Tja lieve mensen, we hadden zo graag onder die 2 uur gebleven, maar, zoals reeds duidelijk was uit het verslag van Sandy, is ons dat niet gelukt. Ik was zo blij op voorhand dat het niet warm zou zijn, en we waren daar in Brussel en het was hoogzomer!!! Potverdekke dat hadden we niet besteld en hadden ze niet beloofd. Maar moedig als we zijn, we hebben ons best gedaan en we hebben verdorie wel 20 km gelopen in de hitte, tussen de drukte, klimmen, dalen, voorbijsteken,... onderweg voelde ik me, ondanks dat deze loop veel zwaarder is dan in Antwerpen, toch veel beter, mijn hartslag was gemiddeld 10 slagen lager. Ik kon die laatste 2 km de berg nog goed oplopen, ik voelde me niet kapot toen ik aankwam, uiteraard geen euforie over de tijd, maar ik heb er al bij al van genoten. Na afgifte van de chip was ik blij Sandy te zien, beetje ontgoocheling in onze ogen over die paar minuten, en toen vonden we Theo, zittend, wat bekomend in het gras omdat hij zich een beetje onwel voelde, maar de papa van Sandy, die lieve man, kwam hem een mars en een flesje water brengen en hij werd al snel weer beter. Inderdaad, de oudste man heeft het het beste gedaan! Petje af hoor! Maar ach, we hebben het allemaal toch maar weer gedaan en we mogen best trots zijn op onszelf. Het is inderdaad zoals reeds gezegd, laat ons 20 km lopen zonder die massa, vlak, en zonder hitte, onze tijd zou heel wat beter zijn! (denk ik ;-) )
Vandaag, maandag, voelde ik me trouwens heel goed, nauwelijks stijf. Toch een teken dat we die afstand goed aankunnen, niet? Ik blijf positief!!!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
De eerste woorden gisteren op het nieuws van VTM van 19.00 h "Ideale weersomstandigheden in het Jubelpark". Valt nu dood. Duidelijk grote kenners daar bij VTM.
Nog een woord van dank aan:
-de man uit Wallonië die mij na de aankomst heeft recht gehouden toen ik begon te zwijmelen,
-aan de Louis die mijnen chip heeft binnengebracht, mijn medaille heeft meegebracht en mij voorzien heeft van Mars en drank.
-aan Sandy voor de vlekkeloze rit van en naar Brussel, voor de anti-kuit-kramp-behandeling achteraf en voor de afstelling van de Garmin.
-aan Lieve voor de bemoedigende commentaren voor de op het eerste gezicht niet gehaalde vooropgestelde tijd.
Hopelijk hebben ze volgend jaar wat minder last met mij.
Die last viel best mee, hoor Theo! Zo erg was het niet. Ook in tijd van "nood" zijn we loopmaatjes en staan we voor elkaar klaar.
Een reactie posten