Verslag van Beerse naar Oostmalle

hallo iedereen,Wat tof om al die berichten te lezen. Ga me er ook eens aanzetten, ben wel geen schrijver maar ga men best doen.Dus ik, Marjo dus moest van Beerse naar Oostmalle lopen. Was superzenuwachtig, slecht en te weinig geslapen, wat ging het allemaal worden???Tegen 16u naar Rijkevorsel gereden, ons mannekes moesten eerst nog lopen om 17.30u dus ik had wat afleiding.Blijkbaar was ik toch niet alleen zenuwachtig, de andere "mallse" dames hadden het ook.Na de wedstrijd van men kindjes toch al maar richting Beerse gereden met auto. Daar aangekomen een beetje warm gelopen en regelmatig naar wc. Had Nancy om me wat te steuen.Zag ook overal groene truitjes aankomen (nl Leen had een groen truitje aan). Stond al vrij tijdig klaar om af te lossen en jaja daar was ze, de zenuwen gierden door men lijf. Vertrokken oeps en weg. Heel in het begin stak mij al een aflossingsdame voorbij, verdoerie het begon al goed, nu al voorbij steken. Dan kwam ineens de vriend van een nichtje mij tegemoet gelopen, die heeft een tijdje naast mij gelopen en men nichtje met de fiets ernaast, best wel tof, en dan onze Theo ook nog. Hij was iets aan het vertellen Theo en toen zei hij ik zal maar zwijgen nu. Neen nee Theo niet doen, ik babbel graag doe maar voort.Uiteindelijk Dave afgedraaid naar huis naar den Abt, wij alleen door (Theo en ik). We moesten door een slecht pad, onverharde weg met stenen, niet zo gemakkelijk om te lopen. Er stond ook een bord in het begin "opgepast onverharde weg". Hier in dit padje zag ik ineens men voorbijsteekster naderen. Theo zei al, die heb je nog, ze is moe aan het worden. Maar Theo toch ik ben ook moe aan het worden. Maar ik was aan het naderen. Uit het padje weer een bord: '"proficiat u hebt het gehaald". Dan terug in de bewoonde wereld, men broer kwam er nog aan met fiets en dochters en men ventje ook met fiets en men kindjes, afleiding genoeg. De moment nu om harder te lopen en ze voorbij te steken, jaja ik had ze, we leken minuten (het waren seconden) naast elkaar te lopen, zij wou niet dat ik er voorbij kwam en ik wilde ze persé voorbij steken. Yoehoe ik had ze !!! Danny reed al door naar Nancy om haar te verwittigen dat ik er bijna was. Ik vroeg nog regelmatig aan men broer, nadert ze, is ze er bijna? Af en toe zei hij me wel neen geen probleem of nu stapje meer !! En jaja ik was er daar zag ik Nancy, super content was ik. Een tijd van 43.02min - 11.4 gemiddeld ! Ben heel tevreden. Nadien nog wat met auto achterna om Nancy nog wat aan te moedigen en dan uiteindelijk naar Rijkevorsel om Nancy te zien aankomen. Kippevel kreeg ik !! Wat jammer dat ik naar huis moest, we hadden nl volk !! Volgend jaar zal het niet waar zijn !! Ook nog proficiat aan alle andere deelnemers en nen dikke kus voor den Theo !!!! groetjes Marjo
Geplaatst door marjo op 3:55

Estafettemarathon Miepmiep Zoef

Dit was de eerste keer dat ik aan een loopwedstrijd ging deelnemen. Niet zomaar een loopwedstrijd maar een estafettemarathon. Onze ploeg –Dal miepmiepzoef- bestond uit Louis, Stef, Gerd, Liliane, Luc en mijzelf.

Enkele weken geleden had ik toegezegd om mee te lopen. Naarmate de wedstrijddag dichterbij kwam, begon ik mij toch stilletjes zorgen te maken.

Mijn hart maakte dan ook enkele bokkensprongen. Ik denk toch dat het mijn hart was.
Gelukkig had Nancy mij vorige week geen mep maar een forerunner verkocht. Afstand, km/u, tijd en hartslag kon ik zo goed in de gaten houden.

We hadden afgesproken om 16u aan het sportcentrum De Valk. Even over halfvier waren we reeds ter plaatse. Een bus bracht ons naar de juiste wisselplaats.
Daar was het samen met de andere dallers (m/v) wachten geblazen op de aflossing.

