagepraat worden in het sportlokaal. Meer info joseph_buteneers@yahoo.com of eric.vercauteren@versatel.be. Bij deelname vooraf een seintje geven op één van deze e-mail adressen.
Wij ontvingen een uitnodiging om als groep deel te nemen aan deze jogging. Het is een natuurloop over geasfalteerde wegen in het domein van het Zilvermeer in Mol. Afstanden zijn (exact) 5 km/2 ronden of 10 km/4 ronden. Er is een ruime Parking binnen het domein. Kleedkamers en warme douches ter plaatse. Voor iedereen is er een aandenken, een tombola direct na de aankomst. Een aanwezigheidstombola met waardevolle prijzen. Als er voldoende voorinschrijvingen zijn (en vóór 1 november) kunnen we via Sandy met onze groep een korting bekomen op het inschrijvingsbedrag. Zij die interesse hebben of voor info, zie Sandy. Dit is een organisatie van Vabco Mol. De dag nadien staan de veldlopers op dezelfde plaats aan de start voor de Lotto crosscup te Mol.
3de memorial Leo Vantichelen - Zaterdag 29 november 2008 om 13u00
De Spartathlonvrienden Westmalle richten op 29 november 2008 de 3de memorial Leo Vantichelen in. Het gebeuren zal doorgaan te Westmalle, bijeenkomst om 13u in het sportlokaal (Antweepsesteenweg 248, Westmalle 2390.) Wandeling 7 à 8 km, 10km (oefenloop) 25 km ( oefenloop) alles onder begeleiding. Kleedkamers en douches in de Sporthal. Na de oefenlopen en wandeling kan er nog gezellig nagepraat worden in het sportlokaal. Meer info joseph_buteneers@yahoo.com of eric.vercauteren@versatel.be. Bij deelname vooraf een seintje geven op één van deze e-mail adressen.
dinsdag 14 oktober 2008
De wet van Murphy
Niet alleen was mijn "prestatie" van zondag ondermaats, bovendien heb ik het op mijn geweten dat mijn haas in de lappenmand ligt. Volgens mij doet de wet van Murphy zich gelden. Man, man, man...miserie, miserie.
Haas(t) en spoed is zelden goed. Het is hierbij nogmaals bewezen.
Limburg boven !
We moeten het geweten hebben dat het op de 12e oktober een zomerse Limburgse zondag ging worden. Ideaal loopweer. Of toch niet helemaal, want voor sommigen was het felle herfstzonnetje in de namiddag iets teveel van het goede.
In Eindhoven, het Limburg boven de landsgrens, waren 11 DAL-ers actief in de 1/2 marathon van Eindhoven. Met 2 guest lopers (familie van) wist onze delegatie 13 prestaties neer te zetten onder deskundig oog van de coaches Hubert en Luk. Hubert was ook fotograaf van dienst en maakte enkele mooie kiekjes. Ook te vermelden dat Luk afgelopen weekend zijn PR 1/2 marathon op scherp 1:27:12 heeft gebracht. Dat belooft voor de toekomst Luk !
Met die andere najaars-klassieker, "Dwars door Hasselt" zitten we in Belgisch Limburg. Maarten Vermeiren liep er de 15Km in 1:03:45 en eindigde net binnen de top 300.
Nog in Limburgse Hechtel waren Desmond en Winston Franssen aan de slag in het Vlaams kampioenschap oriëntatielopen. Desmond wist een puike prestatie neer te zetten door de bronzen plak in de wacht te slepen in de categorie Heren Open. Winston werd in dezelfde race 13e.
In Eindhoven, het Limburg boven de landsgrens, waren 11 DAL-ers actief in de 1/2 marathon van Eindhoven. Met 2 guest lopers (familie van) wist onze delegatie 13 prestaties neer te zetten onder deskundig oog van de coaches Hubert en Luk. Hubert was ook fotograaf van dienst en maakte enkele mooie kiekjes. Ook te vermelden dat Luk afgelopen weekend zijn PR 1/2 marathon op scherp 1:27:12 heeft gebracht. Dat belooft voor de toekomst Luk !
Met die andere najaars-klassieker, "Dwars door Hasselt" zitten we in Belgisch Limburg. Maarten Vermeiren liep er de 15Km in 1:03:45 en eindigde net binnen de top 300.
Nog in Limburgse Hechtel waren Desmond en Winston Franssen aan de slag in het Vlaams kampioenschap oriëntatielopen. Desmond wist een puike prestatie neer te zetten door de bronzen plak in de wacht te slepen in de categorie Heren Open. Winston werd in dezelfde race 13e.
maandag 13 oktober 2008
De halve van Eindhoven
Hier hebben we heel de zomer voor getraind. De halve van marathon van Eindhoven op zondag 12 oktober 2008. Om half elf ’s morgens waren we afgesproken op de P/R te Zoersel.
Met z’n vijftienen zijn we vertrokken: Louis, Sandy, Nancy, Leen en Lieven; May, Jan (neef van May), Vicky, Guido en Hubert; Luc, Tracy, Marjo, Isabelle en ik.
Hubert en Luk waren onze begeleiders/supporters/fotografen/sterke schouders.
Veel volk, veel sfeer. De trommelaars zweepten de deelnemers op. Rond kwart voor twee verschijnt de voorspelde zon. Een zomers gevoel als je daar staat te wachten. Het rode Médoc-shirt van Guido trok de aandacht van de lopers rondom.
Nà
Kilometer 19 was voor mij de lastigste. De laatste twee kilometer ging dan weer vlot. De vele aanmoedigingen waren hier niet vreemd aan.
Daar lag de finish. Mijn eindtijd werd geregistreerd op 2:03:27. Daar was ik zeer tevreden mee. Content, moe en voldaan kon ik op zoek naar de anderen.
Enkelen onder ons zijn nog eventjes een stevige pint (kriek, witte wijn, leffe of trappist) gaan drinken als afsluiting van deze leuke dag en mooie periode van voorbereiding.
Dirk
Leren drinken
Nancy heeft denk ik mooi verwoord wat wij allemaal meegemaakt hebben. Ook ik ben denk ik te vlug gestart met als gevolg: serieus afzien de laatste kilometers.
Mijn dieptepunt beleefde ik aan km 20. Daar stond heel veel volk langs de weg, ambiance volop, rijendichte supporters, veel aanmoedigingen. Dit kon volgens mij en mijne inwendige gps niet anders dan de aankomst zijn. Getracht om toch nog een beetje te versnellen en wat zag ik daar: een spandoek boven de weg met...neen er stond geen finich op maar 20km. Toen zakte de moed echt heel diep in mijn schoenen: nog een km :( Je kan dan zeggen: wat is nu 1 km op 21 km maar als het die laatste is en uw benen voelen aan als sponzen, is dit erg. Ik ben toch blijven lopen, of was het meer strompelen tot aan de eindmeet. We hebben het allemaal gehaald, niemand heeft opgegeven! Dat toont toch het karakter van de Dallers!
Wat mijn titel betreft: hoe kan je in 's hemels naam lopen en drinken. Daar heb ik serieus problemen mee. Hier verloor ik ook altijd een aantal meters op Tracy en Marjo. Ik heb het geprobeerd al lopend te doen, maar dat ging niet. Ik kreeg zelfs water in mijn neus. Tips om dit te trainen?
Verder wens ik onze supporters te bedanken, Hubert en Luc. Ze hebben me wel niet gezien onderweg maar ja, misschien ging ik te snel.
Ook een bedanking voor onze chauffeurs. Ze hebben ons veilig heen en terug gebracht. Merci!
Mijn dieptepunt beleefde ik aan km 20. Daar stond heel veel volk langs de weg, ambiance volop, rijendichte supporters, veel aanmoedigingen. Dit kon volgens mij en mijne inwendige gps niet anders dan de aankomst zijn. Getracht om toch nog een beetje te versnellen en wat zag ik daar: een spandoek boven de weg met...neen er stond geen finich op maar 20km. Toen zakte de moed echt heel diep in mijn schoenen: nog een km :( Je kan dan zeggen: wat is nu 1 km op 21 km maar als het die laatste is en uw benen voelen aan als sponzen, is dit erg. Ik ben toch blijven lopen, of was het meer strompelen tot aan de eindmeet. We hebben het allemaal gehaald, niemand heeft opgegeven! Dat toont toch het karakter van de Dallers!
Wat mijn titel betreft: hoe kan je in 's hemels naam lopen en drinken. Daar heb ik serieus problemen mee. Hier verloor ik ook altijd een aantal meters op Tracy en Marjo. Ik heb het geprobeerd al lopend te doen, maar dat ging niet. Ik kreeg zelfs water in mijn neus. Tips om dit te trainen?
Verder wens ik onze supporters te bedanken, Hubert en Luc. Ze hebben me wel niet gezien onderweg maar ja, misschien ging ik te snel.
Ook een bedanking voor onze chauffeurs. Ze hebben ons veilig heen en terug gebracht. Merci!
Halve Marathon Eindhoven
We hadden om 10.30u afgesproken op de Park and Ride in Zoersel om samen naar Eindhoven te rijden. Er heerste een uitgelaten sfeertje en de zenuwen werden weggelachen. Met 13 deelnemers en Hubert en Luk als supporters vertrokken we richting halve marathon.
Snel een parkeerplaatsje gevonden, vlak onder de kerkentoren, vlakbij de start. Nummers afgehaald en ons startvak gezocht. Ik nam samen met Marjo, Tracy, Vicky, Isabelle, Leen , May en Jan plaats in vak C waar als tijd 1.45u – 2.00 u aangegeven stond (over wishful thinking gesproken…). Sandy met haas Guy, Louis, Dirk en Lieven namen plaats in het startvak voor ons.
Als starttijd was er 14.00u opgegeven, maar ons vak werd pas 14 min later losgelaten. Ik ben samen met May beginnen lopen en ons tempo lag gelijk. We hadden als snelheid 10.5 km/u vooropgesteld, maar ons tempo lag iets hoger. Het liep vlot… voor de eerste 7 km dan toch. Daarna heb ik May, die voortreffelijk liep, laten gaan. Iets trager verder gelopen, maar toch nog geprobeerd om het tempo boven de 10 km/u te houden. Het 10 km punt passeerde ik op 57min 07sec, maar vanaf dan was het afzien. Mijn benen wilden niet meer mee en - zoals we allemaal weten - op is op hé.
