Pittig parcours op de Lilse Bergen

Na opnieuw een ijzersterke cross van Michiel en de andere Dallers was de druk hoog bij de senioren. Onze seniorendelegatie bestond opnieuw uit 'de grote vier'. Tom Van Gestels conditie begint stilaan hoge toppen te scheren, Dennis Vervloet wordt ook elke cross beter, Lander Sels lijkt opnieuw hersteld te zijn na enkele kwaaltjes en ik (Juan Verbruggen) voel me elke week sterker en sterker.
Al bij de opwarming werd het duidelijk dat het parcours zwaar ging worden. Het strand lag er zwaar bij door de hevige regen van de afgelopen dagen, en op de rest van het 9.450 km lange parcours was er nergens een echt vlak stukje te bespeuren. Toch zaten we allevier vol goesting en waren we benieuwd of het parcours ditmaal voor een andere volgorde zou zorgen... Hamvraag was of Tom stand zou kunnen houden tegen het jongere geweld.
Bij de start was Dennis zoals gewoonlijk snel weg, maar verbazend genoeg liep Tom gemakkelijk mee. Ze zouden bijna heel de cross dicht bij elkaar lopen. Lander was ook goed gestart, en toen ik hem na 400 meter voorbijstak, gaf ik hem een bemoedigend schouderklopje, waarop Lander nog even de tijd en de adem vond om me een paar woordjes toe te roepen... net toen we Hubert voorbijliepen. Die riep: "Ge moet ni praten, lopen moet ge doen!!" Nadat ik de talrijk aanwezige supporters nog even had toegezwaaid, kon het serieuze werk beginnen. We moesten 1 middelgrote toer lopen, en 5 grote. Ik kon Tom en Dennis bijna heel de tijd zien lopen, maar zag wel dat ze steeds een beetje verder weg liepen. Lander zag ik heel de wedstrijd niet, maar blijkbaar hing hij heel de wedstrijd ongeveer op een halve minuut. Ik liep mijn beste cross van het seizoen, en werd maar door 1 zeer sterke loper voorbijgestoken, die zou zich uiteindelijk nog net tussen Tom en Dennis nestelen. Voor de rest liep ik alleen atleten voorbij...
Na 2 of 3 rondjes kreeg Tom even last van zijn gebruikelijke dipje, waardoor het erop leek dat hij voor de eerste keer dit seizoen geklopt zou worden door Dennis, maar, eveneens naar Tom's gewoonte, kroop hij even snel terug uit dat dipje, waardoor hij in de laatste twee ronden een kleine voorsprong van 15 seconden wist uit te bouwen op Dennis. Tom liep zo naar een sterke 11e plaats, Dennis eindigde op plaats 13, ik werd 14e en Lander sloot het Dal-rijtje op een mooie 17e plaats.
Daarna gingen we nog uitlopen (in totaal liepen we die dag zo'n 20 km), douchen en prijzen afhalen. Iets later dan verwacht vertrokken we met de auto naar huis, en dan nog was ons avontuur niet gedaan: op de afrit in zoersel weigerde Dennis' auto bij het terugschakelen plotseling terug in versnelling te gaan. Even leek het erop dat we nog zouden moeten duwen, maar als bij wonder geraakten we nog net op het ronde punt en konden we van daar tot op de carpoolparking bollen. Gelukkig werden we daar even later door een andere auto opgehaald en naar huis gebracht. We hopen het beste voor Dennis' autootje!
Nu volgen enkele weken zonder crossen, en voor mij bijna 2 maanden, want de examens staan nu wel heel dicht bij de deur. Ik hoop dat de overige Dallers hun beste beentje(s) zullen voorzetten terwijl ik voor mijn boeken zit te zweten.