In mijn achterzak had ik toch maar voor alle zekerheid een briefje van 5 euro gestoken. Er moest onderweg eens een ijskarretje of zoiets staan. Een versnapering zou welkom geweest zijn.

Stef, die Louis had afgelost, kwam in zijn eigen stijl in vliegende vaart aangelopen. Nummer aangepakt en vrij snel vertrokken. Daar liep ik dan van Merksplas-kolonie richting Beerse-den Hout om de afstand van 4,6 km zo snel mogelijk te af te leggen.

Ik had gehoopt op een klein groepje die met een gelijkmatig tempo samen zouden kunnen lopen. Dat bleek ijdele hoop: het deelnemersveld was volledig uiteengeslagen. Ik stond er dus alleen voor.

Een fietser met krullend haar en rugzak stak me voorbij, ik dacht dat het Theo was, riep hem toe maar het bleek iemand anders. Ik had het kunnen weten: de Mall’se Dames laat je niet zo maar achter.

Nà ongeveer 4 km passeerde ik de brug in Beerse. Gerd stond in de verte mij op te wachten, trok haar trainingsvest uit maar bedacht zich en trok ze terug aan. Iets verder was ze zeker dat ik het was. Ze nam mijn nummer over en vertrok voor haar deel van het parcours. In Oostmalle werd ze afgelost door Liliane die de weg naar Sint-Lenaarts natuurlijk goed kende. Luc nam het laatste stuk voor zijn rekening en arriveerde in Rijkevorsel in een toptijd: 3u24min of een gemiddelde van 12,4 km voor onze ploeg. Een foto met gevulde steun voor het Onafhankelijk Ziekenfonds was zijn beloning.

Ik was blij dat ik heb meegelopen en vond het samen met jullie een geslaagde namiddag en avond. Zeker voor herhaling vatbaar.

Dank u wel aan alle Dallers.

Dirk

van Merksplas naar Beerse

Vrijdagavond even gaan lopen om mijn beentjes te testen.Ik had namelijk al 14 dagen niet meer gelopen wegens vakantie. Aangezien het een bergvakantie was, hoopte ik stiekem dat die hoogte me wel in vorm zou houden. PANIEK! dat lopen ging van geen kanten. Waarom had ik me toch opgegeven om mee te doen?

Zaterdag op tijd vertrokken, want hoe ging dat daar allemaal verlopen? Het leek zo ingewikkeld met die bussen. Snel ontmoette ik mijn medelopers maar rustiger werd ik daar niet van . Zij bleken al even zenuwachtig; Giechelen, babbelen en veel lachen op voorhand.
Gelukkig was Dirk, mijn compagnon op de aflossingsplaats de rust zelve. En wij weg met de bus. Die chauffer had daar precies nog nooit gereden en en begon al met verkeerd te rijden. Er werd al in de bus gelachen: als we maar op tijd zijn voor ons aflossing :)
In Merksplas aangekomen moest ik natuurlijk nog eens naar het toilet. Geen toilet te zien, we stonden tussn de velden. Samen met nog enkele dames dan maar in het veld. (uiteraard uit het zicht van de anderen.)
Dan kwamen de aflossers en marathonners één voor één voorbij onder gejuich van alle anderen. Lander, Evelien en Dirk konden ook starten en even later zag ik Theo met Lieve aankomen. Gelukkig was ik mijn hartslagmeter vergeten aan te doen want ik denk dat ik toen al bijna in't rood ging.
Onder stille aanmoedigingen van Theo ( waarvoor dank) heb ik gelopen wat ik kon. Op laatst kon ik enkel nog denken: als ik aan de brug ben, ben ik er. Daar stond Marjo al te zwaaien. Zij vertrok als een hazewind.
Het weerzien in Rijkevorsel was zeer plezant. Verhalen, tijden en snelheden werden uitgewisseld.Adrenaline stroomde nog volop door onze aderen.
We konden Sandy nog zien aankomen die stralend en precies helemaal niet moe, over de meet ging.
Het terrasje achteraf deed ook deugd. Er blijft een warm gevoel over van zoveel samenhorigheid.
Aan alle deelnemers : een dikke proficiat!

