Nancy heeft denk ik mooi verwoord wat wij allemaal meegemaakt hebben. Ook ik ben denk ik te vlug gestart met als gevolg: serieus afzien de laatste kilometers.
Mijn dieptepunt beleefde ik aan km 20. Daar stond heel veel volk langs de weg, ambiance volop, rijendichte supporters, veel aanmoedigingen. Dit kon volgens mij en mijne inwendige gps niet anders dan de aankomst zijn. Getracht om toch nog een beetje te versnellen en wat zag ik daar: een spandoek boven de weg met...neen er stond geen finich op maar 20km. Toen zakte de moed echt heel diep in mijn schoenen: nog een km :( Je kan dan zeggen: wat is nu 1 km op 21 km maar als het die laatste is en uw benen voelen aan als sponzen, is dit erg. Ik ben toch blijven lopen, of was het meer strompelen tot aan de eindmeet. We hebben het allemaal gehaald, niemand heeft opgegeven! Dat toont toch het karakter van de Dallers!
Wat mijn titel betreft: hoe kan je in 's hemels naam lopen en drinken. Daar heb ik serieus problemen mee. Hier verloor ik ook altijd een aantal meters op Tracy en Marjo. Ik heb het geprobeerd al lopend te doen, maar dat ging niet. Ik kreeg zelfs water in mijn neus. Tips om dit te trainen?
Verder wens ik onze supporters te bedanken, Hubert en Luc. Ze hebben me wel niet gezien onderweg maar ja, misschien ging ik te snel.
Ook een bedanking voor onze chauffeurs. Ze hebben ons veilig heen en terug gebracht. Merci!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Awel, Leen, dat vraag ik mij ook af. De eerste keer toen ik gisteren wou drinken kreeg ik ook water in mijn neus. May raadde mij dan aan om het bekertje samen te knijpen en een soort van teutje te maken. Dat ging al iets beter, maar het was toch nog niet optimaal zenne.
Da's wel eventjes balen als je tot de constatatie komt dat je nog één kilometer extra moet afzien! De oplossing? Een forerunner! :-D
een dikke proficiat aan al onze knallers
Een reactie posten