Miss-en

Jaja, we zijn terug uit den Afrika. Ik heb helaas niet veel kans gekregen om te kunnen en te mogen lopen. Een té druk reisprogramma. En de eerste week kreeg ik het advies om voor mijn eigen veiligheid niet alleen buiten te komen. Zelfs vanuit België de wijze raad gekregen om “voorzichtig” te zijn. Dus hebben we maar braafjes geluisterd. Enfin, de laatste week lukte het dan toch om een paar keer te gaan joggen. Maar de kers op de taart was wel de laatste dag in Kaapstad. Een laatste loop over het strand alvorens een nachtelijk orgelpunt te zetten achter deze zuiderse vakantie. Voor alle zekerheid had ik wat geld meegenomen, voor het geval dat… Zoals een paar dagen eerder in George toen ik de weg naar het hotel niet meer kon vinden en uiteindelijk een taxi moest nemen om terug in het hotel te geraken.
Ik vertrek aan ons hotel nabij Waterfront, de hipste plaats in Kaapstad en in Zuid-Afrika : zowat een mix van het Antwerps eilandje, Antwerpen-Zuid en Wijnegem shopping. Het is hier flink oppassen geblazen bij 't oversteken van de straten, Zuid-Afrikaners rijden links. En zijn de voetgangers wel de zwakste weggebruikers ? Bij het verlaten van de Waterfront area loop ik naast het nieuwe voetbalstadion in aanbouw voor de wereldbeker van 2010. Al gauw heb ik de zee in het vizier. Een woelige zee. Een prachtige zee. Witte zandstroken afgewisseld met rotsstranden. In de verte het Robbeneiland. Landinwaarts de beruchte Tafelberg met zijn twaalf apostelen gehuld onder een laken van dikke mist. Naar Belgische normen, heel weinig volk op het strand. Hoofdzakelijk zwarten : kinderen voor schoolse activiteiten, arbeiders die herstellingen uitvoeren of een dutje doen. Mijn gedachten glijden over de voorbije 16 dagen, naar de toekomst in het hoge noorden, wat die laatste avond in Kaapstad brengen zal. Een obstakel, een prachtige blonde verschijning in het middelpunt van een foto-shoot. Met een grote wooow loop ik rond de drukke bedoeling. De vettraining heeft voorrang(…) ! Verderop kom ik nog 2 keer een gelijkaardig schouwspel tegen. Is dit strand nu zo speciaal of het moet de heilige plaats zijn voor Zuid-Afrikaanse schoonheden ? Ik mag alle drie de godinnen nog eens bewonderen, want ik moet langs hetzelfde traject terug naar het hotel. Al snel daarna krijg ik in het hotel toelichting van wat ik op het strand ben tegengekomen. “Ah natuurlijk, ’t is hier volgende week Miss World verkiezing.” Ja wadde, voor die ene keer dat ik is tussen de missen loop en mijn loopsloefkes hebben voorrang… Had ik dat geweten. Dus als je een foto tegenkomt van een of andere miss met een uitgeputte jogger op de achtergrond, well, that’s me.

Sinds vrijdag staan we weer met beide voeten in belgenland. Met een beetje minder miss’ en een beetje meer mall's loop ik terug tussen de Mall'se miss-en. Geen zoet witte stranden maar koele rode tartan. Niks kolkende, opzwepende golven maar koude verlaten akkers. Geen zwoele zuiderse zeebries maar een bijtende noorderwind. Schaars geklede beauties versus flink ingeduffelde dames in "strakke" pakjes. Geen bezwete lijven maar uitgeregende en besneeuwde schimmen.

The dream is over ! Alhoewel. Voor aanstaande zaterdag, de Miss World verkiezing, duim ik alvast voor de blonde met de lange benen en de zwartharige met exotisch kleurtje, die van 't strand van Cape Town...