Foto's Rijkevorsel

St-Lenaerts - Rijkevorsel

De malse dames tateren graag, maar schrijven ook graag. De mond staat niet vaak stil en de vingers vliegen over het klavier. Dus hierbij mijn verslagje van de laatste etappe:

In tegenstelling tot de andere Mall’se Dames ben ik lange tijd rustig en zenuwen-vrij gebleven. Luk kwam me rond 6 uur halen en samen reden we naar St-Lenaerts. We gingen beide de laatste etappe lopen in de estafettemarathon. Ik voor De Mall’se Dames, hij voor Miep Miep Zoef. In St-Lenaerts zelf was nog weinig beweging te zien. Op de wisselplaats waren een paar mensen de bevoorrading aan het klaar zetten. Voor de rest geen enkele loper te zien.
Ik ben met Luk al wandelend het begin van ons parcours gaan verkennen. Tot aan de vaart gewandeld en terug. Nog altijd rustig, maar af en toe vroegen we onszelf toch al af waarom we ook al weer wilden meedoen?
Toen we terugkwamen had de pendelbus een lading estafettelopers afgezet. Er kwam wat leven in de brouwerij. We zagen ook Greet die het zou moeten afmaken voor De Daltons. Zij ging al snel warmlopen want via de GSM werden we op de hoogte gehouden van de vorderingen van haar collega-lopers. Toen hingen de Daltons tweede.
De eerste marathonlopers passeerden en kregen een applausje. Dan begonnen ook de eerste estafettelopers aan te komen. Het begon al fameus te kriebelen toen ik telkens een loper zag wegstuiven. Dan arriveerde Desmond, die Greet kwam aflossen.
Ondertussen passeerde Dirk, de enige van de club die de individuele marathon ging lopen. Ik had hem de dag ervoor nog wat turbokoeken bezorgd. Dat had ik al zwanzend beloofd, en ik wilde het niet op mijn geweten hebben dat hij een slechte marathon zou lopen. Dirk passeerde het 35km-punt in 2u en 26 minuten, dus het was nog altijd mogelijk om binnen de 3 uur te finishen.
Daarna kwam Guy aan. En een beetje later ook Liliane. Van onze 4 ploegen zou er nog eentje moeten komen, en dat was Nancy. Ik zou van haar de nummer overpakken.
Lieve had me al een sms gestuurd dat ze 11.8 km/u had gelopen. Mijn hart ging tekeer. Jongens, dat zou ik nooit kunnen! Dan nog efkes met Nancy gebeld. Die wist te vertellen dat ook de andere Mall’se Dames May en Leen keigoed hadden gelopen en dat ook Marjo fel bezig was. Theo begleidde onze vrouwenploeg met de fiets. Hij had me een sms gestuurd dat we op 20 km aan een tijd van 1u 52min zaten. Dus er zat een goei kans in dat we onder de 4 uur zouden eindigen. Dat was uiteindelijk ons doel.
Ik wist dat Nancy rond 19.30 u zou vertrekken. Guy vertelde me dat hij met mij mee zou lopen tot in Rijkevorsel. In eerste instantie dacht ik: “verdorie, niet doen, ik wil geen pottekijkers die me zien afzien, me zien strompelen, me zien naar adem happen.” Het was al erg genoeg dat Theo dat allemaal zou zien. Ik probeerde hem te overhalen om samen met Nancy met de auto naar Rijkevorsel te rijden, maar nee hoor, hij ging samen met mij lopen. Shiiiit!
Het was hoog tijd dat ik ging warmlopen, dus ik heb mijn vestje en Luk zijn autosleutels in Guy zijn handen geduwd en vertrok. De benen voelde goed aan. Alles zat snor. Alleen begonnen de zenuwen mij parten te spelen. Zowel Guy als ik waren erg nieuwsgierig naar de resultaten van onze snelle ploeg. Omdat ik mijn GSM bij had, kon ik wel efkes bellen, maar met zenuwachtige vingers ging dat toch een beetje minder vlot. Bleek dat de Daltons gewonnen hadden! Dikke proficiat! Greet had de voorsprong die Wouter bijeengelopen had, kunnen handhaven.
