The winning team

Winston schreef.... (maar aangezien hij nog geen account heeft en vertrekkensklaar staat voor vakantie, bij deze) :

Omdat ik de weg naar succes van onze DALse DALtons vanaf de eerste rij heb kunnen meemaken, voelde ik me wel geroepen hierover een verslag neer te pennen.

Tijdens de eerste loper was begeleiding nog niet toegestaan. Dan maar een kilometer verderop gaan staan in de hoop dat het pak daar al wat uit elkaar zou zijn getrokken. Dit bleek ook te kloppen. Onze startloper Wim en zijn concurrent van AC Antwerpen hadden reeds een 10tal meter voorsprong op een achtervolgend groepje (individuele) marathonlopers. Na 3km kreeg Wim wat dorst en vroeg hij de drinkbus. Vriendelijk zoals hij is, bood hij ook de Antwerpse concurrentie zijn drinken aan. De zwarte parel uit Antwerpen liet deze gelegenheid niet onbenut en na een slokje van de DALse wonderdrank genomen te hebben, besloot hij een tandje bij te steken en zette de rest van het gezelschap op achterstand. Wim flirtte nog even met het achtervolgend groepje van de marathonlopers maar wegens een versnelling in de slotkilometer kwam hij als tweede binnen.

Wouter trok deze prestatie door, hij liep geleidelijk aan weg van de marathonlopers. Maar vanaf het 2km-punt ging het minder. Niet verwonderlijk, Wouter was namelijk ziek en had nog geen voeding kunnen opnemen gedurende de ganse dag. Uiteindelijk werd het aftellen tot het einde. Puur op karakter en wilskracht kon Wouter de schade nog beperken.

Daarna was het de beurt aan Lander. Hij kreeg de korte afstand voorgeschoteld. Hij vertrok dan ook meteen als een speer voor zijn 4,5km. De achtervolgende fietsers vreesden dat Lander wat “te” voortvarend was vertrokken, maar ze moesten zich geen zorgen maken. Lander (die eerder op de dag al de Ronde van Zoersel had gefietst) trok zijn prestatie probleemloos door tot aan de eindstreep.

Aan deze eindstreep stond Wouter klaar. Wouter werd vrij snel ingelopen door de (te snel gestarte) leider van de bedrijfsaflossing. Gedurende de eerste 3km liepen de twee snelle mannen samen maar dan moest de bedrijfsloper Wouter geleidelijk aan laten gaan. Rond het 5km punt kreeg Wouter de leider van de aflossingsmarathon ook te pakken. Vanaf hier liep DAL voor het eerst op kop. Aan de streep had Wouter al een bonus van 1min30sec opgebouwd ten opzichte van de tweede (Antwerpse Atletiekclub).

5e loper uit het rijtje was Desmond. Hij mocht het stuk richting St-Lenaarts voor zijn rekening nemen. Zijn grootste tegenstander bleek de wind te worden. Deze was sterk aanwezig en stond volledig tegen. Desmond wist nog enkele marathonlopers op te rapen en gaf met een bonus van 3minuten zijn nummer door aan slotloopster Greet.

Greet mocht dus het rijtje afsluiten (en zoals ze zelf zei met alle eer gaan lopen). Ook bij haar ging het zeer vlot. Met een stevig tempo liep ze probleemloos naar de zege (als eerste dame) met een 5tal minuten voor op de naaste achtervolgers.


Een overzichtje (via men gps):

Wim : 7241m aan 16,25km/h (rond 27’)
Wouter: 7997m aan 14,15km/h (33’54”)
Lander: 4641m aan 17,10km/h (16’17”)
Wouter: 8172m aan 16,72km/h (29’19”)
Desmond: 7186m aan 15,59 km/h (27’39”)
Greet:6950m aan rond 15km/h (rond 28’)

OPM: De tijden van Greet en Wim zijn niet exact omdat ik niet mee over start/finishlijn mocht fietsen.

Proficiat aan alle deelnemende teams. Zoals Nancy reeds verkondigde leeft het afstandslopen bij DAL. Qua sfeer (en bijhorende diverse nachtelijke uitstapjes) zat het al langer snor, maar via dit resultaat toont DAL dat ze er ook op vlak van resultaat bijhoren.

Tot op een volgende training, Winston.