Op km 15 stonden Hubert en Luk langs de kant te roepen en eventjes daarna hoorde ik weer een bekende stem , Marjo en Tracy kwamen eraan. “ Komaan Nancy, aanpikken” riep Marjo. Dat gaf nieuwe moed en ik kon terug iets versnellen. Marjo ging er op een gegeven moment als een speer vandoor en dan ben ik samen gebleven met Tracy. We hebben elkaar wat opgepept en meegetrokken en ik liep op 2:07:01 over de finish.
De organisatie was prima en het parcours was mooi, maar het was zwaar, heel zwaar… Lag het aan de zon die de hele tijd pal in ons gezicht scheen, was ik misschien te snel gestart, te weinig gedronken, niet genoeg voorbereid? Wie zal het zeggen? Ik hou meer van korte afstanden, maar ik ben toch blij dat ik nu eindelijk eens een halve marathon gelopen heb. Niet in een supertijd, maar dit persoonlijk record kan ik misschien ooit wel eens verbeteren :-)
De andere Dallers hebben ook allemaal flink hun best gedaan. Er waren er die zeer tevreden waren over hun eindtijd en anderen waren ietsje teleurgesteld omdat het vooropgestelde doel niet bereikt was. We hebben allemaal heelhuids de eindmeet gehaald en da’s het allerbelangrijkste. De chocola die Guy en Luk voor achteraf voorzien hadden smaakte goddelijk, waarvoor dank!
Terwijl ik dit zit te typen, hoor ik Coïtus interruptus op Studio Brussel. Eigenaardig toeval, want over dat nummer hebben we het gisteren nog gehad toen we nog iets gingen drinken. We konden toen niet op de uitvoerder komen, maar nu weet ik het : het is Fad gadget :-)
Hier de officiële uitslag:
Lieven Van Hofstraeten Malle 1:27:12
Guido Wuyts Malle 1:52:25
Jan Mertens Oostmalle 1:52:33
Louis Breugelmans Zoersel 1:52:43
Vicky Reypens Zoersel 1:59:10
Dirk Vercauteren Malle 2:03:27
May Mertens Oostmalle 2:03:29
Marjo de Roover Westmalle 2:04:25
Sandy Breugelmans Zoersel 2:04:48
Nancy Van der Schoot Zoersel 2:07:01
Tracy Hoste Zoersel 2:07:09
Leen Mostmans Zoersel 2:07:21
Isabelle Dierckx Zoersel 2:10:53
Snel een parkeerplaatsje gevonden, vlak onder de kerkentoren, vlakbij de start. Nummers afgehaald en ons startvak gezocht. Ik nam samen met Marjo, Tracy, Vicky, Isabelle, Leen , May en Jan plaats in vak C waar als tijd 1.45u – 2.00 u aangegeven stond (over wishful thinking gesproken…). Sandy met haas Guy, Louis, Dirk en Lieven namen plaats in het startvak voor ons.
Als starttijd was er 14.00u opgegeven, maar ons vak werd pas 14 min later losgelaten. Ik ben samen met May beginnen lopen en ons tempo lag gelijk. We hadden als snelheid 10.5 km/u vooropgesteld, maar ons tempo lag iets hoger. Het liep vlot… voor de eerste 7 km dan toch. Daarna heb ik May, die voortreffelijk liep, laten gaan. Iets trager verder gelopen, maar toch nog geprobeerd om het tempo boven de 10 km/u te houden. Het 10 km punt passeerde ik op 57min 07sec, maar vanaf dan was het afzien. Mijn benen wilden niet meer mee en - zoals we allemaal weten - op is op hé.
Op km 15 stonden Hubert en Luk langs de kant te roepen en eventjes daarna hoorde ik weer een bekende stem , Marjo en Tracy kwamen eraan. “ Komaan Nancy, aanpikken” riep Marjo. Dat gaf nieuwe moed en ik kon terug iets versnellen. Marjo ging er op een gegeven moment als een speer vandoor en dan ben ik samen gebleven met Tracy. We hebben elkaar wat opgepept en meegetrokken en ik liep op 2:07:01 over de finish.
De organisatie was prima en het parcours was mooi, maar het was zwaar, heel zwaar… Lag het aan de zon die de hele tijd pal in ons gezicht scheen, was ik misschien te snel gestart, te weinig gedronken, niet genoeg voorbereid? Wie zal het zeggen? Ik hou meer van korte afstanden, maar ik ben toch blij dat ik nu eindelijk eens een halve marathon gelopen heb. Niet in een supertijd, maar dit persoonlijk record kan ik misschien ooit wel eens verbeteren :-)
De andere Dallers hebben ook allemaal flink hun best gedaan. Er waren er die zeer tevreden waren over hun eindtijd en anderen waren ietsje teleurgesteld omdat het vooropgestelde doel niet bereikt was. We hebben allemaal heelhuids de eindmeet gehaald en da’s het allerbelangrijkste. De chocola die Guy en Luk voor achteraf voorzien hadden smaakte goddelijk, waarvoor dank!
Terwijl ik dit zit te typen, hoor ik Coïtus interruptus op Studio Brussel. Eigenaardig toeval, want over dat nummer hebben we het gisteren nog gehad toen we nog iets gingen drinken. We konden toen niet op de uitvoerder komen, maar nu weet ik het : het is Fad gadget :-)
Hier de officiële uitslag:
Lieven Van Hofstraeten Malle 1:27:12
Guido Wuyts Malle 1:52:25
Jan Mertens Oostmalle 1:52:33
Louis Breugelmans Zoersel 1:52:43
Vicky Reypens Zoersel 1:59:10
Dirk Vercauteren Malle 2:03:27
May Mertens Oostmalle 2:03:29
Marjo de Roover Westmalle 2:04:25
Sandy Breugelmans Zoersel 2:04:48
Nancy Van der Schoot Zoersel 2:07:01
Tracy Hoste Zoersel 2:07:09
Leen Mostmans Zoersel 2:07:21
Isabelle Dierckx Zoersel 2:10:53
vrijdag 10 oktober 2008
Wishful thinking
Oef, het bordje van km 15 zijn we net gepasseerd. Nog 6 km te gaan. “Piece of cake,” dwing ik mezelf te denken. Maar is dat ook echt een piece of cake? Eén blik op de Forerunner zegt me dat het nog altijd kan. Het doel is binnen handbereik. De tijd is me gunstig gezind. Maar op dat ander veldje op de Forerunner wordt mijn hartslag vermeld. Daar kan ik beter niet naar kijken. Zo hoog! Hoe lang houdt mijn tikkerke dat nog vol? Ik voel mijn hartslag in mijn slapen kloppen. Het zweet stroomt van mijn voorhoofd, in mijn ogen. Dat pikt. Efkes wegvegen. Maar elke onnodige beweging van het lichaam is er nu teveel aan. Ik heb al mijn energie nodig om de benen te laten draaien. Hetzelfde ritme dat ze al 15 km aan een stuk volhouden.
Tot nu toe is het al goed gegaan. Maar voel ik daar een gevoel van slapte in mijn benen opkomen? Geen risico’s pakken: we nemen een gelleke uit de drankgordel en spuiten dat in de mond. Plakkerig spul. Water achterna gieten. Ik ben buiten adem door deze onderbreking van mijn ademhaling, annex gehijg. Ik wil efkes recupereren, en wat trager lopen. Maar mijn haas merkt de vertraging en kijkt me aan. Eén blik zegt me genoeg: “Komaan, doorlopen, je kunt het!” hoor ik hem zeggen.
De vermoeidheid begint me parten te spelen en in mijn binnenste is er een stemmetje dat zegt: “jij heb makkelijk praten, voor jou is dit een duurloopje op ’t gemak, maar ik loop hier de ziel uit mijn lijf!” Een soort van verontwaardiging maakt zich meester van mij. Wat denkt die wel? Ik besef dat het de vermoeidheid is die me zulke zaken doet denken. Ik probeer mezelf wat aan te sporen. “Komaan, hier heb ik 4.5 maand voor getraind! Nu is het moment van de waarheid. Je bent goed bezig! Volhouden! Niet denken, maar doen! “
De automatische piloot staat duidelijk af. Het wordt vechten en afzien. Echt afzien. Maar ik spreek mezelf streng toe. Ik concentreer me op mijn voorganger . Die wil ik nog inhalen. Meter na meter schuif ik dichterbij. Op een gegeven moment heb ik hem te pakken. Mijn haas heeft het volgend slachtoffer al in het vizier. “Komaan Sandy, die pakken we ook nog!” Ik weiger nog te denken. Ik hijg alleen maar. Mijn benen roepen om te stoppen. Elke vezel in mijn lijf roept om te stoppen. En ik zou zo graag toegeven. Hier op dit moment zeggen: “ik hou er mee op, ik ga rusten, aan de kant staan, gewoon stoppen met lopen” Maar dat kan niet, we moeten karakter tonen. Nog efkes volhouden.
Het volk begint zich aan de kanten op te hopen. Is de finish echt dichterbij aan het komen? We maken een scherpe bocht en daar zie ik een spandoek hangen met het verlossende woord “FINISH”. Ik kijk op de Forerunner, en krijg vleugels. Het gaat lukken! Nog een klein spurtje en we vliegen de eindstreep over. En dan mag ik stoppen. Eindelijk, eindelijk, eindelijk.
Dit is maar een verhaaltje. Maar zo zou het kunnen gaan zondag. Wishful thinking?
Tot nu toe is het al goed gegaan. Maar voel ik daar een gevoel van slapte in mijn benen opkomen? Geen risico’s pakken: we nemen een gelleke uit de drankgordel en spuiten dat in de mond. Plakkerig spul. Water achterna gieten. Ik ben buiten adem door deze onderbreking van mijn ademhaling, annex gehijg. Ik wil efkes recupereren, en wat trager lopen. Maar mijn haas merkt de vertraging en kijkt me aan. Eén blik zegt me genoeg: “Komaan, doorlopen, je kunt het!” hoor ik hem zeggen.