Plots kwam Theo eraan gefietst. Nancy was er bijna. Het eerste wat hij zei was: “alle Mall’se Dames hebben tussen de 11 en 12 km/u gelopen.” Ik bestierf het bijna. Dat zou ik nooit kunnen! De zenuwen die me de dagen ervoor vreemd waren geweest, sloegen in alle hevigheid pardoes toe. Veel tijd om na te denken had ik niet want daar was Nancy al! Ik nam de nummer over en hop, weg waren we. De nummer zat aan een elastiek dat je kon dicht clipsen. Het lukte me niet direct om die nummer goed te krijgen. Guy zei me de nummer aan hem te geven, hij zou dat wel in orde brengen. Kon ik me concentreren op het lopen. Bleek dat de nummer aan 1 kant was losgekomen, dus dat zou lastig lopen. Guy heeft de hele tijd mijn nummer vastgehouden, de lieve schat! Dus daar liep ik dan. Links van mij Guy die mijn nummer droeg en me op tijd aanmoedigde, rechts van mij fietste Theo die voor mij drinken ging halen aan de drankpost. Wat een luxe! Ik moest niks anders doen dat lopen! De heren zorgden voor alles!
Guy merkte op een gegeven moment op dat het wel heel stil was, dat enkel mijn ademhaling (hij bedoelde vast “gehijg”) te horen was. Ik had nog net genoeg adem om hem te zeggen dat hiermee het bewijs was geleverd dat ik mijn klep wel dicht kon houden als het echt moest.
Een meter of 50 voor mij liep een vrouw met begleider. De mannen zeiden dat ik die nog wel kon “pakken”. Ik vroeg me af hoe. Sneller kon ik niet. Maar beetje bij beetje kwam ik dichter. En voor ik halverwege was, heb ik ze toch kunnen pakken.
We sloegen af richting Rijkevorsel. Op een gegeven moment was de kerktoren te zien. “Komaan Sandy,” zei Theo, “de kerktoren is in zicht. Tijd om er een lap op te geven”. “Wacht nog maar efkes” zei de Guy “het is nog te vroeg”. Ik liet de mannen maar zeggen, maar vroeg me af of die echt dachten dat ik nog rapper kon?
Dan kwamen we op de grote baan. Er stond een beetje volk aan de kant. Sommige riepen bemoedigingen toe en applaudiseerden. Wel leuk. Guy stopte me de nummer toe. In de bocht zag ik ineens Nancy en Marjo staan. Nancy was door het dolle heen en stond te roepen en te dansen! Samen liepen ze met me mee, het dorp in. Automatisch ging ik nog wat sneller. Adrenaline, zeker? Ik liep geflankeerd door Nancy, Marjo, Guy en Theo het dorp binnen. We passeerden de andere estafettelopers die –al gedoucht en wel- aan de kant stonden te kijken. Ze moedigden me nog aan en zo liep ik de tijd van 3u 45 min en 35 sec. tegemoet. Toen ik de laatste 50 meter liep, had ik echt “kiekevel” op mijn armen. Wat een beleving! Wat een feest! De Mall’se Dames waren allemaal héél content met die tijd. We hadden bijna een kwartier op overschot! Bleek dat ik toch nog 11.4 km/u heb gehaald. Ik kon het toch!
Na de douche hebben we nagepraat op een terraske. Ik zag de vrouw van Dirk ineens zitten. Bleek dat hij 2u 55 min had gelopen! Een nieuw PR voor hem! Even later kwam hij aangelopen en kreeg ik een kus, als dank voor de turbokoeken die hun effect blijkbaar niet gemist hebben! Chique gedaan!
Als ik me goed herinner zijn onze Daltons gewonnen met een tijd rond 2u 41min. Onze Miep Miep Zoeffers hadden een tijd van 3u 24 min en onze Dappere Dalliërs finishten rond de 3u en een paar seconden.
Allemaal heel knap gelopen, hoor!

