Zoals iedereen nu ongeveer wel weet, heb ik een boontje voor beginnende lopers. Mijn doel is steeds geweest om “ mijn” lopers het plezier van het lopen bij te brengen. Of ik daarin gelukt ben, zal de tijd uitwijzen.
Eén facet van het lopen was echter nog niet aan bod gekomen: het plezier van een echte wedstrijd. Hoe ik dat moest overbrengen, wist ik niet goed want diegene die mij kennen, weten dat ik niet graag wedstrijden loop.
Na wat reclame waren er 7 dappere dames die de uitdaging aangingen. Ja, de heren laten het serieus afweten! Waar is de tijd dat de heren niets uit de weg gingen om de dames te imponeren? De tijden veranderen.
We hebben samen ingeschreven, samen de omloop bekeken, samen opgewarmd en jawel…samen naar het toilet :-)
Tijdens de opwarming werd er al volop getetterd en gelachen zoals echte loopsters. Om maar weer te geven dat de sfeer erin zat: er werden zelfs jeugdherinneringen opgehaald over stoeien in het park.
Even verbleekten de dames wel toen ze de start van de 500m zagen: wat een snelheid van die mannen! Hen vlug gerustgesteld: zo moeten jullie niet starten: rustig is ook goed.
Bij de start was ik bijna zo zenuwachtig als voor een eigen wedstrijd. Ze zouden toch niet te snel starten zeker; hopelijk geraakt iedereen er, zonder erbij neer te vallen; hopelijk vallen ze me achteraf niet aan met: wat doe je ons aan, dat doe ik nooit meer!
Maar neen. Ze hebben het met bravoure gehaald. En je moet hen in de uitslag niet in de achterste regionen gaan zoeken ! Ik was al net zo fier als zijzelf. En zoals echte wedstrijdatleten werd achteraf de hele wedstrijd nog eens overlopen: daar was het zeer warm, daar zag ik het niet meer zitten, amai ik was blij dat ik die aankomstboog zag staan! Onze tijd is…We waren niet laatst! Leuk om te horen.
Dit is de laatste maal dat ik het woord start to runners in de mond neem. Het zijn nu echte lopers, geen starters meer!
Proficiat dames! Dat hebben jullie goed gedaan