De vermoeidheid begint me parten te spelen en in mijn binnenste is er een stemmetje dat zegt: “jij heb makkelijk praten, voor jou is dit een duurloopje op ’t gemak, maar ik loop hier de ziel uit mijn lijf!” Een soort van verontwaardiging maakt zich meester van mij. Wat denkt die wel? Ik besef dat het de vermoeidheid is die me zulke zaken doet denken. Ik probeer mezelf wat aan te sporen. “Komaan, hier heb ik 4.5 maand voor getraind! Nu is het moment van de waarheid. Je bent goed bezig! Volhouden! Niet denken, maar doen! “
De automatische piloot staat duidelijk af. Het wordt vechten en afzien. Echt afzien. Maar ik spreek mezelf streng toe. Ik concentreer me op mijn voorganger . Die wil ik nog inhalen. Meter na meter schuif ik dichterbij. Op een gegeven moment heb ik hem te pakken. Mijn haas heeft het volgend slachtoffer al in het vizier. “Komaan Sandy, die pakken we ook nog!” Ik weiger nog te denken. Ik hijg alleen maar. Mijn benen roepen om te stoppen. Elke vezel in mijn lijf roept om te stoppen. En ik zou zo graag toegeven. Hier op dit moment zeggen: “ik hou er mee op, ik ga rusten, aan de kant staan, gewoon stoppen met lopen” Maar dat kan niet, we moeten karakter tonen. Nog efkes volhouden.
Het volk begint zich aan de kanten op te hopen. Is de finish echt dichterbij aan het komen? We maken een scherpe bocht en daar zie ik een spandoek hangen met het verlossende woord “FINISH”. Ik kijk op de Forerunner, en krijg vleugels. Het gaat lukken! Nog een klein spurtje en we vliegen de eindstreep over. En dan mag ik stoppen. Eindelijk, eindelijk, eindelijk.
Dit is maar een verhaaltje. Maar zo zou het kunnen gaan zondag. Wishful thinking?
maandag 29 september 2008
Op verkenning naar Eindhoven
Enkele weken geleden bracht Luk het idee naar voor om de halve marathon van Eindhoven ter plaatse te gaan verkennen. Hij had bericht gehad van de organisatie dat een verkenningsloop op hetzelfde parcours als de halve marathon en onder begeleiding van motards en bezemwagen zou doorgaan op zondag 28/09 om 8u30. Iedereen was welkom.
Dat leek mij een goed idee. Zo konden we eens zien hoe het gesteld was met onze conditie. Er waren nog geïnteresseerden om mee te rijden waaronder Nicky en Isabelle.
Een matchke zaalvoetbal heeft Luk doen afhaken. Zaterdagavond kreeg ik nog laat telefoon van Isabelle of ik het nog zag zitten om met haar alleen naar Eindhoven te rijden.
Natuurlijk wel !
Zondagmorgen zijn we stipt om 7u00 vertrokken op de carpoolparking te Zoersel. Het is koud (3°) en rustig op de weg. We zijn beiden benieuwd wat ons te wachten staat. Tijdens onze rit naar Eindhoven vertelde Isabelle dat de Dallers uitstekend hadden gelopen in Halle-Zoersel. Proficiat aan alle deelnemers.
De auto geparkeerd en te voet naar café ’t Lempke, startplaats van de verkenningsloop.
Tegen 8u30 waren er een 300 à 400 lopers aanwezig en werd de start gegeven. De eerste tien kilometer bleven we samen aan een rustig (?) tempo van ongeveer 10 km/u. Daarna kom ieder zijn eigen weg gaan. Enkele motards hielden op de kruispunten het verkeer tegen zodat we ons tempo konden blijven behouden.
Nà ongeveer
Toch bleven we ons tempo goed aanhouden. Na 1 uur hadden we
Het parcours (in asfalt/betondallen/klinkerverharding) is vlak, vlak en en nog eens vlak, een enkele viaduct niet te na gesproken. Dat valt goed mee.
Onderweg zie je rijen identieke woningen of woonblokken, brede fiets- en voetpaden. Het stadion van PSV is de moeite. De psychiatrie van Eindhoven zijn we ook gepasseerd. Als je het onderweg niet meer ziet zitten, kan je daar naar rechts afdraaien. Wij zijn echter niet binnen geweest.
Aan kilometer 18 ligt de eindstreep op enkele honderden meters. We worden echter nog een heel eind rond gestuurd. Tussen kilometer 17 en 19 zakt ons tempo wel wat. Geen nood: het is maar een verkenning. De laatste kilometer gaat het weer prima. Isabelle is in vorm (zie ook haar tijd op de 5 km in Halle-Zoersel).
We arriveerden in een tijd van 2u07 en waren zeer opgetogen en content.
Dit had ik niet verwacht. Het schema van Sandy dat we volgen zit goed in mekaar. Een tijd van rond de 2 uur is haalbaar mits goede weersomstandigheden en een goede gezondheid.
In café ’t Lempke was er koffie, thee, broodjes, fruit, enz. en dat alles gratis voor niks. Binnen twee weken worden er duizenden mensen verwacht. Veel muziek en orkestjes onderweg. Een optimale sfeer wordt onder 100 % staatswaarborg gegarandeerd.
Het gaat echt wel leuk worden in Eindhoven.
Dirk
zondag 28 september 2008
Jeugdig geweld in Halle-Zoersel
De stratenloop in Halle-Zoersel afgelopen zaterdag werd gedomineerd door de jeugd van DAL. Met 7 podiumplaatsen op de 5km en de 10km was onze club uitdrukkelijk aanwezig op deze geslaagde eerste editie met bijna 400 deelnemers waaronder een kleine 30 lopers van onze club.
De eerste plaats op de 5 km was met ruime voorsprong voor Juan Verbruggen bij de mannen en voor Eveline Bosch bij de vrouwen. Verder was er een podiumplaats voor Wim Van Dijck (3e man) en Greet Verstappen (2e vrouw). Nieuwkomer Kristof Verhoeven (5e plaats) en Lance Callebaut (10e plaats) vervolledigden de top-tien.
Op de 10 km werd Lander Sels knap 2e bij de mannen en bij de vrouwen ging de overwinning naar Francy Vanderbiesen. Nog bij de vrouwen eindigde Liliane Marien 3e. Ook een top-10 plaats was er voor Lieven Van Hofstraten (4e plaats) en Winston Franssen (6e plaats).
Uitslag van de DAL-ers :
De DAL foto's zijn hier te bekijken.
Foto's van de organisatie met nog eens DAL-ers vindt je hier.
De eerste plaats op de 5 km was met ruime voorsprong voor Juan Verbruggen bij de mannen en voor Eveline Bosch bij de vrouwen. Verder was er een podiumplaats voor Wim Van Dijck (3e man) en Greet Verstappen (2e vrouw). Nieuwkomer Kristof Verhoeven (5e plaats) en Lance Callebaut (10e plaats) vervolledigden de top-tien.
Op de 10 km werd Lander Sels knap 2e bij de mannen en bij de vrouwen ging de overwinning naar Francy Vanderbiesen. Nog bij de vrouwen eindigde Liliane Marien 3e. Ook een top-10 plaats was er voor Lieven Van Hofstraten (4e plaats) en Winston Franssen (6e plaats).
Uitslag van de DAL-ers :
De DAL foto's zijn hier te bekijken.Foto's van de organisatie met nog eens DAL-ers vindt je hier.
donderdag 25 september 2008
“Il est cinq heures, Paris s’éveille!”
5:00 : De bus staat vertrekkensklaar in Rijkevorsel. Een kwartiertje later zijn we op weg, op weg naar de meest bruisende lichtstad van Europa, althans als we Maurice mogen geloven.Na een kleine tussenstop in Antwerpen, waar de laatste reisgezellen ons vervoegen, rijden we door richting Parijs. Reeds na enkele uurtjes worden we voor de eerste keer getrakteerd op de boeiende geschiedenis van het Franse grondgebied. Maurice probeert ons uit te leggen waarom Picardië zo’n mooie streek is. Nachtrust inhalen is er niet meer bij!
Gelukkig weet Maurice een publiek te entertainen en krijgen we de ene woordspeling na de andere om onze oren. Eerst hadden we onze bedenkingen bij deze flauwe humor, maar
naarmate de reis vorderde keken we er steeds meer naar uit!
Tegen de middag zijn we aangekomen in Parijs. We rijden langs de hoge glazen
kantoorgebouwen van La Défense om het contrast met de rest van de architectuur meteen duidelijk te stellen. Enkele kranen versperren de doorgang “Wat een opscheppers” lacht Maurice ons toe!
De opschepper van Maurice
In sneltempo rijden we langs een aantal niet te missen bezienswaardigheden van Parijs – l’Arc de Triomphe, de Eiffeltoren, de Notre Dame, … - om uiteindelijk de bus te parkeren onder het grootste museum dat we ooit gezien hebben: La Louvre!Aangezien het om een 2-daagse citytrip gaat, hebben we niet de tijd om het Louvre zelf te bezoeken. We houden het dus beter bij de inkomhal en de rijkelijke tuinen op de begane grond. Tijd om iets te eten. We halen snel een snack in een naburig koffiehuis en genieten even van de zon op een bankje in de tuinen van het Louvre!
Nadien wandelen we terug richting bus, die zich reeds enkele straten verder heeft weten te parkeren! Opnieuw een beetje sightseeiing. De meeste bussen in Parijs rijden zonder dak, het lijken wel rijdende clochards! Tegen 16u30 houdt de bus halt onder de Eiffeltoren! Hier schepen we in op een toeristenboot, die ons even meeneemt over de Seine. Met een speciale telefoon kunnen we volgen wat we allemaal voorbijvaren. We komen hier ogen tekort! Zelfs de bruggen waar we onder door komen, zijn de moeite waard om even te bekijken.
Lander, Wouter, Desmond, Wim, Wouter en Steven op de Tour Montparnasse
Een dik uurtje later zetten we weer voet aan grond. De dapperen onder ons trekken de stad in, op zoek naar een waardig avondmaal. De anderen stappen in de bus richting hotel.
Uitgaan in Parijs blijkt niet eenvoudig te zijn. Wil je een café binnen geraken, zie dan dat je genoeg vrouwelijk gezelschap bij je hebt, anders kom je er niet in! Zelfs als de reeds aanwezige vrouwtjes je toewuiven en uitnodigen maak je geen kans. Hier waren we toch even van aangedaan!
Dag 2, het ontbijt: voor sommigen onder ons stelt dit niet veel voor. Acht croissants, daar heb je toch niet mee gegeten! Met een hongerig gevoel stappen we terug in de bus op weg naar de Montparnasse. Deze toren met 59 verdiepingen en een hoogte van om en bij de 210 m leent zich uitstekend voor een prachtig uitzicht over de stad. Bovendien kan je van hieruit alle foto’s nemen die je nodig hebt, om te bewijzen dat je effectief in Parijs geweest ben!
