Good luck!

Door de grote schrik – ik geef het ruiterlijk toe – doe ik volgende week in Brussel niet mee… Ik kan dus niet mee aftellen en gestrest geraken, maar dat wil niet zeggen dat ik niet met jullie meeleef! Ik kan me levendig voorstellen hoe het voelt om daar in de massa te staan en af te tellen tot het startschot. Je weet dat die “pang” gaat komen, de massa deint naar voren en je hart maakt een sprongetje als het startschot dan eindelijk weerklinkt.

Dan begin je te lopen… en je vraagt jezelf af waarom je je in hemelsnaam weer hebt laten vangen om je in te schrijven. “Volgend jaar doe ik dit niet meer…” denk je dan. Maar je blijft lopen! En als je dan aan de finish komt, ben je doodmoe – maar ook licht euforisch. En als de tijd die je behaalde dan ook nog goed is, dan loop je de rest van de maand letterlijk en figuurlijk op wolkjes. Daar doe je het voor, voor dat zalige geluksgevoel zoals Lieve en Sandy het omschrijven (en zij kunnen het weten).

Ik zal hoogstpersoonlijk alle eieren die er ooit naar de Clarissen werden gedragen voor mooi weer gaan terugvragen. Ik ga ervoor duimen dat er een licht zomerbuitje jullie af en toe verfrist en dat jullie de wind van achter krijgen!

Jullie gaan dat goed doen, daar heb ik alle vertrouwen in! Wie weet schrijf ik me volgend jaar ook wel in en kan ik ook eens zeggen : “Brussels… Here I come!!”