Pistemeeting in Mol

Afgelopen zaterdag trokken enkele jongeren naar de pistemeeting in Mol om er deel te nemen aan de 3000m.

Evelyn Bosch kwam aan de start bij de dames. In een dun bezette wedstrijd eindigde zij als juniore in een tijd van 11'56.23. Dat was goed voor de 3e plaats.

Bij de heren deed dat scholier Lance Callebaut nog eens over. Hij kwam als 14e over de finish in een tijd van 11'17.69.

(foto Lance Callebaut)

Proficiat !

Duatlon in Loenhout

Loenhout en de nationale feestdag, dat betekent (duo) duatlon van buurtschap De Notelaar. Met op het programma 5km lopen, 20km fietsen en 2km lopen.
DAL was aanwezig in drie duo’s en 1 solo :
- Het winnend duo van Rijkevorsel : Desmond Franssen(run) en Stef Beyers(bike)
- Het winnend duo van editie 2009 : Wouter Vermonden(run) en Toon Mertens(bike)
- Duo met last-minute samenstelling : Annelies Vermonden(run) en Joris Mertens(bike)
- Winston Franssen die zowel het lopen als het fietsen voor zijn rekening nam
Opvallend stonden er dit jaar sterke duo’s aan de start. Zo bleek want de top-6 in de uitslag werd gedomineerd door duo’s. Verleden jaar werden de eerste 6 plaatsen nog bezet door solo’s.
Na de eerste 5 km lopen hadden enkele solo’s een kleine voorsprong genomen op een achtervolgende groep met oa Wouter en Desmond. Maar tijdens het fietsen kwam er een hergroepering, mede door uitval/valpartij van sterke man Xander Denys . Deze kopgroep telde een 15-tal renners met daarbij Stef en Toon. Beiden konden opvallend goed stand houden. Zo konden Wouter en Desmond mee vertrekken in de eerste gelederen voor de laatste 2 km loopwerk. Wouter kon aanvankelijk nog mee, maar 2 maanden blessureleed (en trainingsachterstand) lieten hem niet toe te strijden voor de overwinning. Het team van Wouter eindigde op de 3e plaats (53:04). Door een ongelukkige stokwissel was Desmond wat achterop geraakt. Toch kon hij nog opschuiven naar voor en hij eindigde als 4de duo met een tijd van 53:09 (5e algemeen). Solist Winston kwam na 1:02:13 over de aankomst als 77e . Het derde duo, met spring-in’t-veld Annelies Vermonden legde beslag op plaats 126 met een tijd van 1:06:37. (foto : Wouter Vermonden in actie)
Goed gedaan !

Blessureleed

We balanceren allemaal wel eens op de rand van onze belastbaarheid. Het punt waarop we gestage vooruitgang boeken en in bloedvorm zijn, maar er verstandig moet omgesprongen worden met de aard van de training. Want anders reclameert ons lichaam en stuurt het niet mis te verstane signalen uit in de vorm van pijn.

Soms blijven we –letterlijk- te lang lopen met een pijntje. “We zijn immers geen watjes!” OF “Als het er vanzelf gekomen is, zal het ook wel vanzelf weggaan.!” Helaas is dat niet altijd het geval.

De voorbije jaren sukkelde Karin met haar rug. Het heeft haar uiteindelijk doen besluiten om –voorlopig- te stoppen met lopen. Die “voorlopig” duurt nu al bijna 2 jaar. We hopen echter nog altijd dat die rug eens leert om zich te gedragen, en dat ze terug trouwe elke week op post is om samen met ons de kilometers te malen. En te tateren. En te zeveren. En te lachen.

Leen kampte 2 jaar geleden met een pijntje in haar heup. Dat pijntje werd een grote pijn en verplichtte haar om de benen –voorlopig- stil te houden. “Dan maar fietsen!” dacht Leen. Maar daar was haar nek niet mee akkoord. Talloze behandelingen en diverse doktersbezoeken brachten nog steeds niet het verhoopte resultaat.
We hopen echter nog altijd dat die nek en die heup leren om zich te gedragen, en dat ze terug trouw elke week op post is om samen met ons de kilometers te malen. En te tateren. En te zeveren. En te lachen.

Gerd schitterde vorige week zaterdag op de aflossingsmarathon toen ze als lid van de Lucky Lukes de eer van de ploeg hoog wist te houden, door Dirk af te poederen. Hij mocht wel even dichterbij komen, maar ze liet hem toch maar mooi achter! En dat strakke tempo wist ze 9 km aan een stuk vol te houden. Maar zo kennen we Gerd: als een tempovaste snelle loopster.
Bij een bezoek aan de hondenschool zondag, sloeg het noodlot echter toe. Gerd schoof uit, kwam ten val en brak daarbij haar pols en tot overmaat van ramp ook haar enkel. Die enkel moest maandag zelfs geopereerd worden.
We hopen echter dat de pols en vooral de enkel zeer snel zullen leren om zich te gedragen, en dat ze terug trouw elke week op post is om samen met ons de kilometers te malen. En te tateren. En te zeveren. En te lachen.

Elke niet-sporter zou bovenstaande blesures aangrijpen als het ideale argument om nooit meer enige vorm van sport te moeten beoefenen. Wij weten echter 100% zeker dat deze 3 dames doorzetters zijn van het zuiverste ras. Wij weten dat als hun lichaam het enigszins toelaat, ze altijd opnieuw zullen proberen om terug te lopen. Zelfs als zijn die eerste stapjes wankel en onzeker, toch zullen ze ze zetten. Geen enkele blessure krijgt hen klein. Hoe lang de herstelperiode ook duurt, hoe moeilijk de te bewandelen weg ook is, hoe ontmoedigend de resultaten soms zijn. Ze geven nooit op.

Karin, Leen, Gerd: houd moed!
Wat zullen we blij zijn als we nog eens allemaal samen de loopschoenen mogen aantrekken voor een tochtje door de natuur. We kijken al uit naar de gezamenlijk kwettertraining die het ongetwijfeld zal worden. En na afloop trakteren we jullie op een frisse pint om de terugkeer van de verloren dochters te vieren. Beloofd!