Beneden aan de lift worden we nog getrakteerd op de gezangen van Edith Piaff, gebracht door een fan van het eerste uur. Gelukkig stonden we 38 seconden later op de 56e verdieping!
Nadien voerde de bus ons terug naar de binnenstad om ons kennis te laten maken met het meest kleurrijke museum: het Centre Pompidou! Smaken verschillen, dat is duidelijk!
Vervolgens trekken we richting Notre Dame, waar we opnieuw uitstappen en kunnen genieten van de pracht en praal van deze kerk. Het is zondag, dus pikken we ineens de mis even mee!
Op de middag rijden we verder langs de Champs-Elysées. Na het passeren van deze prachitge boulevard, moeten we even halt houden. Frans, onze chauffeur heeft last van een stijve pols. We besluiten dan maar te gaan eten. Frietjes met steak en mayonnaise.
Meteen wisten we waar Frans die stijve pols heeft opgedaan. Het was namelijk “mayonnaise Française”, stijf geklopt door onze eigenste Frans, die reeds van te voren uit eten was geweest.
Nadien passeren we langs het meest gekende theater van Parijs: de Moulin Rouge, om zo tot bij onze laatste bestemming te komen: de MontMartre, met de Sacré Coeur. Na het bestijgen van de vele trappen en het korte kerkbezoek, zetten we ons op een terrasje om even na te kaarten met een goeie frisse … cola uiteraard!
Dat was het dan! We hebben er destijds hard voor moeten lopen, maar het was zeker de moeite waard! Hopelijk winnen we volgend jaar opnieuw een mooie citytrip! Wie weet waar we dan naar toe kunnen…
En de verslaggever: Steven.
Foto's
donderdag 11 september 2008
Chers Amis, ici le Bordoo quarante-deux !
Zaterdag 6 september 2008 - 9u20, Pauillac (Frankrijk) op het plein Antoine Ferchaud aan de oevers van de Garonne. Door de luidsprekers dreunt "Mesdames et Messieurs. Nous commençons ! ". Ooeps, dat is 10 minuten te vroeg. De marathon zou toch om half tien starten ? Bleu-ke als ik ben, eerst is er de "show". Een schare schaars geklede dames duikt uit het niets en voeren sensuele danspasjes op. In de vertrekzone met dik 8000 starters loopt een blondine op haar hoofd over de menigte. Wat is dat hier allemaal. Als toetje een hevige plensbui. Dat zat niet in de show. Verdomd. Iedereen nat. Maar wij niet alleen, ook de danseressen… weg alle stress. Het aftellen is nu echt begonnen. Nee, niet met een elektronische tijdklok. Job voor de danseressen : strip-tease. Yeah ! Helaas, de laatste stukjes stof houden ze voor na het startschot :-(
We zijn vertrokken. Moeilijke start. Ik zit geprangd tussen een EPO-wagen en massa's toeschouwers, allen met foto-camera in aanslag. Een EPO-wagen zul je afvragen? Nee, geen echte. Zelfgemaakte karren en ander rollend matriaal die lopers in mekaar hebben geknutseld mogen namelijk ook mee. Iedereen is trouwens verkleed. Een Hawai-rokje is een minimum. Ik val op door mijn kleurloos loopplunje. Paters, nonnekens, Flinstones, Tarzans, Michelin mannekes, Mars mannekes, Jimmy Hendrixen,… Je kan het niet bedenken of 't loopt hier rond. En het gaat ver : een streepje naakt, half naakt tot geimproviseerd volledig naakt. Grote groepen verkleed als legioen soldaten, piraten, holbewoners,… met mascottes en vlaggen. Precies een wedstrijd om het meeste op te vallen. De hollanders weten wat ambiance is, maar de fransen moeten hier zeker niet onderdoen.
Langzaam maar zeker komen we op gang. Nog geen kilometer gelopen, zie ik René van de Kasteellopers naast de weg staan "Heey... Hier! Drinken!". Rondom hem een bende van Château Grand-Puy-Ducasse die de ziel uit hun lijf roepen om de dorstigen naar de 'passage obligatoire' te loodsen. Hier met een droge keel voorbij lopen, nee da kan nie. En lekker dat dat wijntje is ! Een paar fotookes en hup terug vertrekken. Daardoor zit ik weer in de trage massa.
De wijn begint al snel te werken, ik moet plassen. Niks toiletten voorzien. Maar geen nood iedereen duikt voor zijn plasje de wijngaarden in. Mannen maar ook vrouwen. Maak dat mee. Ondertussen kom ik bij tettenman, de enige die verkleed is van onze groep. En het mag gezegd, Louis scoort zowel bij mannen als bij vrouwen. "Kom, daar in de bocht links, we moeten stoppen." roept hij me toe. Wat doe je dan als nieuweling naast een ervaren rot. Jawel, stoppen en proeven. Ook deze Château Saint-Mambert mag er wezen.
Door de stevige regenbui juist voor de start, het soms heuvelend landschap en de onverharde wegen is het soms moeilijk en zwaar lopen. Nietemin ambiance te over. Ik heb ze niet geteld, maar volgens de organisatie waren er 54 orkestjes. Gewoon prachtig waren de dorpsfanfares. Zo weggeplukt uit een film van Louis de Funés. Nu ja, prachtig om zien hoe de lokale dorpsdirigent over-stressed een handvol bijeengeraapte dorpsgenoten muziek probeert te laten maken. Prachtig om horen is wel iets anders. Aan de volgende bevoorrading volg ik de wijze raad die mij vooraf gegeven werd : de Château marathon is één groot feest, geniet ervan. Dus stoppen en proeven van die wijn.
Ondertussen zijn we in de streek van Saint-Julien beland. De kastelen zijn hier groot, groter, groots. Immense domeinen. Ik waan me een beetje in Versailles. Prachtig aangelegde tuinen tot in de puntjes onderhouden. Soms werd zelfs de bovenlaag van de toegangsweg tot het domein weggeschraapt om het de lopers comfortabeler te maken. Een kasteeldame met naast haar een kanjer van een hond, komt maar juist boven de ballustrade uit en wuift naar de lopers. Wat een grandeur. Jaja, we lopen verder.
We zijn vertrokken. Moeilijke start. Ik zit geprangd tussen een EPO-wagen en massa's toeschouwers, allen met foto-camera in aanslag. Een EPO-wagen zul je afvragen? Nee, geen echte. Zelfgemaakte karren en ander rollend matriaal die lopers in mekaar hebben geknutseld mogen namelijk ook mee. Iedereen is trouwens verkleed. Een Hawai-rokje is een minimum. Ik val op door mijn kleurloos loopplunje. Paters, nonnekens, Flinstones, Tarzans, Michelin mannekes, Mars mannekes, Jimmy Hendrixen,… Je kan het niet bedenken of 't loopt hier rond. En het gaat ver : een streepje naakt, half naakt tot geimproviseerd volledig naakt. Grote groepen verkleed als legioen soldaten, piraten, holbewoners,… met mascottes en vlaggen. Precies een wedstrijd om het meeste op te vallen. De hollanders weten wat ambiance is, maar de fransen moeten hier zeker niet onderdoen.
Langzaam maar zeker komen we op gang. Nog geen kilometer gelopen, zie ik René van de Kasteellopers naast de weg staan "Heey... Hier! Drinken!". Rondom hem een bende van Château Grand-Puy-Ducasse die de ziel uit hun lijf roepen om de dorstigen naar de 'passage obligatoire' te loodsen. Hier met een droge keel voorbij lopen, nee da kan nie. En lekker dat dat wijntje is ! Een paar fotookes en hup terug vertrekken. Daardoor zit ik weer in de trage massa.
De wijn begint al snel te werken, ik moet plassen. Niks toiletten voorzien. Maar geen nood iedereen duikt voor zijn plasje de wijngaarden in. Mannen maar ook vrouwen. Maak dat mee. Ondertussen kom ik bij tettenman, de enige die verkleed is van onze groep. En het mag gezegd, Louis scoort zowel bij mannen als bij vrouwen. "Kom, daar in de bocht links, we moeten stoppen." roept hij me toe. Wat doe je dan als nieuweling naast een ervaren rot. Jawel, stoppen en proeven. Ook deze Château Saint-Mambert mag er wezen.Door de stevige regenbui juist voor de start, het soms heuvelend landschap en de onverharde wegen is het soms moeilijk en zwaar lopen. Nietemin ambiance te over. Ik heb ze niet geteld, maar volgens de organisatie waren er 54 orkestjes. Gewoon prachtig waren de dorpsfanfares. Zo weggeplukt uit een film van Louis de Funés. Nu ja, prachtig om zien hoe de lokale dorpsdirigent over-stressed een handvol bijeengeraapte dorpsgenoten muziek probeert te laten maken. Prachtig om horen is wel iets anders. Aan de volgende bevoorrading volg ik de wijze raad die mij vooraf gegeven werd : de Château marathon is één groot feest, geniet ervan. Dus stoppen en proeven van die wijn.
Ondertussen zijn we in de streek van Saint-Julien beland. De kastelen zijn hier groot, groter, groots. Immense domeinen. Ik waan me een beetje in Versailles. Prachtig aangelegde tuinen tot in de puntjes onderhouden. Soms werd zelfs de bovenlaag van de toegangsweg tot het domein weggeschraapt om het de lopers comfortabeler te maken. Een kasteeldame met naast haar een kanjer van een hond, komt maar juist boven de ballustrade uit en wuift naar de lopers. Wat een grandeur. Jaja, we lopen verder. In het majesteuse château Gruard-Larosse speelt het huisorkest de Bitter sweet symphony van the Verve. De violist van de groep zorgt met zijn intro voor kippenvel. Een klasbak. We lopen verder door de wijngaarden met ver achter ons "I can't change… no no no". Ik blijf het deuntje meezingen de rest van de marathon. Enkele snotters van 4-5jaar roepen "Allez messieurs! Bravo. Bon courage!" Wat kan lopen toch mooi zijn.
De kastelen volgen mekaar sneller op. Soms liggen 2 Châteaux minder dan 500 meter uiteen. Toch een beetje veel om dan telkens te proeven. Wijselijk negeer ik enkele proeverijen, tenslotte nog altijd marathon lopen. Niettegenstaande, de hints die ze mij vooraf gegeven hebben om de eindmeet te halen zonder veel van de 23 proeverijen te moeten missen werken prima. Natuurlijk een zwaar hoofd en nog zwaarder benen. Maar in alcohol zit heel veel energie en het zorgt voor euforie. Het heeft dus ook zijn voordelen.We vorderen, nog 15 km. Richting Saint-Estéphe. Ondanks de vermoeidheid(?) zit het allemaal nog snor. Komt ook door de prima organisatie. Een massa medewerkers die het hele gebeuren in goede banen leiden. Een overvloed aan bevooradingsposten. Top.
Hop naar km 37 want daar begint het mini-eetfestijn. Vanaf dit punt krijg je elke km iets te eten aangeboden : oesters, koteletjes, ijsjes, bier… het zit er allemaal tussen. Je kan zelfs een duik nemen in een heus plonsbad, voor de echte die-hards natuurlijk. Ik passeer Kasteelloper Jan die aan het stappen is en probeer hem moed in te spreken. Tevergeefs. Zijn rug is geblokkeerd en lopen is voor hem niet meer mogelijk.Daar de aankomst. De rode loper. Een kanjer van een medaille. Een rode fles wijn. Médoc wijn. Was me dat een marathon. Eentje om te koesteren.
We worden niet aan ons lot overgelaten. In een grote tent achter de aankomst is er een party voor de lopers, in een overvloed aan lokale geneugten. Na een deugddoende koude douche zetten we ons neer achter de tent, in een zalig zonnetje aan oevers van de Garonne. De reserves terug bijvullen(…). Het is nu afwachten of iedereen van de groep het einde zal halen. Jawel, uiteindelijk halen alle 17 lopers van onze delegatie de eindmeet. En dat moet gevierd worden !
Morgen mogen we aanschuiven voor de Ballade. Weer een feest.
Met dank aan René Jacobs voor de goede organisatie en de ploeg van de Kasteellopers. Het was het een leuke bedoeling. De Kasteellopers organiseren aanstaande zaterdag trouwens hun loopklassieker, de Monumentenloop.
zaterdag 30 augustus 2008
2 winnaars!
9 DAL-leden verschenen gisteren aan de start van de Landlopersjogging in Wortel. Deze jogging werd omschreven als een heel mooie loop in bosrijke omgeving. Ze hadden overschot van gelijk.
Dirk (de smid) en Wouter P. namen deel aan de langste afstand, de 16 km. Wouter V., Luk, May, de andere Dirk en ik gingen ons beste beentje voorzetten voor de 9 km en Lieven liep samen met Kurt de 6 km.
We startten allemaal samen om klokslag 19.00 u.
De koperen ploert had zich een hele week op de achtergrond gehouden, maar op het moment van de waarheid liet hij zich natuurlijk zien. Gelukkig zorgden hoge bomen ervoor dat hij ons weinig kon maken.
Al snel lieten we de asfaltwegen achter ons en doken we het bos in. Het tempo zat er goed in. Dirk maakte de opmerking dat we perfect om halve marathon-snelheid zaten: 11,3 km/u.
Rond de 3e km was de eerst drankpost. Frustratie alom toen we merkten dat de bekertjes nog klaargezet moesten worden en het water nog uitgegoten diende te worden! Daar liet de verder vlekkeloze organisatie een ferme steek vallen. Eén minuut verloren.
Zowel Luk, Dirk, May en ik liepen in elkaars buurt. May had een oranje t-shirt aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik telkens een oranje t-shirt achter mij aankomen, dus ik ging er van uit dat ze volgde.
Op een gegeven moment riep ik naar achter dat we het 5 km-punt gepasseerd waren. “Huh?” hoorde ik een zware mannenstem brommen. Verschrikt keek ik achteruit. Het was een man die me op de hielen zat! May was ik onderweg kwijt geraakt. Na de nodige verontschuldigingen liepen we gestaag verder. Het tempo zat goed, alhoewel ik aan de hartslag kon zien dat we in 5e versnelling zaten. Op één of andere manier lukte het om de automatische piloot op te zetten. De kilometers gleden voorbij. De beentjes voelden goed en sterk en de ademhaling was regelmatig. Luk had een kleine voorsprong genomen, maar bleef in het zicht van mij en Dirk. Op de Forerunner kon ik perfect zien hoe ver we gelopen hadden, dus toen we nog 1 km voor de boeg hadden, schakelden we nog een klein tandje hoger.
Ik had gehoopt om de 9 km binnen de 50 minuten af te leggen. Het werden 9.2 km op 48.35 minuten. Opdracht volbracht! Hiermee is het bewijs geleverd dat het wis en waarachtig helpt om in een rood truitje te lopen!
Aan de finish zagen we nog 2 zeer tevreden gezichten: Wouter V. had de 9 km-wedstrijd gewonnen! En ook nieuwbakken lid Lieven had zijn entrée niet gemist: ook hij had de 6 km gewonnen!
Een klein beetje later kwam May aan, die vertelde dat ze wat te snel was gestart. Samen wandelden we een eindje terug om de Dirk en Wouter P. tijdens hun laatste meters aan te moedigen. Dirk finishte als 6e en Wouter P. als 14e. Chique prestaties!
Na een deugdoende warme douche was het tijd voor de welverdiende pint! En smaken dat het deed!
Waarover werd er gepraat?
Over droge en natte worstjes, over Ferrari’s, over een funny bunny, over een vibrator als tombola-geschenk, over turbokoeken met rode besjes….
Om half 10 was dan eindelijk de prijsuitreiking. Er werd voor elke winnaar beleefd geapplaudiseerd. Maar onze tafel stak er met kop en schouders bovenuit, ten eerste omdat wij 2 winnaars in onze rangen hadden, en ten tweede omdat wij heel enthousiast geroepen, gefloten en geklapt hebben. Daar hoef ik vast geen tekening bij te maken!
Na een paar drankjes was het tijd om naar huis te gaan, maar onze bonnetjes waren nog niet op. We overweegden om er zakjes chips voor te kopen, toen iemand riep: “Toch gene chips, zeker? Chocolade!” Dus werd er een lading chocolade op tafel gedropt, en werden er ter plekke een paar repen soldaat gemaakt. Lekkere afsluiter van een mooie wedstrijd.
NB: de uitslagen zullen maandag op deze website terug te vinden zijn. Er werd officieel meegedeeld dat er een halve minuut van de vermelde tijden afgetrokken dient te worden om de werkelijk gelopen tijd te weten.
Dirk (de smid) en Wouter P. namen deel aan de langste afstand, de 16 km. Wouter V., Luk, May, de andere Dirk en ik gingen ons beste beentje voorzetten voor de 9 km en Lieven liep samen met Kurt de 6 km.
We startten allemaal samen om klokslag 19.00 u.
De koperen ploert had zich een hele week op de achtergrond gehouden, maar op het moment van de waarheid liet hij zich natuurlijk zien. Gelukkig zorgden hoge bomen ervoor dat hij ons weinig kon maken.
Al snel lieten we de asfaltwegen achter ons en doken we het bos in. Het tempo zat er goed in. Dirk maakte de opmerking dat we perfect om halve marathon-snelheid zaten: 11,3 km/u.
Rond de 3e km was de eerst drankpost. Frustratie alom toen we merkten dat de bekertjes nog klaargezet moesten worden en het water nog uitgegoten diende te worden! Daar liet de verder vlekkeloze organisatie een ferme steek vallen. Eén minuut verloren.
Zowel Luk, Dirk, May en ik liepen in elkaars buurt. May had een oranje t-shirt aan. Vanuit mijn ooghoek zag ik telkens een oranje t-shirt achter mij aankomen, dus ik ging er van uit dat ze volgde.
Op een gegeven moment riep ik naar achter dat we het 5 km-punt gepasseerd waren. “Huh?” hoorde ik een zware mannenstem brommen. Verschrikt keek ik achteruit. Het was een man die me op de hielen zat! May was ik onderweg kwijt geraakt. Na de nodige verontschuldigingen liepen we gestaag verder. Het tempo zat goed, alhoewel ik aan de hartslag kon zien dat we in 5e versnelling zaten. Op één of andere manier lukte het om de automatische piloot op te zetten. De kilometers gleden voorbij. De beentjes voelden goed en sterk en de ademhaling was regelmatig. Luk had een kleine voorsprong genomen, maar bleef in het zicht van mij en Dirk. Op de Forerunner kon ik perfect zien hoe ver we gelopen hadden, dus toen we nog 1 km voor de boeg hadden, schakelden we nog een klein tandje hoger.
Ik had gehoopt om de 9 km binnen de 50 minuten af te leggen. Het werden 9.2 km op 48.35 minuten. Opdracht volbracht! Hiermee is het bewijs geleverd dat het wis en waarachtig helpt om in een rood truitje te lopen!
Aan de finish zagen we nog 2 zeer tevreden gezichten: Wouter V. had de 9 km-wedstrijd gewonnen! En ook nieuwbakken lid Lieven had zijn entrée niet gemist: ook hij had de 6 km gewonnen!Een klein beetje later kwam May aan, die vertelde dat ze wat te snel was gestart. Samen wandelden we een eindje terug om de Dirk en Wouter P. tijdens hun laatste meters aan te moedigen. Dirk finishte als 6e en Wouter P. als 14e. Chique prestaties!
Na een deugdoende warme douche was het tijd voor de welverdiende pint! En smaken dat het deed!
Waarover werd er gepraat?
Over droge en natte worstjes, over Ferrari’s, over een funny bunny, over een vibrator als tombola-geschenk, over turbokoeken met rode besjes….Om half 10 was dan eindelijk de prijsuitreiking. Er werd voor elke winnaar beleefd geapplaudiseerd. Maar onze tafel stak er met kop en schouders bovenuit, ten eerste omdat wij 2 winnaars in onze rangen hadden, en ten tweede omdat wij heel enthousiast geroepen, gefloten en geklapt hebben. Daar hoef ik vast geen tekening bij te maken!
Na een paar drankjes was het tijd om naar huis te gaan, maar onze bonnetjes waren nog niet op. We overweegden om er zakjes chips voor te kopen, toen iemand riep: “Toch gene chips, zeker? Chocolade!” Dus werd er een lading chocolade op tafel gedropt, en werden er ter plekke een paar repen soldaat gemaakt. Lekkere afsluiter van een mooie wedstrijd.NB: de uitslagen zullen maandag op deze website terug te vinden zijn. Er werd officieel meegedeeld dat er een halve minuut van de vermelde tijden afgetrokken dient te worden om de werkelijk gelopen tijd te weten.
vrijdag 29 augustus 2008
Duo sporten
Afgelopen zondag stond er een lange duurloop op mijn programma. Programma is veel gezegd. Ik had "goesting in" en de "drive voor" een lange duurloop. Een dikke km of 20 of daar ergens in de buurt. Een goede voorbereiding voor de Médoc. Prima weer. Favoriete stek, de Lilse Bergen. 't Kon nie beter.
Tot ik na een km of 5 een fietser tegenkwam met zijn hond. En nog een fietser met hond en nog één... Ik die niet veel (niks) moet hebben van honden tijdens het lopen, daar ging mijn relaxed zondagloopje. Gelukkig hadden de fietsers hun hond aan de lijn. En wat opviel, hond en baasje waren in een strijd om samen zo snel mogelijk vooruit te komen. Bleek dat ik midden in een hondenrace terecht was gekomen. Bike-jöring noemen ze die sport. Een totaal onbekende sport voor mij.
Op de terugweg en na nog eens 12 km, weer van dat. Maar deze keer volgde baasje niet op een mountainbike, die mocht nu zelf meelopen met zijn hond.
Canicross is de sport, best te omschrijven als een bos-/veld-loop samen met je hond waarbij hond en loper aan mekaar vasthangen dmv een riem of een lijn. Belangrijk daarbij is dat de hond goed afgericht moet zijn. Die doet tenslotte het kopwerk en moet op aangeven van zijn loper het parkoers volgen.
Het is niet mijn gewoonte om tijdens een duurloop te stoppen. Voor deze keer heb ik een uitzondering gemaakt. Het was leuk om zien en horen hoe die honden hun loper vooruittrokken onder luide aanmoedigingen en instructies van hun baasje.
En natuurlijk zoals voor alle sporten, medailles voor het podium.
Een tip voor diegenen die vinden dat ze te traag vooruit komen : steek u in een gareel en gesp u vast aan een uit de kluiten gewassen hond. bulder de ziel uit uw lijf en laat u lopen of probeer dat toch, anders wordt het voortslepen. Gegarandeerd sneller ! Ze hebben me ook verteld dat de hond na de wedstrijd moest beloond worden. Ik ga nu blokjes Cote d'or puur meenemen naar de Eindhoven marathon voor mijnen 'jachthond'. Die is nogal kieskeurig, ik denk niet dat die van Bonzo brokjes moet weten.
Op de terugweg en na nog eens 12 km, weer van dat. Maar deze keer volgde baasje niet op een mountainbike, die mocht nu zelf meelopen met zijn hond.
Canicross is de sport, best te omschrijven als een bos-/veld-loop samen met je hond waarbij hond en loper aan mekaar vasthangen dmv een riem of een lijn. Belangrijk daarbij is dat de hond goed afgericht moet zijn. Die doet tenslotte het kopwerk en moet op aangeven van zijn loper het parkoers volgen.Het is niet mijn gewoonte om tijdens een duurloop te stoppen. Voor deze keer heb ik een uitzondering gemaakt. Het was leuk om zien en horen hoe die honden hun loper vooruittrokken onder luide aanmoedigingen en instructies van hun baasje.
En natuurlijk zoals voor alle sporten, medailles voor het podium.
Een tip voor diegenen die vinden dat ze te traag vooruit komen : steek u in een gareel en gesp u vast aan een uit de kluiten gewassen hond. bulder de ziel uit uw lijf en laat u lopen of probeer dat toch, anders wordt het voortslepen. Gegarandeerd sneller ! Ze hebben me ook verteld dat de hond na de wedstrijd moest beloond worden. Ik ga nu blokjes Cote d'or puur meenemen naar de Eindhoven marathon voor mijnen 'jachthond'. Die is nogal kieskeurig, ik denk niet dat die van Bonzo brokjes moet weten.woensdag 27 augustus 2008
Controverse
Toen het ontwerp van de nieuwe singletjes gisteren op de club werd voorgesteld, ontstond er een kleine controverse rond welke gemeente er vermeld moet worden.
Oorspronkelijk staat er AC DAL Atletiekclub Malle. Enkele van onze leden opperden dat ze liever Westmalle vermeld zien.
Hieronder een opsomming van een paar aangevoerde argumenten:
Pro Westmalle:
- Klinkt dorstiger
- Is gekend tot buiten de landsgrenzen
- Link met Trappist
- Is duidelijker in welk deel van Malle de club gelegen is
- Geen verwarring mogelijk met “Melle”
Pro Malle:
- Is de officiële naam van de gemeente, Westmalle bestaat eigenlijk niet meer
- Korter, dus bekt iets beter
Waarschijnlijk ben ik nog een aantal argumenten vergeten, dus feel free to react! Liefst zo snel mogelijk, graag deze week nog, dan kan het definitieve ontwerp gemaakt worden.
Als het lukt wordt er hier nog een Poll toegevoegd, zodat je kan stemmen!
Update : Poll is toegevoegd, met dank aan Gwiedo!
AC DAL, may we have your votes, please? :-D
Oorspronkelijk staat er AC DAL Atletiekclub Malle. Enkele van onze leden opperden dat ze liever Westmalle vermeld zien.
Hieronder een opsomming van een paar aangevoerde argumenten:
Pro Westmalle:
- Klinkt dorstiger
- Is gekend tot buiten de landsgrenzen
- Link met Trappist
- Is duidelijker in welk deel van Malle de club gelegen is
- Geen verwarring mogelijk met “Melle”
Pro Malle:
- Is de officiële naam van de gemeente, Westmalle bestaat eigenlijk niet meer
- Korter, dus bekt iets beter
Waarschijnlijk ben ik nog een aantal argumenten vergeten, dus feel free to react! Liefst zo snel mogelijk, graag deze week nog, dan kan het definitieve ontwerp gemaakt worden.
Als het lukt wordt er hier nog een Poll toegevoegd, zodat je kan stemmen!
Update : Poll is toegevoegd, met dank aan Gwiedo!
AC DAL, may we have your votes, please? :-D
maandag 25 augustus 2008
Vanaf vandaag is het ROOD!
Het is beslist, de kogel is (bijna) door de kerk : Rood is de kleur die we moeten gaan dragen tijdens het lopen!
Voordat we gisteren aan de trage duurloop van 12 km begonnen, hebben we eventjes het ontwerp bekeken voor de nieuwe singletjes. Het was voorlopig in het blauw, met eventueel een witte of gele band onder de armen. Het geel werd door iedereen als lelijk bestempeld, dus onmiddellijk afgevoerd. Blauw vonden de meesten ook vrij saai en niet echt in-het-oog-springend genoeg. Welke kleur dan wel? Dat was de vraag…
Toen kwam Dirk aan met een prachtig mooi knalrood loopvestje, wat hem trouwens erg flatterend stond. Zou dat de nieuwe kleur kunnen worden? Toen Dirk vertelde dat hij onlangs gelezen had dat je sneller loopt als je rood draagt, was de beslissing snel genomen – want sneller lopen willen we allemaal wel!
Tijdens de duurloop lieten we onze fantasie weer de vrije loop en rood was natuurlijk het thema... Rood wordt geassocieerd met passie, vuur en liefde - geen wonder eigenlijk dat je daar sneller van gaat lopen! Er werd voorgesteld om Turbo-Koeken te maken met rode besjes. Dit in combinatie met het rode singletje gaat ongetwijfeld tot top-prestaties leiden!
Volgende betekenissen vond ik op het net:
Voordat we gisteren aan de trage duurloop van 12 km begonnen, hebben we eventjes het ontwerp bekeken voor de nieuwe singletjes. Het was voorlopig in het blauw, met eventueel een witte of gele band onder de armen. Het geel werd door iedereen als lelijk bestempeld, dus onmiddellijk afgevoerd. Blauw vonden de meesten ook vrij saai en niet echt in-het-oog-springend genoeg. Welke kleur dan wel? Dat was de vraag…
Toen kwam Dirk aan met een prachtig mooi knalrood loopvestje, wat hem trouwens erg flatterend stond. Zou dat de nieuwe kleur kunnen worden? Toen Dirk vertelde dat hij onlangs gelezen had dat je sneller loopt als je rood draagt, was de beslissing snel genomen – want sneller lopen willen we allemaal wel!
Tijdens de duurloop lieten we onze fantasie weer de vrije loop en rood was natuurlijk het thema... Rood wordt geassocieerd met passie, vuur en liefde - geen wonder eigenlijk dat je daar sneller van gaat lopen! Er werd voorgesteld om Turbo-Koeken te maken met rode besjes. Dit in combinatie met het rode singletje gaat ongetwijfeld tot top-prestaties leiden!
Volgende betekenissen vond ik op het net:
“Rood is waarschijnlijk de eerste kleur dat de mens heeft waargenomen. Onze oermoeders en -vaders zagen eerst rode besjes aan de struik tegenover hun hut hangen en hadden bloed aan hun handen van een geslachte mammoet.
Rood in het Chinees is hong. Uit de talloze woorden die met hong in het Chinees worden gevormd, is al snel duidelijk hoe belangrijk rood is in de Chinese cultuur. Hong betekent trouwens niet alleen rood, maar ook ‘populair’. Een hong–ren (rode mens) is een populair figuur, een ster en tegelijkertijd iemand die macht kan uitoefenen…”
En nog:
“Rood is het symbool van activiteit, materialisme en daadkracht, maar ook van macht en strijd”
Voilà, geen twijfel meer mogelijk, vanaf vandaag is het rood!
Er werden natuurlijk ook nog andere dingen besproken tijdens de loop, want 12 km aan een traag tempo duurt al gauw 1u 30min, en stille momenten zijn er dan absoluut niet. We hebben het o.a. nog gehad over het belang van een gevarieerde training, hoe excuseer ik mij het best aan de telefoon, teensokken… Maar wie daar meer over wil weten, moet maar eens komen meelopen op zondagavond!
zaterdag 23 augustus 2008
Westrijden en trainingen
Op 12 oktober trekken we met een hele delegatie richting Eindhoven. We gaan een poging wagen om de tijdsbarrière van 2 uur te doorbreken op de halve marathon.
