Blijkbaar was er een grote drang bij verschillende DAL-leden om te bewijzen dat ze geen doetjes waren. Het vroor dat het kraakte, de wegen waren ofwel spiegelglad ofwel helemaal besneeuwd, en toch zouden we een wedstrijd gaan lopen.
Plaats van de misdaad was Lier, waar de tweede Natuurloop gehouden werd. In principe zouden we de 10 km doen, maar gezien de toestand van de wegen zou 5 km vandaag volstaan voor de meeste van ons (Nancy, Luk, Isabelle, Annelies, Dirk, Lieve en ik). Dat was buiten Jaak en Chris gerekend, want die komen niet buiten voor minder dan 10 km. We vroegen ons af of er überhaupt wel gelopen kon worden. Laat staan of we snelheid zouden kunnen maken.
Dirk kende iemand van de organisatie (Dirk kent immers iederéén), en dus werd er gisteren over en weer gemaild of de wedstrijd vandaag wel zou kunnen doorgaan. Op een gegeven moment kwam de melding dat de organisatie de naam “Natuurloop” alle eer wou aandoen, en dat hij gewoon zou plaatsvinden, eender welke omstandigheden.
De oproep aan hun leden om zoveel mogelijk sneeuw te ruimen met de sneeuwschop had weinig succes, denk ik. Enkel op de piste was er een strook van 2 banen vrijgemaakt, en alleen maar het stuk dat je binnenliep en dan een rechte lijn naar de finish. De extra lus op de piste die normaal gezien gedaan moet worden, werd vandaag geschrapt. De totale afstand bedroeg dus slechts 4,62 km.
Er werd op voorhand druk gespeculeerd over slippertjes en uitschuivers die we onderweg zouden maken, maar al bij al viel het reuze mee. Overal lag er sneeuw, maar hij was al redelijk vastgereden of vastgetrapt. Lopen daarop ging vrij goed. Af en toe als je iemand voorbij stak moest je in de sneeuw ploeteren en dan voelde je wel dat je geen grip had, dat je niet kon afzetten. Buiten Luk die zijn voet heeft omgeslagen, zijn er geen accidenten gebeurd. Oef.
Na het lopen gingen we onmiddellijk douchen. In de vrouwenkleedkamer was een heuse massagetafel gezet. Menige fantasie sloeg op hol, maar het arme ding heeft enkel dienst gedaan als sportzakkendrager. Een overenthousiaste douchekop spoot tot in Lieve haar sporttas in de omkleedruimte, en de waterleiding maakte lawaai tot en met, maar geen van ons durfde te klagen. We hadden immers warm water! En dat was nodig om onze rode billetjes te ontdooien.
Daarna trokken we naar het Schoon Kieke. Net als de vorige keer was de gastvrouw heel vriendelijk. Bij een warme tas pompoensoep en broodjes kwamen de verhalen los over potten Vaseline - naar het schijnt goed voor ruwe handen - onder andere, over gladde wegen en over bomen die in de weg staan, over kruimeldieven die je wet en dry kan gebruiken, over lichaamstaal als non-verbale communicatie, over de We Vibe, over kiwi’s met een raar smaakje… Ook de lachspieren werden niet vergeten en aan een intensieve training onderworpen. Zware interval. Amai.
’t Was gezellig, matekes! Volgende afspraak op 23 januari van het volgende jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten