Chers Amis, ici le Bordoo quarante-deux !

Zaterdag 6 september 2008 - 9u20, Pauillac (Frankrijk) op het plein Antoine Ferchaud aan de oevers van de Garonne. Door de luidsprekers dreunt "Mesdames et Messieurs. Nous commençons ! ". Ooeps, dat is 10 minuten te vroeg. De marathon zou toch om half tien starten ? Bleu-ke als ik ben, eerst is er de "show". Een schare schaars geklede dames duikt uit het niets en voeren sensuele danspasjes op. In de vertrekzone met dik 8000 starters loopt een blondine op haar hoofd over de menigte. Wat is dat hier allemaal. Als toetje een hevige plensbui. Dat zat niet in de show. Verdomd. Iedereen nat. Maar wij niet alleen, ook de danseressen… weg alle stress. Het aftellen is nu echt begonnen. Nee, niet met een elektronische tijdklok. Job voor de danseressen : strip-tease. Yeah ! Helaas, de laatste stukjes stof houden ze voor na het startschot :-(
We zijn vertrokken. Moeilijke start. Ik zit geprangd tussen een EPO-wagen en massa's toeschouwers, allen met foto-camera in aanslag. Een EPO-wagen zul je afvragen? Nee, geen echte. Zelfgemaakte karren en ander rollend matriaal die lopers in mekaar hebben geknutseld mogen namelijk ook mee. Iedereen is trouwens verkleed. Een Hawai-rokje is een minimum. Ik val op door mijn kleurloos loopplunje. Paters, nonnekens, Flinstones, Tarzans, Michelin mannekes, Mars mannekes, Jimmy Hendrixen,… Je kan het niet bedenken of 't loopt hier rond. En het gaat ver : een streepje naakt, half naakt tot geimproviseerd volledig naakt. Grote groepen verkleed als legioen soldaten, piraten, holbewoners,… met mascottes en vlaggen. Precies een wedstrijd om het meeste op te vallen. De hollanders weten wat ambiance is, maar de fransen moeten hier zeker niet onderdoen.
Langzaam maar zeker komen we op gang. Nog geen kilometer gelopen, zie ik René van de Kasteellopers naast de weg staan "Heey... Hier! Drinken!". Rondom hem een bende van Château Grand-Puy-Ducasse die de ziel uit hun lijf roepen om de dorstigen naar de 'passage obligatoire' te loodsen. Hier met een droge keel voorbij lopen, nee da kan nie. En lekker dat dat wijntje is ! Een paar fotookes en hup terug vertrekken. Daardoor zit ik weer in de trage massa.
De wijn begint al snel te werken, ik moet plassen. Niks toiletten voorzien. Maar geen nood iedereen duikt voor zijn plasje de wijngaarden in. Mannen maar ook vrouwen. Maak dat mee. Ondertussen kom ik bij tettenman, de enige die verkleed is van onze groep. En het mag gezegd, Louis scoort zowel bij mannen als bij vrouwen. "Kom, daar in de bocht links, we moeten stoppen." roept hij me toe. Wat doe je dan als nieuweling naast een ervaren rot. Jawel, stoppen en proeven. Ook deze Château Saint-Mambert mag er wezen.
Door de stevige regenbui juist voor de start, het soms heuvelend landschap en de onverharde wegen is het soms moeilijk en zwaar lopen. Nietemin ambiance te over. Ik heb ze niet geteld, maar volgens de organisatie waren er 54 orkestjes. Gewoon prachtig waren de dorpsfanfares. Zo weggeplukt uit een film van Louis de Funés. Nu ja, prachtig om zien hoe de lokale dorpsdirigent over-stressed een handvol bijeengeraapte dorpsgenoten muziek probeert te laten maken. Prachtig om horen is wel iets anders. Aan de volgende bevoorrading volg ik de wijze raad die mij vooraf gegeven werd : de Château marathon is één groot feest, geniet ervan. Dus stoppen en proeven van die wijn.
Ondertussen zijn we in de streek van Saint-Julien beland. De kastelen zijn hier groot, groter, groots. Immense domeinen. Ik waan me een beetje in Versailles. Prachtig aangelegde tuinen tot in de puntjes onderhouden. Soms werd zelfs de bovenlaag van de toegangsweg tot het domein weggeschraapt om het de lopers comfortabeler te maken. Een kasteeldame met naast haar een kanjer van een hond, komt maar juist boven de ballustrade uit en wuift naar de lopers. Wat een grandeur. Jaja, we lopen verder.

In het majesteuse château Gruard-Larosse speelt het huisorkest de Bitter sweet symphony van the Verve. De violist van de groep zorgt met zijn intro voor kippenvel. Een klasbak. We lopen verder door de wijngaarden met ver achter ons "I can't change… no no no". Ik blijf het deuntje meezingen de rest van de marathon. Enkele snotters van 4-5jaar roepen "Allez messieurs! Bravo. Bon courage!" Wat kan lopen toch mooi zijn.
De kastelen volgen mekaar sneller op. Soms liggen 2 Châteaux minder dan 500 meter uiteen. Toch een beetje veel om dan telkens te proeven. Wijselijk negeer ik enkele proeverijen, tenslotte nog altijd marathon lopen. Niettegenstaande, de hints die ze mij vooraf gegeven hebben om de eindmeet te halen zonder veel van de 23 proeverijen te moeten missen werken prima. Natuurlijk een zwaar hoofd en nog zwaarder benen. Maar in alcohol zit heel veel energie en het zorgt voor euforie. Het heeft dus ook zijn voordelen.
We vorderen, nog 15 km. Richting Saint-Estéphe. Ondanks de vermoeidheid(?) zit het allemaal nog snor. Komt ook door de prima organisatie. Een massa medewerkers die het hele gebeuren in goede banen leiden. Een overvloed aan bevooradingsposten. Top.
Hop naar km 37 want daar begint het mini-eetfestijn. Vanaf dit punt krijg je elke km iets te eten aangeboden : oesters, koteletjes, ijsjes, bier… het zit er allemaal tussen. Je kan zelfs een duik nemen in een heus plonsbad, voor de echte die-hards natuurlijk. Ik passeer Kasteelloper Jan die aan het stappen is en probeer hem moed in te spreken. Tevergeefs. Zijn rug is geblokkeerd en lopen is voor hem niet meer mogelijk.
Daar de aankomst. De rode loper. Een kanjer van een medaille. Een rode fles wijn. Médoc wijn. Was me dat een marathon. Eentje om te koesteren.
We worden niet aan ons lot overgelaten. In een grote tent achter de aankomst is er een party voor de lopers, in een overvloed aan lokale geneugten. Na een deugddoende koude douche zetten we ons neer achter de tent, in een zalig zonnetje aan oevers van de Garonne. De reserves terug bijvullen(…). Het is nu afwachten of iedereen van de groep het einde zal halen. Jawel, uiteindelijk halen alle 17 lopers van onze delegatie de eindmeet. En dat moet gevierd worden !
Morgen mogen we aanschuiven voor de Ballade. Weer een feest.
Met dank aan René Jacobs voor de goede organisatie en de ploeg van de Kasteellopers. Het was het een leuke bedoeling. De Kasteellopers organiseren aanstaande zaterdag trouwens hun loopklassieker, de Monumentenloop.