Voor sommigen onder ons is dat een lachertje, die 2 uur, voor anderen zal het bittere ernst worden.
Voorinschrijven kan tot 14 september op www.marathoneindhoven.nl.
18 € voor deelname + 1.5 € voor de huur van een chip. De nummers worden niet opgestuurd, maar moeten afgehaald worden. Voor de late beslissers: inschrijven op de dag zelf kan ook, maar dan kost het 23 €.
Als je zin hebt om mee te doen, laat het dan weten, dan leggen we weer een busje(s) in zoals we voor de 10 mijl in Antwerpen gedaan hebben. Kunnen we elkaar lekker zenuwachtig zitten maken :-) Op dit moment zijn er al een stuk of 10 kandidaten. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Eerst gaan we dichter bij huis nog eens vlammen: volgende vrijdag 29 augustus doen we mee met de Landlopersjogging in Wortel. Er is keuze tussen 3, 6 , 9 en 16 km. Start om 19.00 u, dus dit wil zeggen dat we op tijd moeten vertrekken! Dinsdag op training kunnen we verder afspreken om samen te rijden.
Zo te horen zijn er ook al een heleboel kandidaten om eind september de stratenloop in Halle-Zoersel mee te pikken. Den DAL zal goed vertegenwoordigd zijn! En zo hoort het ook, toch zeker in eigen streek.
Maar first things first: om een goeie wedstrijd te lopen moeten we wel trainen. De volgende duurloop start morgenavond, zondag, om 19.00 u bij Luk thuis. We gaan 12 km lopen, maar aan een traag tempo. Alle Dallers zijn welkom!
Voor sommigen onder ons is dat een lachertje, die 2 uur, voor anderen zal het bittere ernst worden.
Voorinschrijven kan tot 14 september op www.marathoneindhoven.nl.
18 € voor deelname + 1.5 € voor de huur van een chip. De nummers worden niet opgestuurd, maar moeten afgehaald worden. Voor de late beslissers: inschrijven op de dag zelf kan ook, maar dan kost het 23 €.
Als je zin hebt om mee te doen, laat het dan weten, dan leggen we weer een busje(s) in zoals we voor de 10 mijl in Antwerpen gedaan hebben. Kunnen we elkaar lekker zenuwachtig zitten maken :-) Op dit moment zijn er al een stuk of 10 kandidaten. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Eerst gaan we dichter bij huis nog eens vlammen: volgende vrijdag 29 augustus doen we mee met de Landlopersjogging in Wortel. Er is keuze tussen 3, 6 , 9 en 16 km. Start om 19.00 u, dus dit wil zeggen dat we op tijd moeten vertrekken! Dinsdag op training kunnen we verder afspreken om samen te rijden.
Zo te horen zijn er ook al een heleboel kandidaten om eind september de stratenloop in Halle-Zoersel mee te pikken. Den DAL zal goed vertegenwoordigd zijn! En zo hoort het ook, toch zeker in eigen streek.
Maar first things first: om een goeie wedstrijd te lopen moeten we wel trainen. De volgende duurloop start morgenavond, zondag, om 19.00 u bij Luk thuis. We gaan 12 km lopen, maar aan een traag tempo. Alle Dallers zijn welkom!
dinsdag 19 augustus 2008
Stratenloop in Halle-Zoersel
Zoersel heeft terug een stratenloop op zijn grondgebied, en wel op zaterdag 27 september in de deelgemeente Halle. Tot een kleine 20 jaar geleden organiseerde AC DAL zijn halve marathon ook in Zoersel (deelgemeente Sint-Antonius) om dan naar Westmalle en nog later naar Oostmalle te verhuizen. Deze keer geen organisatie van onze club. Kunnen we lekker meedoen ?
Afstanden : kidsrun, 5km en 10km
Waar : Dorpsplein Halle-Zoersel
Wanneer : Zaterdag 27 september 2008
Start : 18.00u en Kidsrun vanaf 16.00u
Inschrijving :
- 5,00€ en 1,50€ voor de Kidsrun
- extra : T-shirt á 5,00€
- borg chip : 10,00€
Info : http://www.stratenloop.be/
Afstanden : kidsrun, 5km en 10km
Waar : Dorpsplein Halle-Zoersel
Wanneer : Zaterdag 27 september 2008
Start : 18.00u en Kidsrun vanaf 16.00u
Inschrijving :
- 5,00€ en 1,50€ voor de Kidsrun
- extra : T-shirt á 5,00€
- borg chip : 10,00€
Info : http://www.stratenloop.be/
zaterdag 16 augustus 2008
Duurloop
Volgende duurloop: 14 km op 't gemakske.
Afspraak morgen (zondag 17/08/08) om 19.30 u bij Karin thuis.
Alle Dallers zijn welkom.
Afspraak morgen (zondag 17/08/08) om 19.30 u bij Karin thuis.
Alle Dallers zijn welkom.
maandag 11 augustus 2008
Heaven en Hell
Een tripke naar Sauvegarde, Kemmeke, Buitenland, en Veurt. Zegt u dat niks? Dan misschien is proberen met het Nonnenbos, Wipheide, Hoge Jan en Tijpel. Nog niks? Nu ja, dan houden we het maar bij Bornem en omstreken. Of de 100km Dodentocht.
Ik ben geen ultraloper of ook geen echte wandelaar. Maar elk jaar kriebelt het weer om deel te nemen aan die 100km. Dit jaar was de drive precies minder. Misschien omdat het ondertussen routine begint te worden. Maar de magische datum 08-08-08 en met een marathon in het vooruitzicht deden me weer blindelings naar Bornem voeren.
Vrij laat toegekomen in Bornem waardoor ik goed halverwege in het deelnemersveld aan de startlijn kwam. Een probleem: dit moest ook een looptraining worden als voorbereiding van een marathon. Maar hoe kon ik hier in hemelsnaam lopen in een bende van 10000 wandelaars? Shit shit shit. Waarom niet vroeger vertrokken naar Bornem?
Klokslag negen werd het startschot gegeven en waren we vertrokken. Met eerst 10 minuten schuifelen, duwen en strompelen tot aan de startmeet. Daar werd de straat breder en werd wandelen -of wat daar voor moet doorgaan- mogelijk. Pas na enkele kilometers voorbij Bornem city zag ik kans om te beginnen lopen, hetzij door gazonhofjes, netelzoden en ander gevaarlijk parkoers. Tja, je moet er soms iets voor over hebben om uw goesting gedaan te krijgen.
In Luipegem, na een km of 5, zat ik eindelijk in redelijke positie en kon de training beginnen. Hop naar het pittoreske Weert en de eerste passage langs de Schelde. De grote kudde schapen die de boorden van de Schelde kort en gezond houden zag ik denken “wat doet die grote bende op hol geslagen zotten hier op onzen dijk?” En gelijk hadden ze. Langs de boorden van de oude en de nieuwe Schelde was er terug passage in een volgelopen Bornem, onder luid klokkengeschal. Niet te missen.
Tot daar het opwarmertje. De echte Dodentocht, nee die moest nog beginnen 50km verderop. Via het Buitenland (jaja, zo noemen ze de streek hier) gaat het parkoers een tweede keer langs de Schelde. En met een perfecte timing en een perfecte plaats, de Schelde op zijn mooist : de lichtjes, de stilte, de geur, de geheimzinnigheid, het landhuis van de Vorlats uit “Stille Waters”. Vroeger deed men dit stukje Schelde niet aan en ging het traject door een zompig bos en de “discostraat” (ieder huisje zijn discobar). Maar door de uitgeregende versie van 2004 wordt deze broekpolder sindsdien niet meer aangedaan. Helaas, de discostraat was een leuke oppepper.
Via Hingene, Wintam, Eikevliet, Ruisbroek, Sauvegarde en Kalfort kwam na een kleine 42km het einddoel van de looptraining in zicht. Een machtig entree langs de grote poort naar het hol van den Duvel in Breendonk… Mission completed in vier uur en een kwart. Gezien de moeizame start, heel tevreden. We zijn klaar voor de volgende uitdaging in de Médoc ! …hallo, eerst hier en nu die andere 58km uitlopen. Maar alvorens te starten een beloning : een lokale blonde. Hmmm. Door die eerste 42 km te lopen was ik in de voorste gelederen van de wandelaars terecht gekomen. Ergens rond plaats 140, als ik de toeschouwers mag geloven. Daardoor was het ook nog heel rustig in de post van Breendonk. Ik en 3 wandelaars/lopers hadden den Duvel voor ons alleen :-)). Den brouwer was voor één keer dj en stond als gek plaatjes te draaien. Goed geprobeerd brouwer, maar ik moet verder.
Hop met de geit naar de Palm, 9 km verder. Vanaf nu is het deels lopen en deels stappen. En dat gaat vlot, ondanks de vemoeidheid en de belasting op het gestel. Maar ook de nachtelijke kou werken in op de spieren. Rusten of niet bewegen kunnen door de koude fataal zijn. Ik in mijn kort broekske op zoek naar km 50 en dan kan het aftellen beginnen. In geen verte een 50km bord te vinden noch de struise Palm toren in Steenuffel. Ja, zonder uurwerk en zonder kaart maakt het allemaal nog een beetje spannender. En dan daar ineens het 50km-bord en de Palm. Achter de Palm, in een poepsjiek middelleeuws kasteel was er een stevige en luidruchtige party aan de gang. Waarschijnlijk van de rijke bierboeren hier in de streek. Zeker een tip voor die van Westmalle!
De Palm is de enige plaats waar tijd wordt genomen om droge kleren aan te trekken en preventief Compeed te plakken. Met resultaat, voor het eerst geen enkele blaar. Niet dat je dan met pijnloze voeten aankomt. Die voeten staan toch gloeiend heet, blaren of geen blaren.
Merchtem, Buggenhout,Opdorp, Lippelo… lopen, wandelen, lopen. Dan weer lopen anderen je voorbij. Om daarna die anderen terug in te halen als zij stappen. Af en toe een babbel. Maar het mooiste is wel de ochtendgloren. Dat begint al om kwart na vier als de hanen beginnen te kraaien. De stilte, het opkomend licht, de neerslaande dauw, de eerste zonnestraal, een boerin die half uit de deur van haar koestal hangt en vraagt hoe het er mee gaat…
HEEELP ! ! Problemen aan de linkerknie. Ik kan niet meer lopen :-[ Effe denken : een paar jaren geleden had ik hetzelfde voor aan mijn rechterknie. Oorzaak was toen één of andere pees die irriteerde door het vele ‘schuren’ tegen de zijkant van de knie. Wandelen gaat pijnloos. We zitten rondom km 80. Nu stoppen ? De adrenaline staat onder druk. Neen, stoppen is geen optie. We stappen door.
