De laatste weken heb ik gemerkt dat er verschillende neuzen richting Eindhoven staan. En dat is alleen maar leuk. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Gisteren stond er een trage duurloop van 15 km op het programma. Tegen 8.6 km/u. Vrijdag op de piste hadden we met een aantal mensen afgesproken om die duurloop samen te lopen.
We vertrokken bij Luk thuis rond 19.30u. Althans, dat was de planning. Maar een fameuze regenbui hield ons efkes binnen. Om 19.40u waren we vertrokken met ons achten : Luk, Karin, Walter, Dirk, Isabelle, Niki, Leen en ikke.
Ik had een route uitgestippeld die ik wel vaker loop. Veel zachte ondergrond zodat onze krakende gewrichten zo min mogelijk belast worden, tussen de weien en bossen, lekker in de natuur.
Zoals verwacht bij een trage duurloop, hadden we nog adem genoeg over om te babbelen en te lachen. Ah ja, anders zou het maar een saaie bedoening worden. Er waren een paar mensen die elkaar nog niet kenden, maar dat duurde niet lang. Na een paar km liepen die naast elkaar en hoorden we stukken van de conversatie over “dikke vingers” en “ja maar, ik heb geen eierstokken”. We keken eens achterom om te checken of we dat wel goed gehoord hadden. Het ijs was duidelijk gebroken!
Bovendien bood Karin aan om na de duurloop een duik in hun zwembad te nemen. We waren allemaal welkom. Volgens Luk moesten we dan wel een tandje bijsteken, want na 22.00 u was enkel de “full monty” toegelaten! Ik denk dat hij uit ervaring sprak.
Isabelle had zich op voorhand wat zenuwachtig gemaakt over de afstand, maar ze ondervond al vlug dat die afstand geen probleem was als je dat op een rustig tempo mag doen. Onderweg passeerden we in de buurt van het huis van haar moeder. Die was toevallig in de tuin bezig, dus van op een honderd meter afstand werd er geroepen en gewuifd.
We kwamen op een punt dat we moesten beslissen om dezelfde weg terug te nemen of via een andere route te gaan. Ik stelde voor om dezelfde weg terug te nemen, vooral voor de zachte ondergrond. Achteraf gezien denk ik dat verschillende mensen me dit niet in dank hebben afgenomen, want de geplande 15 km werden er 18. Ai ai. Zelf vond ik dat geen probleem (toch niet aan dat tempo) maar ik had de indruk dat niet iedereen daar zo over dacht. Sorry, hé mannen. En vrouwen.
De duik in het zwembad was niet nodig, want we waren allemaal natgeregend. Karin zag op haar FR405 dat ze nog een paar meter van de 18 km zat. En omdat ze dan toch al zo veel had gelopen, moest en zou die 18 km op haar horloge verschijnen, dus liep ze voor het huis van Luk nog een paar keer over en weer. Opdracht volbracht.
Leen haar knieën protesteerden een beetje, maar dat was niet verwonderlijk. Die had de dag ervoor nog een wandeling van 25 km in haar beentjes zitten! Van km’s malen gesproken.
Uiteindelijk was het al donker toen we op de stop-knop drukten. En dan moesten Isabelle, Niki, Leen en ik nog met de fiets naar huis. Misschien in het vervolg toch al maar wat vroeger vertrekken? Of een exacter parcours kiezen?
Feit blijft, dat het heel leuk was om de duurloop samen te doen. Van mij mag dit nog gebeuren.
Gisteren stond er een trage duurloop van 15 km op het programma. Tegen 8.6 km/u. Vrijdag op de piste hadden we met een aantal mensen afgesproken om die duurloop samen te lopen.
We vertrokken bij Luk thuis rond 19.30u. Althans, dat was de planning. Maar een fameuze regenbui hield ons efkes binnen. Om 19.40u waren we vertrokken met ons achten : Luk, Karin, Walter, Dirk, Isabelle, Niki, Leen en ikke.
Ik had een route uitgestippeld die ik wel vaker loop. Veel zachte ondergrond zodat onze krakende gewrichten zo min mogelijk belast worden, tussen de weien en bossen, lekker in de natuur.
Zoals verwacht bij een trage duurloop, hadden we nog adem genoeg over om te babbelen en te lachen. Ah ja, anders zou het maar een saaie bedoening worden. Er waren een paar mensen die elkaar nog niet kenden, maar dat duurde niet lang. Na een paar km liepen die naast elkaar en hoorden we stukken van de conversatie over “dikke vingers” en “ja maar, ik heb geen eierstokken”. We keken eens achterom om te checken of we dat wel goed gehoord hadden. Het ijs was duidelijk gebroken!
Bovendien bood Karin aan om na de duurloop een duik in hun zwembad te nemen. We waren allemaal welkom. Volgens Luk moesten we dan wel een tandje bijsteken, want na 22.00 u was enkel de “full monty” toegelaten! Ik denk dat hij uit ervaring sprak.
Isabelle had zich op voorhand wat zenuwachtig gemaakt over de afstand, maar ze ondervond al vlug dat die afstand geen probleem was als je dat op een rustig tempo mag doen. Onderweg passeerden we in de buurt van het huis van haar moeder. Die was toevallig in de tuin bezig, dus van op een honderd meter afstand werd er geroepen en gewuifd.
