Parijs

In het weekend van 3-4 september zijn de winnaars van de aflossings Marathon te Rijkevorsel naar Parijs geweest. De vedette, Wim Van Dijck kon wegens vedetteallures niet mee. Ik mocht van de anderen in zijn plaats mee (op voorwaarde dat ik een verslag zou schrijven).

's Morgens vroeg om 5h vertrokken we met de bus van bij Verhoeven richting Parijs! Nadat trouwe begeleider Kurt - reisleider vooraf en bijna de hele aflossingsmarathon voor fiets begeleiding zorgde - ons had uitgewuifd waren er enkele onder ons content dat ze hun oogjes snel terug dicht konden doen... Niet iedereen was vroeg in zijn bed gekropen. Eén onder ons had enkel Jeugdhuis Zoezel en niet zijn bed gezien.

In Parijs aangekomen deden we een bustochtje door La défense, reden we over de Champs-Elysées. Daarna mochten we onze beentjes eens strekken en gingen we pizza-picknicken in de tuinen van het Louvre.

De pick-nick

Na de middagpauze kwam de groep terug bij elkaar. Onze dallers helaas te laat omwille van problemen met het terugvinden van het afspreekpunt (ja, zelfs met de belgische kampioen orientatielopen dag en nacht erbij). Meteen ging onze populariteit in de groep zienderogen achteruit.

Er volgde een groepswandeling door het Louvre waarna we de Place de la Concorde en de Champs-Elysées overstaken.

Terug op de bus werd even later gestopt aan het graf van Napoleon, liefhebbers mochten hier even uitstappen en een foto nemen.

Daarna gingen we met de bus richting de Seine. Hier volgde een verkenning van Parijs vanuit de boot. Echt verfrissing onder de stralende zon kon dit wel niet geven... Maar we waren al lang blij dat de zon van de partij was! Veel werd er van de uitleg op de boot niet onthouden; behalve waar we moesten zijn voor de party's. Al wisten sommige atleten dit nog van de vorige keer...

De boottocht vertrok en kwam terug aan aan de Eifel toren, dus dit was het ideale moment om even te posseren voor een groepsfoto nabij het symbool van Parijs.

De Dal-groepsfoto

Daarna ging het richting hotel, om ons klaar te maken om iets te gaan eten. Voor sommige gevolgd door een stapje in de wereld. Hiervoor geldt wel; What happens in Paris, stays in Paris. Enkel hints om toch iets los te krijgen; studente geneeskunde, Lander Sels studeert voor ingenieur, taxi's, en natuurlijk heel wat drank!

De volgende ochtend had niet iedereen er even veel uurtjes slaap opzitten, ... Nadat iedereen voldoende voedsel binnen had vertrok de hele groep voor een bezoek aan de Tour Montparnasse. Sommige van onze groep herinnerde zich dit uitzicht nog te goed van de vorige trip en kozen voor een koffietje in het aangrenzende treinstation. Nadien werd er een groepsfoto genomen van de hele busgroep.

Zoek de Dallers

Na de foto met zen allen terug de bus op en gingen we naar het oude stadsgedeelte. Hier mochten we op eigen benen de stad verkennen. Onze eerste bekommernis was eten vinden; hierna gingen we even relaxen aan het centre Pompidou en aangrenzend plein.

Onze snelle jongens

De zon die ons al het hele weekend gezelschap hield begon zich echter achter de wolken te verstoppen. Nog snel een blik werpen naar de Notre Dame. Ondertussen waren oko buien gearriveerd. Gelukkig was het snel tijd om ons met zen allen te verenigen met de groep om terug de bus op te stappen naar Montmartre. Hier aangekomen scheen de zon weer en was het weer al snel puffen van de trappen om de Sacré Coeur te bewonderen van dichtbij. Boven was er tijd om even over de kunstmarkt de slenteren. Voor de liefhebbers was er toen een wandeling met onze gids... Natuurlijk werd er even langs de Moulin Rouge gepasseerd...

Hierna was het echter weer tijd om de bus op te stappen en richting Antwerpen te rijden. Ons weekendje Parijs zat erop...