Een woord van dank aan alle Mall’se Dames die de ziel uit hun lijf hebben gelopen om een mooie tijd te behalen! Dank aan Luc voor de rit heen, dank aan Stef voor de rit terug!

Ik wil ook een speciaal dankwoordje richten aan mijn begleiders, Guy en Theo! Theo omdat hij 42 km aan een stuk aan een slakkegangetje heeft meegefietst met de Mall’se Dames, omdat hij ons van drinken heeft voorzien, omdat hij onze zakdoekjes en vestjes wilde bijhouden, omdat hij ons op de hoogte heeft gehouden van de vorderingen van de andere dames en niet in de laatste plaats: omdat hij er in geslaagd is de totale eindtijd op de FR305 correct te registreren ;-)
En Guy omdat hij mijn nummer de hele tijd heeft vastgehouden, omdat hij plaats liet zodat ik de bochten kort kon aansnijden, omdat hij de dingen altijd zo weet te zeggen dat ik niet weet of hij me aan het uitlachen of aan het aanmoedigen is, omdat hij me ondanks alles toch wist te motiveren met de juiste woorden op het juiste moment. Kortom, dank voor jullie toffe gezelschap! Ik heb er van genoten!

Verslag van een Mall'se (malse) Dame

Om 15.15 uur komt Stef mij halen en onderweg pikken we Lieve en May nog op. Ocharme Stef, die het met 3 zenuwachtige en kakelende dames moet uithouden tot in Rijkevorsel…

Marjo stelt voor om na het vertrek van May met haar en haar man mee te rijden naar Beerse om Leen op te wachten. Prima idee, want dan kan ik achteraf met hen mee naar mijn vertrekplaats in Oostmalle rijden en hoef ik daar niet te lang te wachten.
Ondertussen krijg ik een smsje van Lieve, die als 2de gelopen heeft “…11.7km/uur gelopen. Veel succes!” De zenuwen gieren door mijn keel… 11.7 km/u dat haal ik nooit! Leen komt aan in Beerse en Marjo vertrekt. Alle Mall’se Dames hebben tot hiertoe schitterend gelopen! We rijden met de auto naar Oostmalle en daar loop ik eventjes warm.

Plots zie ik Theo aankomen...hét teken dat Marjo vlakbij is! Nu wordt het menens. Theo neemt mijn vestje aan en dan zie ik Marjo verschijnen. Ze geeft me haar nummer en ik vertrek om 19.34 uur. Ik begin aan het lange, saaie stuk tussen Oostmalle en Sint Lenaerts. Het enige voordeel aan die lange, rechte baan is, dat ik een aantal marathonlopers in het vizier krijg. Ik heb er toch wel wat ingehaald -volgens Theo heb ik 8 man en 1 vrouw “gepakt” in een goei half uur :-D Theo heeft me ook supergemotiveerd onderweg : “goe bezig, je zit goed boven de 11 per uur” “moet je eens drinken?” “heb je een zakdoek nodig?” …
Er stond een beetje wind en naar het einde toe was er nog een venijnig stukje licht hellend. Op mijn forerunner kon ik exact volgen hoe snel ik liep en hoever het nog was. Na 7.18 km (en niet na 6.886 km, zoals op het plannetje stond) gaf ik mijn nummer door aan Sandy. Ik had het stuk in 37 min gelopen tegen 11,5 km/uur, beter dan ik had verwacht én gehoopt!

Luk had zijn VW Touran, alias Porsche Carrera, in Sint Lenaerts geparkeerd en zo kon ik vrij snel terug in Rijkevorsel geraken. Marjo en ik zijn dan een beetjeteruggewandeld en hebben het laatste stuk met Sandy meegelopen. Een fantastische ervaring! Op exact 3 u 45 min 35 sec liep Sandy over de finish. Wij hadden op voorhand gehoopt om onder de 4 uur te finishen, dus dit resultaat is voor ons meer dan fantastisch.

Achteraf op het marktplein was de sfeer ook opperbest! De welverdiende pintjes, kriekskes en zelfs chocomelkskes smaakten lekkerder als anders… Niet enkel de Mall’se Dames hebben een mooie prestatie neergezet, maar ook onze andere estafette-ploegen en marathonman Dirk hebben meer dan schitterend gelopen! Proficiat allemaal!

Veussel, the Dallers were there and we were great!