We kwamen op een punt dat we moesten beslissen om dezelfde weg terug te nemen of via een andere route te gaan. Ik stelde voor om dezelfde weg terug te nemen, vooral voor de zachte ondergrond. Achteraf gezien denk ik dat verschillende mensen me dit niet in dank hebben afgenomen, want de geplande 15 km werden er 18. Ai ai. Zelf vond ik dat geen probleem (toch niet aan dat tempo) maar ik had de indruk dat niet iedereen daar zo over dacht. Sorry, hé mannen. En vrouwen.
De duik in het zwembad was niet nodig, want we waren allemaal natgeregend. Karin zag op haar FR405 dat ze nog een paar meter van de 18 km zat. En omdat ze dan toch al zo veel had gelopen, moest en zou die 18 km op haar horloge verschijnen, dus liep ze voor het huis van Luk nog een paar keer over en weer. Opdracht volbracht.
Leen haar knieën protesteerden een beetje, maar dat was niet verwonderlijk. Die had de dag ervoor nog een wandeling van 25 km in haar beentjes zitten! Van km’s malen gesproken.
Uiteindelijk was het al donker toen we op de stop-knop drukten. En dan moesten Isabelle, Niki, Leen en ik nog met de fiets naar huis. Misschien in het vervolg toch al maar wat vroeger vertrekken? Of een exacter parcours kiezen?
Feit blijft, dat het heel leuk was om de duurloop samen te doen. Van mij mag dit nog gebeuren.
6 opmerkingen:
Sandy heeft alles weer zo mooi verwoord dat er weinig aan toe te voegen is.
Die extra 3 km vond ik niet zo erg omdat het tempo niet hoog lag.Was dit hoger geweest, had ik zeker moeten afhaken. Je kan nu eenmaal niet stoppen als je 3 km van "huis" zit. Een taxi bellen , kon natuurlijk ook maar dat klinkt zo belachelijk als loper.
Ik merkte wel dat de mannen onder ons de eerst helft bij ons bleven, maar de tweede helft moesten ze toch laten zien dat ze vlugger konden. Niet getreurd, onze gesprekken werden direct een stuk vrouwelijker, nl. eten. Wat eten, wanneer eten, hoeveel eten, calorieën, lekkere recepten....
Wat me wel opviel was dat ik weer de enige master was tussen die piepjonge seniors. Allez, misschien niet piep maar toch wel jong. Waar zat mijn trainingsmakker? O, ja, het was oostmal kermis :)
In ieder geval: volgende keer ben ik weer van de partij. Samen lopen is nu eenmaal plezant.Alleen als het 30° graden is zoals vorige donderdag, dan pas ik toch.
Wederom een leuk verslag van onze verslaggeefster ter plaatse.
Samen lopen is inderdaad zoveel leuker, ontspannender en motiverender dan alleen de kilometers afmalen.
Neen Sandy ik heb helemaal geen ervaring met de "Full Monty" ten huize Mertens - Van De Vel. Dit "Full Monty"-verhaal zal Zoef De Haas weer sneller doen lopen en zijn gedachten prikkelen. By the way, toen ik daarnet via google naar deze blog ging met de zoekwoorden 'miep en zoef", kwam ik eerst op een andere site terecht en wel bij een dame met de naam "Miep Zoef Zoef". Bleek heterosexueel en noemde zichzelf een kreng. Misschien moet Zoef De Haas haar eens opzoeken met wat chocolade.
Leen, wij mannen hebben ons helemaal niet uitgesloofd gisteren, de afstand tussen onszelf en de dames was slechts minimaal. De laatste versnelling was omdat Walter zijn eierstokken voelde kriebelen.
Op naar de volgende training in de week van de waarheid (of komen er nog zwaardere weken?)
Ik snap er niks van. Jullie zijn toch allemaal uitgerust met een Garmin? Als jullie op een bepaald ogenblik besluiten terug te keren via dezelfde weg en je Garmin geeft afgelegde weg = 9km, dan is het toch duidelijk dat de totaal afgelegde weg = 18km zal zijn...
Dat klopt. Maar eigenwijs als ik was, wilde ik graag een volledige toer doen. Het is leuker om een volledige lus te maken, ipv tot een bepaald punt te lopen en dan terug te draaien. Ik had geschat dat we misschien 1 km extra zouden moeten lopen, maar ipv 1 werden dat er 3.
Geweldig die blog
Bij het ingeven van de Garmingegevens nog even snel hierheen gesurft maar anderen waren mij uiteraard al lang voor, net zoals bij het lopen trouwens.
Ook ik vond het geweldig gisteren. Laat zeker maar weten wanneer de volgende duurloop zich aankondigt. Weet wel ik hou de hartslagmeter in 't oog hé want nu na de verschillende testings gaan we er wat consequenter voor gaan, gelukkig is er Karin met een gelijkaardig hartslagprofiel.
Ik was echt wel blij gisterenavond want 18km heb ik voordien nog nooit gelopen. Fijn om grenzen te verleggen. Bij het douchen had ik de middeltjes van de dierenarts gebruikt nl. eerst goed warm douchen en wassen en aan het einde van boven naar onder met koud water afwisselend over beide benen : resultaat niks stijfheid of kwaaltjes. Geweldig toch !
t' feit dat er niemand over half planning op het idee kwam dat dezelfde weg trug langer zou zijn dan voorzien zijn jullie waarschijnlijk goed bezig?
Een reactie posten