Vorige zaterdag besloot ik om nog eens de wedstrijdsfeer op te snuiven in ons buurdorp Halle.
Mijn loopmaatje Mai deed mee en ook de zoon besloot het na lange tijd nog eens te proberen.
De auto weggezet en waar moesten we naartoe? Dit was niet moeilijk: ik keek even rond en jawel: in de verte zag ik al een miep miep zoef shirt. Aan de inschrijving waren ze talrijk aanwezig, dit kon je met één oogopslag merken. Fantastisch toch die rode shirts!
Hoewel sommige mannen, waaronder mijn echtgenoot, de kleur niet echt mooi vinden, blijf ik het een goede keuze vinden. Het maakt het supporteren eenvoudiger.
Stilletjesaan schuifelde iedereen naar de start. Sommigen zochten de afzondering op om zich rustig op de wedstrijd voor te bereiden. Anderen, waaronder veel zoefers, maken elkaar liever zenuwachtig zodat de adrenaline flink naar boven schiet. Er zijn er zelfs die gewoon hun hartslagmeter afzetten met als reden: anders word ik daar te zenuwachtig van. :-)
Ik zag zelfs een groepje die schuimwijn aan 't drinken waren. Nu weet ik dat er onder de dallers feestneuzen bijzitten maar ons motto is toch: eerst presteren en dan vieren. Of is dit op een half jaar veranderd?
Om18u werd het startschot gegeven door onze geliefde burgemeester Katrien en daar kwamen ze aangestormd!
Bij de eerst doortocht zag ik dat het goed was. Iedereen deed zij best en ik had veel werk met roepen. Hopelijk ben ik niemand vergeten. Supporteren is niet altijd gemakkelijk. Sandy kan dit beamen. Ze trachtte tegelijk foto's te nemen en te roepen. Een hopeloze zaak. Onder ons gezegd en gezwegen: Sandy kan vlugger lopen dan fotograferen. Meestal waren jullie al voorbij. :-) Mischien ligt dit niet aan Sandy maar waren julie gewoon te snel. Dat kan ook natuurlijk!
Iedereen is aangekomen. De meeste waren volgens mij blij dat ze de aankomst zagen. Of dit was omdat ze een goede tijd gelopen hadden of omdat ze er godzijdank waren, weet ik niet. Dat moeten ze zelf maar vertellen.
Mijn nabeschouwing:
Het is gek: als ik iedereen zie lopen, wil ik ertussen staan. Mee lachen en zenuwachtig worden. Als ik ertussen sta, denk ik: waarom doe ik dit, ik loop niet graag een wedstrijd.
Een mens is een raar wezen. Vooral lopers volgens mij :-)
Foto's zie je hier.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Inderdaad Leen, die snelheid is gewoonweg niet bij te houden. Sommige van mijn foto's zijn zonder "beeld" omdat de loper of loopster al gepasseerd was. Kijk maar eens bij de link. In elk geval waren het prestaties van formaat daar in Halle. Een heel Dal-podium bij de vrouwen op de 5 km! Geweldig toch!
Een reactie posten