Gisteren was het dan zover. De eerste keer dat ikzelf meedeed met een estafettemarathon. Zenuwachtig dat ik was... en achteraf bekeken helemaal niet nodig. Het was allemaal heel goed georganiseerd. Ik moest lopen van Hoogstraten naar Merksplas, een prachtig parcours trouwens. Samen met Stef, Wouter en Johan reden we met de pendelbus tot Hoogstraten. Stef, Wouter en Johan waren al vertrokken met lopen, Theo en ik stonden te wachten, en toen kwam May eraan, ze was in Rijkevorsel gestart. Jef, haar ventje, stond ook te kijken, maar hij zei me dat hij haar met kleren aan moeilijk kan herkennen, aangezien hij niet veel thuis is en hij ze enkel in 'hare blote' kent. LOL! De nummer aannemen, en hop, weg was ik. Theo fietste naast me, waardoor ik me al een pak geruster voelde, hij zei niet veel, maar hetgeen hij zei gaf me telkens zoveel moed, ik voelde me geweldig goed. Hij zei prima, je loopt dik boven de 11,5, amai, je loopt bijna 12! Die kan je inhalen, ja, gelukt, je bent al in de helft, je blijft het perfect doen, ... heb je dorst,... kortom, een prachtige begeleider. Toen stond ons Leentje klaar, in topvorm en heb ik de nummer aan haar doorgegeven en weg was ze... Stef en Johan en Wouter stonden uiteraard al te wachten, die snelle mannen, en samen namen we de bus terug naar Rijkevorsel waar we gezellig gedoucht hebben. Euhm...Dan zijn we vlug naar de aankomst gaan kijken en we hebben Greet, de winnaarsgroep, prachtig lopend zien finishen! Het voordeel van zo vroeg te lopen is uiteraard dat je iedereen nog kan zien aankomen. Geweldig, al die vermoeide maar tevreden gezichten! Ik was zo blij toen ik Sandy zag aankomen! Waaw seg, 3.45.35! Wat hebben we dat allemaal supergoed gedaan! Zo stralend had niemand anders onze Mall'se damesploeg kunnen afsluiten. Ik ben trots op onze Mall'se damesploeg en ook op alle ploegen van onze club. En proficiat voor Dirk, die de volle marathon voor zich nam, in een recordtempo! Extra dank nog voor onze geweldige begeleider Theo! Het feesten nadien was dubbel en dik verdiend!

The winning team

Winston schreef.... (maar aangezien hij nog geen account heeft en vertrekkensklaar staat voor vakantie, bij deze) :

Omdat ik de weg naar succes van onze DALse DALtons vanaf de eerste rij heb kunnen meemaken, voelde ik me wel geroepen hierover een verslag neer te pennen.

Tijdens de eerste loper was begeleiding nog niet toegestaan. Dan maar een kilometer verderop gaan staan in de hoop dat het pak daar al wat uit elkaar zou zijn getrokken. Dit bleek ook te kloppen. Onze startloper Wim en zijn concurrent van AC Antwerpen hadden reeds een 10tal meter voorsprong op een achtervolgend groepje (individuele) marathonlopers. Na 3km kreeg Wim wat dorst en vroeg hij de drinkbus. Vriendelijk zoals hij is, bood hij ook de Antwerpse concurrentie zijn drinken aan. De zwarte parel uit Antwerpen liet deze gelegenheid niet onbenut en na een slokje van de DALse wonderdrank genomen te hebben, besloot hij een tandje bij te steken en zette de rest van het gezelschap op achterstand. Wim flirtte nog even met het achtervolgend groepje van de marathonlopers maar wegens een versnelling in de slotkilometer kwam hij als tweede binnen.

Wouter trok deze prestatie door, hij liep geleidelijk aan weg van de marathonlopers. Maar vanaf het 2km-punt ging het minder. Niet verwonderlijk, Wouter was namelijk ziek en had nog geen voeding kunnen opnemen gedurende de ganse dag. Uiteindelijk werd het aftellen tot het einde. Puur op karakter en wilskracht kon Wouter de schade nog beperken.

Daarna was het de beurt aan Lander. Hij kreeg de korte afstand voorgeschoteld. Hij vertrok dan ook meteen als een speer voor zijn 4,5km. De achtervolgende fietsers vreesden dat Lander wat “te” voortvarend was vertrokken, maar ze moesten zich geen zorgen maken. Lander (die eerder op de dag al de Ronde van Zoersel had gefietst) trok zijn prestatie probleemloos door tot aan de eindstreep.

Aan deze eindstreep stond Wouter klaar. Wouter werd vrij snel ingelopen door de (te snel gestarte) leider van de bedrijfsaflossing. Gedurende de eerste 3km liepen de twee snelle mannen samen maar dan moest de bedrijfsloper Wouter geleidelijk aan laten gaan. Rond het 5km punt kreeg Wouter de leider van de aflossingsmarathon ook te pakken. Vanaf hier liep DAL voor het eerst op kop. Aan de streep had Wouter al een bonus van 1min30sec opgebouwd ten opzichte van de tweede (Antwerpse Atletiekclub).

5e loper uit het rijtje was Desmond. Hij mocht het stuk richting St-Lenaarts voor zijn rekening nemen. Zijn grootste tegenstander bleek de wind te worden. Deze was sterk aanwezig en stond volledig tegen. Desmond wist nog enkele marathonlopers op te rapen en gaf met een bonus van 3minuten zijn nummer door aan slotloopster Greet.