Enkelen onder ons haalde tijdens het weekend herinneringen op aan het vorige weekendje Parijs. Zo was het snel duidelijk dat Lander zich nog herinnerde dat de zetels beter sliepen als zijn eigen bedje. Hopelijk ziet hij bij een eventueel 3e Parijs-trip iets van de stad ;-)

Archiefbeeld 2008; Lander in bus van Verhoeven

Bedankt aan de jongens dat ik er bij mocht zijn!

Mallenaren van AC DAL op de 100 km van Bornem

Vrijdag 12 augustus om 15u30 vertrokken Guy Wuyts en ik (Sonja Helsen) met een volgeladen wagen richting het geboortedorp van Patrick van Riet.
Na een file van 2 uur lang onderweg getrotseerd te hebben en een gigantische zoektocht naar de parking van waar de anderen stonden zijn we eindelijk rond 18u in Bornem centrum gearriveerd. Ik was al helemaal opgedraaid van de stress en het moest nog gaan beginnen ...
Na inschrijving en een hapje gegeten te hebben in een snikhete café zijn we rond 19u afgezakt richting startplaats. Na veel wringen zijn we uiteindelijk aan de startlijn geraakt. Daar waren we niet alleen. Guy kwam daar Eric Glassée(een vroegere schoolmaat van Luk tegen)en ik Ronny Jansen(een man die mee naar Scherpenheuvel had gelopen). Na lang wachten en hangen kwam uiteindelijk het startschot om 21u01 en zijn we de uitdaging van 100km dodentocht lopen aangegaan. Op dat moment regende het pijpenstelen...Dus dat beloofd! Gelukkig is het na een uur gestopt en hebben we nadien geen regenbui op ons dak meer gehad!
We hadden beiden als doel de 100km tot een goed einde te brengen . In hoeveel tijd we dit gingen doen was voor ons niet belangrijk. Met een goed gevoel aankomen en er zoveel mogelijk van genieten dat was de essentie.
Het samen lopen ging goed tot 40 km. Toen kreeg Guy wat last aan een van zijn voeten. Na verzorging bij de rustpost den Duvel heeft hij er geen last meer aan gehad. Nadien zijn we ieder alleen verder gegaan. Guy had een ander strategie nl.afwisselend 2 minuten stappen en 2 minuten lopen.
Ikzelf wou zolang mogelijk aan hetzelfde tempo blijven lopen. Rond 65km kreeg ik een dipje. Het eindeloos alleen lopen km na km begon zijn parten te spelen....Daar boven op begon de maag meer en meer te protesteren. De zoete droge koekjes of taartjes, de bananen, druiven en vijgen kreeg ik al lang niet meer naar binnen. Gelukkig was er thee met suiker op elke bevoorrading.
Maar dan om 5u30 kwam er gelukkig een Godsgeschenk aan: 2 frisse mensen Leo en Isabelle. Ook de volgfietsen waren blij met de komst van hen, want die waren inmiddels ook al niet veel meer van zeg.
Isabelle heeft de laatste 30km nog meegelopen. Inmiddels werd het licht, het was droog en de temperatuur voor het lopen was zeer aangenaam. Ik genoot van het gezelschap. Isabelle die heel de tijd wat babbelde onderweg en Leo die van de ene controle post naar de andere reed en steeds tegemoet liep om verslag uit te brengen van ons beiden zowel daar als op het thuisfront in Malle. Dat alles gaf me weer een boost om door te gaan! Om 9u20 ben ik uiteindelijk in volle glorie aangekomen en Guy een half uur later om 9u52!!! Het ontvangstcomité was formidabel:bloemen, champagne, trappist....de vreugde kon niet op ...
We waren beide zo fier en voldaan . Die sfeer samen te mogen delen met familie en vrienden rondom ons, dat is onbeschrijfelijk wat euforisch gevoel als dat geeft. We gaan er nog lang van nagenieten denk ik :-)
Verder wil ik iedereen bedanken die ons gesteund hebben om ons doel te bereiken. Guy aan u een persoonlijke dank van mij, want zonder jou had ik dit nooit aangedurfd. Ik ga zeker volgend jaar de 100km van Bornem terug meelopen en ik denk dat we met een vrouw meer gaan zijn om te starten...
PS : ook Jan Verbruggen is vaste klant in Bornem. Hij stapte de volledige 100km en was om 18:04 binnen. De hoeveelste editie dat dit voor hem was is onduidelijk Jan heeft in ieder geval al heel veel keer met succes deelgenomen in Bornem....