We vorderen langzaam maar zeker: Puurs, Oppuurs, Sint-Amands, Mariekerke en Branst. Bij boer Zates is de laatste controlepost voor de finish. Een bangelijke plaats. Een klein café langs de oever van de Schelde waar de tijd minstens 100 jaar heeft stil gestaan. En of het nu boer Zates is of schipper Zates, ik weet het niet. Hij heeft in ieder geval een café. Een killer is dat je hier, na 95km, van de Scheldedijk moet afdalen om op zijn erf te geraken. Een erg pijnlijke zaak.
Nu is het echt aftellen geblazen. Nog 5km, nog 4km… Die kilometers duren ooh zo lang. Alles doet pijn. Afzien. Maar welke idioot zou hier nu nog willen opgeven? Nog 500 meter. Tientallen spandoeken van al de vorige edities van de Dodentocht.
De eindstreep.
Den ananas.
De ananasmeisjes.
Den Bornem tripel.
Het diploma.
De medaille.
Het zit erop ! We hebben nog overschot. Zonder probleem kan ik naar het bagage depot stappen en mij omkleden. Ik installeer mij op een strategische plaats op een terras recht voor de aankomstlijn. Mijn supporters zijn te laat. Of het moet zijn dat ik te vroeg ben. Voor mij nen Bornem trippel. Zálig ! Volgens de fans zag ik er niet afgepeigerd uit. “zet aawen ananas maar op tafel. Anders zien de mensen niet dat ge hebt meegedaan.” Tja…
De buit is binnen. Goed voor zes geslaagde deelname. Een verwarde juffrouw aan de aankomst kon echter moeilijk het onderscheid maken tussen het cijfer 6 en het cijfer 9 waardoor ik medaille nr. 9 kreeg overhandigd. Leuk voor mij. Kan ik de volgende 3 jaar passief meedoen. En dan, hop naar nr. 10 ?
Voila, dat was em.
Voor de kandidaten van editie 2009, ik bezorg alvast de gepaste muziek : Highway to hell (van AC/DC , het moet niet altijd Bruce-ke zijn).
De Dodentocht is de Hell, die krijg je. Heaven moet je verdienen ! Maar Heaven en Hell liggen in ieder geval heel dicht bijeen.
Ik ben geen ultraloper of ook geen echte wandelaar. Maar elk jaar kriebelt het weer om deel te nemen aan die 100km. Dit jaar was de drive precies minder. Misschien omdat het ondertussen routine begint te worden. Maar de magische datum 08-08-08 en met een marathon in het vooruitzicht deden me weer blindelings naar Bornem voeren.
Vrij laat toegekomen in Bornem waardoor ik goed halverwege in het deelnemersveld aan de startlijn kwam. Een probleem: dit moest ook een looptraining worden als voorbereiding van een marathon. Maar hoe kon ik hier in hemelsnaam lopen in een bende van 10000 wandelaars? Shit shit shit. Waarom niet vroeger vertrokken naar Bornem?
Klokslag negen werd het startschot gegeven en waren we vertrokken. Met eerst 10 minuten schuifelen, duwen en strompelen tot aan de startmeet. Daar werd de straat breder en werd wandelen -of wat daar voor moet doorgaan- mogelijk. Pas na enkele kilometers voorbij Bornem city zag ik kans om te beginnen lopen, hetzij door gazonhofjes, netelzoden en ander gevaarlijk parkoers. Tja, je moet er soms iets voor over hebben om uw goesting gedaan te krijgen.
In Luipegem, na een km of 5, zat ik eindelijk in redelijke positie en kon de training beginnen. Hop naar het pittoreske Weert en de eerste passage langs de Schelde. De grote kudde schapen die de boorden van de Schelde kort en gezond houden zag ik denken “wat doet die grote bende op hol geslagen zotten hier op onzen dijk?” En gelijk hadden ze. Langs de boorden van de oude en de nieuwe Schelde was er terug passage in een volgelopen Bornem, onder luid klokkengeschal. Niet te missen.
Tot daar het opwarmertje. De echte Dodentocht, nee die moest nog beginnen 50km verderop. Via het Buitenland (jaja, zo noemen ze de streek hier) gaat het parkoers een tweede keer langs de Schelde. En met een perfecte timing en een perfecte plaats, de Schelde op zijn mooist : de lichtjes, de stilte, de geur, de geheimzinnigheid, het landhuis van de Vorlats uit “Stille Waters”. Vroeger deed men dit stukje Schelde niet aan en ging het traject door een zompig bos en de “discostraat” (ieder huisje zijn discobar). Maar door de uitgeregende versie van 2004 wordt deze broekpolder sindsdien niet meer aangedaan. Helaas, de discostraat was een leuke oppepper.
Via Hingene, Wintam, Eikevliet, Ruisbroek, Sauvegarde en Kalfort kwam na een kleine 42km het einddoel van de looptraining in zicht. Een machtig entree langs de grote poort naar het hol van den Duvel in Breendonk… Mission completed in vier uur en een kwart. Gezien de moeizame start, heel tevreden. We zijn klaar voor de volgende uitdaging in de Médoc ! …hallo, eerst hier en nu die andere 58km uitlopen. Maar alvorens te starten een beloning : een lokale blonde. Hmmm. Door die eerste 42 km te lopen was ik in de voorste gelederen van de wandelaars terecht gekomen. Ergens rond plaats 140, als ik de toeschouwers mag geloven. Daardoor was het ook nog heel rustig in de post van Breendonk. Ik en 3 wandelaars/lopers hadden den Duvel voor ons alleen :-)). Den brouwer was voor één keer dj en stond als gek plaatjes te draaien. Goed geprobeerd brouwer, maar ik moet verder.
Hop met de geit naar de Palm, 9 km verder. Vanaf nu is het deels lopen en deels stappen. En dat gaat vlot, ondanks de vemoeidheid en de belasting op het gestel. Maar ook de nachtelijke kou werken in op de spieren. Rusten of niet bewegen kunnen door de koude fataal zijn. Ik in mijn kort broekske op zoek naar km 50 en dan kan het aftellen beginnen. In geen verte een 50km bord te vinden noch de struise Palm toren in Steenuffel. Ja, zonder uurwerk en zonder kaart maakt het allemaal nog een beetje spannender. En dan daar ineens het 50km-bord en de Palm. Achter de Palm, in een poepsjiek middelleeuws kasteel was er een stevige en luidruchtige party aan de gang. Waarschijnlijk van de rijke bierboeren hier in de streek. Zeker een tip voor die van Westmalle!
De Palm is de enige plaats waar tijd wordt genomen om droge kleren aan te trekken en preventief Compeed te plakken. Met resultaat, voor het eerst geen enkele blaar. Niet dat je dan met pijnloze voeten aankomt. Die voeten staan toch gloeiend heet, blaren of geen blaren.
Merchtem, Buggenhout,Opdorp, Lippelo… lopen, wandelen, lopen. Dan weer lopen anderen je voorbij. Om daarna die anderen terug in te halen als zij stappen. Af en toe een babbel. Maar het mooiste is wel de ochtendgloren. Dat begint al om kwart na vier als de hanen beginnen te kraaien. De stilte, het opkomend licht, de neerslaande dauw, de eerste zonnestraal, een boerin die half uit de deur van haar koestal hangt en vraagt hoe het er mee gaat…
HEEELP ! ! Problemen aan de linkerknie. Ik kan niet meer lopen :-[ Effe denken : een paar jaren geleden had ik hetzelfde voor aan mijn rechterknie. Oorzaak was toen één of andere pees die irriteerde door het vele ‘schuren’ tegen de zijkant van de knie. Wandelen gaat pijnloos. We zitten rondom km 80. Nu stoppen ? De adrenaline staat onder druk. Neen, stoppen is geen optie. We stappen door.
We vorderen langzaam maar zeker: Puurs, Oppuurs, Sint-Amands, Mariekerke en Branst. Bij boer Zates is de laatste controlepost voor de finish. Een bangelijke plaats. Een klein café langs de oever van de Schelde waar de tijd minstens 100 jaar heeft stil gestaan. En of het nu boer Zates is of schipper Zates, ik weet het niet. Hij heeft in ieder geval een café. Een killer is dat je hier, na 95km, van de Scheldedijk moet afdalen om op zijn erf te geraken. Een erg pijnlijke zaak.
Nu is het echt aftellen geblazen. Nog 5km, nog 4km… Die kilometers duren ooh zo lang. Alles doet pijn. Afzien. Maar welke idioot zou hier nu nog willen opgeven? Nog 500 meter. Tientallen spandoeken van al de vorige edities van de Dodentocht.
De eindstreep.
Den ananas.
De ananasmeisjes.
Den Bornem tripel.
Het diploma.
De medaille.
Het zit erop ! We hebben nog overschot. Zonder probleem kan ik naar het bagage depot stappen en mij omkleden. Ik installeer mij op een strategische plaats op een terras recht voor de aankomstlijn. Mijn supporters zijn te laat. Of het moet zijn dat ik te vroeg ben. Voor mij nen Bornem trippel. Zálig ! Volgens de fans zag ik er niet afgepeigerd uit. “zet aawen ananas maar op tafel. Anders zien de mensen niet dat ge hebt meegedaan.” Tja…
De buit is binnen. Goed voor zes geslaagde deelname. Een verwarde juffrouw aan de aankomst kon echter moeilijk het onderscheid maken tussen het cijfer 6 en het cijfer 9 waardoor ik medaille nr. 9 kreeg overhandigd. Leuk voor mij. Kan ik de volgende 3 jaar passief meedoen. En dan, hop naar nr. 10 ?Voila, dat was em.
Voor de kandidaten van editie 2009, ik bezorg alvast de gepaste muziek : Highway to hell (van AC/DC , het moet niet altijd Bruce-ke zijn).
De Dodentocht is de Hell, die krijg je. Heaven moet je verdienen ! Maar Heaven en Hell liggen in ieder geval heel dicht bijeen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