Greet mocht dus het rijtje afsluiten (en zoals ze zelf zei met alle eer gaan lopen). Ook bij haar ging het zeer vlot. Met een stevig tempo liep ze probleemloos naar de zege (als eerste dame) met een 5tal minuten voor op de naaste achtervolgers.


Een overzichtje (via men gps):

Wim : 7241m aan 16,25km/h (rond 27’)
Wouter: 7997m aan 14,15km/h (33’54”)
Lander: 4641m aan 17,10km/h (16’17”)
Wouter: 8172m aan 16,72km/h (29’19”)
Desmond: 7186m aan 15,59 km/h (27’39”)
Greet:6950m aan rond 15km/h (rond 28’)

OPM: De tijden van Greet en Wim zijn niet exact omdat ik niet mee over start/finishlijn mocht fietsen.

Proficiat aan alle deelnemende teams. Zoals Nancy reeds verkondigde leeft het afstandslopen bij DAL. Qua sfeer (en bijhorende diverse nachtelijke uitstapjes) zat het al langer snor, maar via dit resultaat toont DAL dat ze er ook op vlak van resultaat bijhoren.

Tot op een volgende training, Winston.

Twee dozijn

…zoveel estafettelopers starten aanstaande zaterdag in de marathon der Noorderkempen.
Volgende ploegen zullen aantreden :

AC DAL - The DALtons
Wim - Wouter - Greet - Lander - Wouter(bis) - Desmond

AC DAL - The Mall'se Dames
Sandy - Nancy - Lieve - May - Leen - Marjo

AC DAL - Miepmiep Zoef
Luk - Louis - Gerd - Liliane - Stefan - Dirk

AC DAL - De Dappere DALliërs
Lander(bis) - Eveline - Patrick - Johan - Dieter - Guy

Snelle Dirk start als individu in de marathon. Zoon Arthur is de onmisbare begeleider voor Dirk tijdens de volle afstand.

Voor de damesploeg is er ook toezicht beschikbaar : Theo zal ervoor zorgen dat de dames niet zullen verloren lopen.

Het thuisfront zet een batterij DAL-ers aan het werk op de aflossingspost in Oostmalle. Verder zullen op grondgebied Malle verschillende DAL-leden optreden als seingever. Jaak neemt de coordinatie op zich voor het grondgebied Malle.

Vergeten we waarschijnlijk nog diegenen die starten in één van de jeugd- of stratenlopen.

Ook warmt een schare DAL-supporters zich op om zijn idolen aan te moedigen.

En zeggen dat het vakantie is en (bijna) iedereen met zijn lui g** op één of ander exotisch strand ligt te bakken…

Veussel, here we come !

Turbokoeken

Enkele jaren geleden stond in het boekje van AC Herentals een recept voor Turbokoeken. Ik heb er gisteren gebakken en op de training laten proeven. De reacties waren positief, dus hierbij het recept:

Ingrediënten:

100 gram boter

halve koffielepel kaneel

halve koffielepel zout

2 tassen kandijsuiker

2 tassen bloem

2 tassen havermout

2 tassen muesli (of nog eens 2 tassen havermout)

2 eieren

rozijnen en gedroogde vruchten volgens smaak en gewenst turbo effect

Klop de eieren los en voeg de lopende of gesmolten boter toe. Meng de suiker en de bloem eronder. Voeg de andere ingrediënten toe en kneed goed tot er een homogeen vast en vrij droog deeg ontstaat. Maak hiervan schijfjes of balletjes of een andere vorm.

Breng de oven op 150 °C en laat 20 minuten bakken.

Mijn ervaring is dat het deeg zelf geen enkel probleem is. De "moeilijkheid" zit hem in het maken van een vormpje. Het deeg is vrij droog en plakkerig. Ik lig er niet met mijn handen in te woelen, maar ik meng de eieren, boter, suiker en bloem met een klopper. Daarna gebruik ik een stevige spatel om de havermout en muesli en rozijnen eronder te mengen.

Ik leg bakpapier op de bakplaat en neem 2 soeplepels. Met de ene soeplepel schep ik deeg, met de andere soeplepel duw ik het deeg eraf, op de bakplaat.

Als de koekjes na het bakken nog niet hard aanvoelen, is dat geen probleem. Efkes laten afkoelen en dat komt in orde!

Smakelijk! Euh....ik bedoel "kali oreksi"!